Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a i pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odsetki od otrzymanych pożyczek (kredytów) wynika, iż stanowią u dłużnika koszt uzyskania przychodu:

• w dacie ich kapitalizacji dokonanej zgodnie z warunkami umów zawieranych przez kontrahentów - odsetki skapitalizowane,
• w dacie faktycznej zapłaty- pozostałe odsetki; podstawy do zaliczenia tych odsetek do kosztów nie daje samo ich naliczenie lub umorzenie.

Natomiast stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 33 wyżej cyt. ustawy odsetki od kredytów i pożyczek zwiększających koszty inwestycyjne, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w okresie realizacji tych inwestycji.

Wykładnia gramatyczna użytego przez ustawodawcę zwrotu wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodu oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia do celów podatkowych wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni związek ze źródłem przychodu, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Aby uznać jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione dwa warunki:

• powinien istnieć związek przyczynowo skutkowy pomiędzy wydatkiem a osiągniętym przychodem
• wydatek nie może znajdować się na liście zawartej w art. 23 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. Nr. 14 z 2000 r. poz. 176 ze zm.) stanowiącej katalog wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Łączne spełnienie tych dwóch warunków pozwala dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów.

Koszty obsługi pożyczki (kredytu) stanowią zapłatę za korzystanie z kapitału. Do kosztów tych należą również wydatki związane z zabezpieczeniem pożyczki (kredytu). Formą takiego zabezpieczenia może być np. hipoteka ustanowiona na nieruchomości stanowiącej własność dłużnika.

Wprawdzie wydatki związane z ustanowieniem hipoteki nie wiążą się w sposób bezpośredni z uzyskaniem przychodów z działalności gospodarczej, to jednak jej ustanowienie, jako warunek konieczny do uzyskania pożyczki na potrzeby prowadzonej działalności, mają związek z osiągnięciem przez podatnika przychodów. Ww. wydatki nie są przy tym wymienione w art. 23 ustawy jako nie stanowiące takich kosztów.

Należy jednak pamiętać, że zgodnie z przyjętą w polskim prawie (nie tylko podatkowym) zasadą, ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z danego faktu wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne.

Tylko ważna czynność prawna może stanowić podstawę do zaksięgowania określonego zdarzenia gospodarczego do kosztów uzyskania przychodu.