Naczelnik Urzędu Skarbowego w Leżajsku, działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), na złożone zapytania w zakresie:

1. zaliczania wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług kierowcy do kosztów uzyskania przychodu,
2. uznania za koszt uzyskania przychodów kosztów przejazdu podatnika prowadzącego działalność gospodarczą z miejsca zamieszkania do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej,

wyjaśnia, co następuje:

Ad. 1. Zgodnie z art. 22 ust 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z art. 23 ust 1 pkt 52 cytowanej wyżej ustawy wynika, że za koszty uzyskania przychodów uważa się wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących do wysokości diet przysługujących pracownikom, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, tj. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990).

Jak wynika z treści art. 77 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy, podróżą służbową jest wyjazd na polecenie pracodawcy poza stałe miejsce świadczenia pracy wynikające z zawartej umowy o pracę. Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą podróżą służbową jest ich wyjazd związany z tą działalnością poza stałe miejsce jej prowadzenia.

Z przedstawionego przez pana w zapytaniu stanu faktycznego wynika, że prowadzi pan działalność gospodarczą w zakresie usług kierowcy, co wymaga poruszania się po obszarze kraju, brak jest więc możliwości wskazania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, a to oznacza że nie odbywa pan podróży służbowej w rozumieniu powołanych wyżej przepisów.

Zważywszy na powyższe tutejszy organ podatkowy stwierdza, że diety, które przysługują wyłącznie z tytułu podróży służbowej osób prowadzących działalność gospodarczą nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów podatników świadczących usługi transportowe.

Ad. 2. Rozliczanie kosztów używania samochodów osobowych do celów prowadzonej działalności gospodarczej jest szczegółowo unormowane w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, nie uważa się za koszty poniesionych wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt. 36 tegoż artykułu, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Powołany pkt 36 normuje zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby wykonywanej działalności i nie ma związku z opisanym przez pana stanem faktycznym. Dlatego też stanowisko zawarte w pana zapytaniu o uznaniu za koszt uzyskania przychodów wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego dla potrzeb działalności gospodarczej poniesionych w związku z przejazdem z miejsca zamieszkania do zakładu i z zakładu do miejsca zamieszkania jest słuszne w świetle powołanego wyżej przepisu.