INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 228/12, stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 12 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 sierpnia 2012 r. (data wpływu 27 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania akcjonariusza w spółce komandytowo-akcyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania akcjonariusza w spółce komandytowo-akcyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w 2011 r. od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej uiszcza zaliczki na podatek dochodowy w uproszczonej formie, tj. zaliczki o których mowa w art. 44 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W następnych latach podatkowych Wnioskodawca również planuje uiszczanie zaliczek w tej formie.

Wnioskodawca jest akcjonariuszem spółki komandytowo-akcyjnej („SKA”). Wnioskodawca planuje sprzedaż oraz aport akcji w SKA oraz wprowadzenie do SKA nowego akcjonariusza. Te trzy zdarzenia będą miały miejsce w 2011 r. lub w latach następnych i będą skutkowały pozbawieniem Wnioskodawcy statusu akcjonariusza SKA i wskutek tego na koniec danego roku podatkowego, tj. roku w którym akcjonariusz utraci status akcjonariusza SKA, prawo Wnioskodawcy jako akcjonariusza SKA do udziału w zysku będzie wynosiło zero.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy Wnioskodawca na koniec danego roku podatkowego nie będzie akcjonariuszem SKA i w związku z tym jego prawo do udziału w zysku SKA za ten rok będzie wynosiło zero, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego za ten rok oraz czy będzie uprawniony w związku z wcześniej uiszczonymi zaliczkami na podatek do otrzymania zwrotu nadpłaconego podatku za ten rok...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku spółek osobowych decydującym momentem dla uzyskania prawa do udziału w zysku jest posiadanie statusu wspólnika w momencie zakończenia roku obrotowego, jakim z reguły jest rok kalendarzowy. Zgodnie z przepisem art. 52 § 1 Kodeksu spółek handlowych „Wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego”. Według Wnioskodawcy oznacza to zatem, iż w momencie zakończenia roku obrotowego podmioty, mające status wspólnika, są uprawnione do żądania wypłaty z całego zysku wypracowanego w minionym roku. Z drugiej zaś strony wspólnik, który w dniu 31 grudnia nie jest wspólnikiem spółki osobowej, w ogóle nie ma prawa do udziału w zysku. Niedopuszczalne byłoby obciążanie Wnioskodawcy podatkiem od dochodu, którego w rzeczywistości nie uzyskał i nie ma do niego prawa na podstawie Kodeksu spółek handlowych. Taka wykładnia art. 52 Kodeksu spółek handlowych nie budzi wątpliwości w doktrynie prawa handlowego i jest podzielana przez organy podatkowe oceniające prawo do udziału w zysku spółki osobowej według brzmienia umowy spółki - i wynikającego z niej prawa do udziału w zysku - w ostatnim dniu roku podatkowego. Jako przykład Wnioskodawca podaje interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 marca 2010 r. (sygn. IPPB1/415-984/09-2/MT). Obowiązek wpłacania miesięcznych zaliczek jest niezależny od dochodu rocznego z działalności podatnika. Najlepszym tego przykładem są uproszczone zaliczki, o których mowa w art. 44 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji jeżeli pomiędzy podatkiem należnym od dochodu wynikającego z zeznania rocznego a sumą zaliczek należnych za dany rok istnieje różnica, to tę różnicę podatnik składający zeznanie roczne jest obowiązany uiścić na konto właściwego urzędu skarbowego w terminie złożenia zeznania rocznego. Bądź też podatnik jest uprawniony do otrzymania nadpłaty podatku, z tytułu nadpłaconych zaliczek. Zakończenie roku podatkowego oznacza, że z mocy prawa powstaje zobowiązanie podatkowe od dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym. Pojawia się więc pytanie w jakiej wysokości podatnik powinien rozpoznać w zeznaniu rocznym odpowiednio przychody i koszty uzyskania przychodów za dany rok podatkowy w sytuacji gdy pierwotne prawo do udziału w zysku różnić się będzie od ostatecznego (rzeczywistego) prawa przysługującego podatnikowi, w tym jeśli podatnik w ogóle to prawo traci, wskutek całkowitej zmiany osoby wspólnika.

