W odpowiedzi na wniosek z 25.02.2004 r. L.dz. 71/08/2004 – działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź – Śródmieście wskazuje przepisy prawa podatkowego, które znajdują zastosowanie w rozpatrywanym przypadku:

1. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Takie sformułowanie przepisu oznacza, że wymienione w art. 16 ust. 1 koszty, jeśli nawet – teoretycznie – poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów to i tak nie mogą być uznane za takowe, jako jednoznacznie wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Należy także mieć na uwadze, że nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, kosztów wprawdzie nie wymienionych w art. 16 ust. 1, ale nie związanych z uzyskaniem przychodów.

Ocena, czy w konkretnym przypadku pomiędzy poniesieniem kosztu związanego z prowadzoną działalnością oraz możliwością uzyskania przychodu zachodzi związek, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy winna doprowadzić do ustalenia, czy poniesiony wydatek przyczynił się lub mógł się przyczynić do osiągnięcia przychodu.

Zatem kosztem uzyskania przychodu będą uzasadnione racjonalnie i gospodarczo nakłady i wydatki związane z działalnością podatnika, który przez ich poniesienie zmierza do osiągnięcia przychodów.

Niewątpliwie zwrot kosztów zastępstwa procesowego związanego z sądową ugodą zobowiązania zapłaty ich na rzecz powódki, skapitalizowana renta i bieżące comiesięczne renty nie są tego typu wydatkiem, który mógł się przyczynić do osiągnięcia przychodu zwłaszcza w sytuacji, gdy było to następstwem zaniedbań ze strony podatnika – jak wynika z opisanego stanu sprawy.

– W świetle art. 16 ust. 1 pkt 22 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań m.in. z tytułu wad wykonanych usług, którymi – w przypadku Szpitala – jest organizowanie i udzielanie świadczeń zdrowotnych zgrupowanych w grupie ochrony zdrowia ludzkiego.

Zatem wypłaconego „zadośćuczynienia„ na rzecz powódki nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy podatkowe nie zawierają określenia "zadośćuczynienia", stąd też przyjęto jego znaczenie ze Słownika Języka Polskiego (PWN - 1995 r.) jako "moralne lub materialne odszkodowanie; wynagrodzenie za coś; rekompensata", zaś "odszkodowanie" - to "zapłata za wyrządzone szkody, za poniesione przez kogoś straty, doznane krzywdy". Oznacza to, że wydatek powyższy ma charakter sankcyjny, nie uznawany za koszt uzyskania przychodu.