Zgodnie z art. 26 ust.7a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 r. poz.176 ze zm. – w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2003 roku)- odliczeniu od dochodu podlegały wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu sanatoryjnym, za pobyt w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych, opiekuńczo-pielęgnacyjnych, leczniczo-wychowawczych i szkolno-wychowawczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Od 01.01.2004 r. przepis ten otrzymał następujące brzmienie – za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć „zakład opiekuńczo-leczniczy”, czy „zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy”.

Dlatego należy odnieść się do ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 roku o Zakładach Opieki Zdrowotnej /ZOZ/ (Dz. U. Nr 91 poz. 408 ze zm.).

I tak. Zgodnie z art. 1 ust. 1, ust. 2 pkt 1 tejże ustawy zakład opieki zdrowotnej jest wyodrębnionym organizacyjnie zespołem osób i środków majątkowych utworzonych i utrzymywanych w celu udzielenia świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia. Zakład opieki zdrowotnej może być również utworzony i utrzymywany w celu prowadzenia badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia.

Zakładem opieki zdrowotnej jest szpital, zakład opiekuńczo-leczniczy, oraz zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy, sanatorium, prewentorium, inny nie wymieniony z nazwy zakład przeznaczony dla osób, których stan zdrowia wymaga udzielania całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych w odpowiednim stałym pomieszczeniu, przychodnia, ośrodek zdrowia, poradnia, pogotowie ratunkowe, medyczne laboratorium diagnostyczne, pracownia protetyki stomatologicznej i ortodoncji, zakład rehabilitacji leczniczej, żłobek, inny zakład, spełniający warunki określone w ustawie.

Zakład opiekuńczo-leczniczy w rozumieniu art. 32c ustawy o zakładach opieki zdrowotnej udziela całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację i rehabilitację osób nie wymagających hospitalizacji, oraz zapewnia im środki farmaceutyczne i materiały medyczne, pomieszczenie wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia, a także opiekę w czasie organizowanych zajęć kulturalno-rekreacyjnych.

Natomiast w świetle art. 32d ustawy o ZOZ, zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy udziela całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację, opiekę i rehabilitację osób nie wymagających hospitalizacji, oraz zapewnia im kontynuację leczenia farmakologicznego, pomieszczenie i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia, a także prowadzi edukację zdrowotną tych osób i członków ich rodzin.

Działania prowadzone przez zakłady opieki zdrowotnej na rzecz osób niepełnosprawnych mają na celu przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej, poprawę jakości życia, przystosowanie do nowych warunków, integracji w społeczeństwie.

Dom Pomocy Społecznej w W., w którym przebywa Pani działa w oparciu o ustawę z dnia 29 listopada 1990 roku o pomocy społecznej (tekst jednolity Dz. U. Nr 64 z 1998r. poz.414 ze zm.), a nie w oparciu o ustawę o zakładach opieki zdrowotnej. Zajmuje się zapewnieniem całodobowej opieki, zaspakajaniem potrzeb w zakresie zamieszkania wyżywienia, niezbędnych usług medycznych. Działania te nie służą więc leczeniu, rehabilitacji, przywracaniu sprawności fizycznej i psychicznej jak w przypadku zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego ale mają na celu zapewnienie opieki w stopniu umożliwiającym godne życie osobom tam przebywającym.

Dom Pomocy Społecznej w W. nie jest więc zakładem opieki zdrowotnej, tym samym opłaty poniesione za pobyt w tym Domu w żadnym wypadku nie można traktować jako opłaty za pobyt w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, pielęgnacyjno-opiekuńczym.