Stan faktyczny w powyższej interpretacji z dnia 10 marca 2010 r. był następujący: „Spółka planuje zmianę zasad podziału zysku Spółki. W trakcie roku podatkowego (obrotowego) poszczególnym wspólnikom Spółki przypisywany byłby określony, uwzględniający tymczasowy procent udziału w prawie do zysku Spółki, przychód oraz koszt podatkowy. Dopiero po zakończeniu roku podatkowego (obrotowego) następowałoby określenie ostatecznego udziału w zysku poszczególnych wspólników Spółki (...). Uchwała o ostatecznym (rzeczywistym) podziale zysku Spółki określająca ostateczny procent udziału w zysku spółki poszczególnych wspólników zostałaby podjęta po zakończeniu danego roku podatkowego (obrotowego), ale przed upływem terminu do złożenia przez wspólników Spółki rocznych zeznań podatkowych, tj. przed 30 kwietnia następnego roku.”

Wnioskodawca podaje, iż zdaniem Dyrektora wyrażonym w interpretacji z dnia 10 marca 2010 r. stanowisko Wnioskodawcy było całkowicie słuszne. Wnioskodawca twierdził zaś, że w spółce komandytowej (tak jak w innych spółkach osobowych) przychód należny alokowany jest do poszczególnych wspólników spółki w takiej proporcji w jakiej wspólnicy partycypują w zyskach na podstawie umowy spółki. Na takich samych zasadach ustala się wysokość kosztów uzyskania przychodów uwzględniając wydatki, które nie mogą stanowić kosztów podatkowych u danego wspólnika. W opinii tegoż Wnioskodawcy, jeżeli w trakcie roku podatkowego, opierając się na pierwotnym udziale w zysku dokonywałby rozliczeń podatkowych i uwzględniałby wyższy udział w zysku niż ostatecznie zostanie mu przyznany, a przede wszystkim odprowadzałby wyższe zaliczki na podatek dochodowy, powinien być uprawniony do dokonania odpowiedniej korekty w zeznaniu rocznym i do otrzymania zwrotu części podatku nadpłaconego zaliczkami na podatek. Niedopuszczalne byłoby obciążanie Wnioskodawcy podatkiem od dochodu którego w rzeczywistości nie uzyskał. Z drugiej strony podatnik nie miałby roszczenia o odsetki z tytułu nadpłaconych zaliczek od chwili ich wpłacenia.

Analogicznie, w przypadku, gdy opierając się na pierwotnej proporcji udziału w zysku podatnik dokonywałby rozliczeń podatkowych i uwzględniałby niższy udział w zysku niż ostatecznie zostanie mu przyznany, co w konsekwencji prowadziłoby do odprowadzania niższych zaliczek na podatek dochodowy, powinien mieć prawo dokonania stosownej korekty w zeznaniu rocznym i w konsekwencji obowiązek dopłaty podatku, bez konieczności uiszczania odsetek od zaległości podatkowych. W trakcie roku podatkowego dokonywałby bowiem alokacji przychodów i kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do jego prawa udziału w zysku, choć byłaby to proporcja tymczasowa. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyrażonym w interpretacji z dnia 28 czerwca 2010 r IPPB1/415- 370/10-2/AM) „o ile zmiana udziałów w zysku, z mocą wsteczną jest działaniem prawnie dopuszczalnym, to należy wskazać, że z uwagi na transparentność podatkową spółki osobowej, przychód należny jest alokowany na poszczególnych wspólników w takiej proporcji, w jakiej wspólnicy partycypują w jej zyskach na podstawie umowy spółki.”

Stan faktyczny interpretowany w powyższej interpretacji był następujący: „Zgodnie z § 12 umowy Spółki, w brzmieniu obowiązującym do dnia 20 grudnia 2009 r. wspólnicy Spółki posiadali następujące udziały w zyskach Spółki oraz w podziale majątku Spółki:

• H. sp. z o.o. (komandytariusz Spółki) - w wysokości 90%,
• Wnioskodawca (komplementariusz Spółki) - w wysokości 10%.
  
  

W dniu 21 grudnia 2009 r. wspólnicy Spółki jednogłośnie podjęli uchwałę o zmianie § 12 umowy Spółki postanawiając, iż wspólnicy posiadają następujące udziały w zyskach Spółki oraz w podziale majątku Spółki:

• H. Sp. z o.o. (komandytariusz Spółki) - w wysokości 0,1 %
• Wnioskodawca (komplementariusz Spółki) - w wysokości 99,9%.
  
