Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami/, w odpowiedzi na pismo z dnia 5 marca 2004 r., w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczących odliczeń z tytułu wydatków na cele rehabilitacyjne, wyjaśnia.

Zasady korzystania z odliczenia z tytułu wydatków rehabilitacyjnych regulują przepisy art. 26 ust. 1 m.in. pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami/ - w brzmieniu obowiązującym w 2004 r., zgodnie z którymi podstawę opodatkowania /.../ stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną /.../.

Ponadto, na mocy ust. 7b ww. artykułu, wydatki podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Rodzaj wydatków uważanych za związane z rehabilitacją premiowanych ulgą został enumeratywnie wymieniony w ust. 7a ww. ustawy.
I tak, zgodnie z ww. przepisem są to m.in. wydatki na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł /w 2004 r./, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki stale lub czasowo /pkt12/, jak też wydatki na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa /.../ dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. /pkt 14/, oraz wydatki na opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa /pkt 9/.

Wysokość wydatków na wskazane cele, w myśl ust. 7c ww. przepisu, ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa min. w ust. 7a pkt 14 /dotyczącego odliczenia z tytułu wydatków na używanie samochodu na dojazd na zabiegi/.

Odnosząc się do pytania, zawartego w pkt 1 Pana pisma, dotyczącego możliwości odliczenia w ramach odliczenia z tytułu zakupu leków- wydatków na zakup pieluchomajtek tut. organ podatkowy wyjaśnia.

W przepisach podatkowych brak jest definicji leków a zatem należy opierać się na regulacjach zawartych w innych przepisach. Taką definicję zawierają przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne /Dz. U. Nr 126, poz.1381 ze zmianami/, zgodnie z art. 2 pkt 10-12 tej ustawy - lekiem aptecznym, recepturowym i gotowym- jest produkt leczniczy.

Zaś w art. 2 pkt 32 ww. prawa farmaceutycznego określono, iż produktem leczniczym - jest substancja lub mieszanina substancji, której przypisuje się właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt, lub podawana człowiekowi lub zwierzęciu w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia czy modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu ludzkiego lub zwierzęcego; pojęcie produktu leczniczego nie obejmuje dodatków paszowych uregulowanych w odrębnych przepisach.

A zatem za lek może być uznana jedynie substancja lub mieszanina substancji, tego wymogu nie spełniają zaś środki i materiały opatrunkowe i higieniczne. Tak więc zakup pieluch nie może być przedmiotem odliczenia od dochodu z tytułu wydatków na leki.

Odnosząc się do zagadnienia zawartego w pkt 2 zapytania wyjaśnia się, iż przepisy nie przewidują konieczności udokumentowania wysokości wydatków na dojazd na zabiegi rehabilitacyjne. Jednakże należy wylegitymować się dowodem potwierdzającym fakt korzystania w ciągu roku z koniecznego przewozu na niezbędne zabiegi /np. skierowaniem na zabieg, zaświadczeniem lekarskim itp./, co bez względu na wysokość faktycznie poniesionych wydatków pozwala na odliczenie ustawowo określonej kwoty /2.280 zł./. Możliwe jest skorzystanie z odliczenia także w przypadku gdy samochód zarejestrowany jest na drugiego z małżonków lecz jego właścicielami np. w związku z małżeńską wspólnością majątkową, są oboje małżonkowie.

Odpowiadając na pytanie przedstawione w pkt 3 pisma, dotyczące wysokości odliczenia z tytułu opieki pielęgniarskiej wyjaśnia się, że ulga ta nie jest ograniczona limitami, zaś jej wysokość ustala się na podstawie dowodów stwierdzających poniesienie wydatków co oznacza , iż można odliczyć całą kwotę udokumentowaną np. rachunkiem, dowodem wpłaty itp.

Stan prawny w tym zakresie, obowiązujący w 2003 r., zawierał podobne uregulowania, z tym, że kwota dolnego limitu dotyczącego zakupu leków wynosiła 152 zł.