  

Powyższa zmiana § 12 umowy Spółki z braku odmiennej dyspozycji Wspólników Spółki dotyczy zysków Spółki uzyskiwanych począwszy od dnia 21 grudnia 2009 r.”

Jak wynika z powyższej interpretacji, na tle takiego stanu faktycznego, prawidłowa jest wykładnia art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, iż prawo do udziału w zysku oraz należny podatek dochodowy za dany rok należy oceniać według prawa wspólników do udziału w zysku spółki osobowej według stanu ostatecznego istniejącego na koniec roku podatkowego. Jeśli zatem wskutek utraty przez Wnioskodawcę w trakcie roku podatkowego statusu akcjonariusza SKA prawo do udziału w zysku na koniec roku podatkowego wynosiłoby zero, tak jak w zdarzeniu przyszłym wskazanym w niniejszym Wniosku, wówczas Wnioskodawca nie byłby zobowiązany do zapłaty podatku od dochodu z SKA za rok podatkowy, w którym doszło do takiej zmiany oraz byłby uprawniony w związku z wcześniej uiszczonymi zaliczkami na podatek do otrzymania zwrotu nadpłaconego, tytułem zaliczek, podatku za ten rok.

W dniu 9 grudnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr IPTPB2/415-546/11-2/KR stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku w zakresie opodatkowania akcjonariusza w spółce komandytowo-akcyjnej, jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej wniesiono w dniu 20 grudnia 2011 r. Odpowiedź na powyższe wezwanie została udzielona pismem z dnia 11 stycznia 2012 r., Nr IPTPB2/415W-26/11-2/KR.

W dniu 25 stycznia 2012 r. wpłynęła do tut. Organu skarga adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Pismem z dnia 20 lutego 2012 r., Nr IPTPB2/4160-8/12-2/KR, tut. Organ udzielił odpowiedzi na ww. skargę wnosząc o jej oddalenie.

Wyrokiem z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 228/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca przedstawił bardzo ogólnikowo stan faktyczny i zdarzenia przyszłe. W szczególności Wnioskodawca wskazał tylko, że od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej uiszcza zaliczki na podatek dochodowy w uproszczonej formie.

Zdaniem Sądu, nie podano natomiast, jaką działalność gospodarczą prowadzi Skarżący i czy ta działalność jest związana z posiadaniem akcji w spółce komandytowo-akcyjnej. W ocenie Sądu, nie wiadomo więc, czy uiszczane zaliczki są w ogóle związane z działalnością SKA i w jaki sposób obliczono ich wysokość.

Według Sądu, w sposób nieprecyzyjny przedstawiono również zdarzenie przyszłe. Sąd podał, iż Wnioskodawca wskazał, że planuje sprzedaż akcji, aport akcji oraz wprowadzenie do SKA nowego akcjonariusza. W ocenie Sądu, nie sprecyzowano, więc, czy chodzi o trzy różne zdarzenia przyszłe (sprzedaż akcji, aport akcji, wprowadzenie do spółki nowego akcjonariusza) czy też te opisane zdarzenia wystąpią jednocześnie. Nie wiadomo, więc, czy Wnioskodawca domaga się wydania trzech interpretacji dotyczących różnych zdarzeń przyszłych, czy też jednej interpretacji związanej z jednym zdarzeniem. W postępowaniu nie wyjaśniono tej kwestii. Sąd dodał, iż z opisu stanu faktycznego i zdarzeń przyszłych zdaje się wynikać, że chodzi o trzy odrębne zdarzenia przyszłe, organ udzielający interpretacji nie mając wystarczających podstaw przyjął, że ma do czynienia z jednym zdarzeniem przyszłym. Dalej Sąd wskazał, iż z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika też, czy Wnioskodawca sprzeda wszystkie posiadane akcje, w jaki sposób ma być dokonany aport akcji czy wprowadzenia do SKA nowego akcjonariusza. Nie wskazano też, czy w związku z planowanym zdarzeniem (zdarzeniami...) Wnioskodawca osiągnie przychód podlegający opodatkowaniu, co może mieć znaczenie dla oceny żądania zwrotu nadpłaconych zaliczek.

W opinii Sądu, przy tak ogólnikowo przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniach przyszłych nie można mówić o interpretacji indywidualnej. Sąd podkreślił, iż nie dotyczy ona, bowiem konkretnej sytuacji Wnioskodawcy, ale zmierza do oceny prawnej sytuacji wszystkich akcjonariuszy SKA, którzy w ciągu roku podatkowego wskutek różnych zdarzeń przestali być akcjonariuszami. W końcowej części Sąd stwierdził, iż abstrakcyjnej wykładni przepisów prawa podatkowego może również dokonać Minister Finansów, ale na innej podstawie prawnej (art. 14austawy Ordynacja podatkowa) i wyłącznie działając z urzędu.

Sąd uznał, iż z uwagi na nieprecyzyjne przedstawienie stanu faktycznego i zdarzeń przyszłych przed wydaniem interpretacji indywidualnej należało na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwać Wnioskodawcę do sprecyzowania wniosku (stanu faktycznego i zdarzeń przyszłych) i dopiero wówczas ocenić stanowisko Wnioskodawcy.

W konsekwencji powyższego, przy ponownym rozpoznaniu sprawy, Sąd zobowiązał tutejszy Organ w pierwszej kolejności do wyjaśnienia, czy złożony wniosek dotyczy trzech różnych zdarzeń przyszłych, czy też jednego zdarzenia oraz oceny, czy uiszczono należne opłaty. Ponadto Sąd dodał, iż konieczne będzie również wezwanie Wnioskodawcy do uzupełnienia wniosku we wskazanym wyżej zakresie. Dopiero po sprecyzowaniu wniosku w odniesieniu do konkretnej sytuacji zindywidualizowanego podmiotu (Wnioskodawcy) możliwe będzie wydanie interpretacji na podstawie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

W dniu 25 czerwca 2012 r. do tut. Organu wpłynął odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 228/12.

W związku z ww. wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r., Nr IPTPB2/415-546/11-4/12-S/KR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 16 sierpnia 2012 r. (skutecznie doręczono dnia 20 sierpnia 2012 r.), zaś w dniu 27 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego – 23 sierpnia 2012 r.).

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż:

1. nie prowadzi działalności gospodarczej. Działalność gospodarczą prowadzi spółka komandytowo-akcyjna, w której będzie On akcjonariuszem. Zgodnie z przepisem art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych („Ustawa PIT”) jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce uznaje się za przychody osiągane ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT). Zgodnie zaś z art. 4 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej „Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.” W myśl ust. 2 tego artykułu „Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.” Zatem, tylko wspólnik spółki cywilnej może być uważany jako prowadzącego działalność gospodarczą. Obecnie jest On akcjonariuszem trzech spółek komandytowo-akcyjnych, w tym jedna znajduje się w fazie rejestracji. Jednak w przyszłości planuje stać się akcjonariuszem kolejnych spółek komandytowo-akcyjnych.
2. w swojej odpowiedzi na pytanie nr 1 Organu, wskazał, że nie prowadzi działalności gospodarczej. Natomiast będzie posiadał akcje spółek komandytowo-akcyjnych, które będą prowadziły działalność gospodarczą i może otrzymać z nich dywidendę, która będzie stanowiła dla Niego dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej. W ocenie Wnioskodawcy Jego przychody z udziału w zysku spółek komandytowo-akcyjnych uznane są na podstawie przepisu art. 5b ust. 2 Ustawy PIT za przychody ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z przepisem art. 8 ust 1 Ustawy PIT u każdego podatnika przychód określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Jednocześnie art. 44 ust. 1 Ustawy PIT zobowiązuje podatników osiągających dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej do wpłacania bez wezwania zaliczek na podatek dochodowy. Należy podkreślić, że art. 44 ust. 6b Ustawy PIT daje podatnikowi możliwośćwpłacania zaliczek w uproszczonej formie.
   
   

Wnioskodawca uiszczając zaliczki na podatek w uproszczonej formie oblicza ich wysokość korzystając z dyspozycji art. 44 ust. 6b Ustawy PIT, który stanowi, że: „Podatnicy, o których mowa w ust 1 pkt 1, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 kwoty obliczonej, z zastrzeżeniem ust. 6h i 6i, przy zastosowaniu skali podatkowej obowiązującej w danym roku podatkowym określonej w art. 27 ust. 1, od dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej wykazanego w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), o którym mowa w art. 45 ust. 1, lub w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, o którym mowa w art. 45 ust. la pkt 2, złożonym:

1. w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy albo
2. w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata – jeżeli w zeznaniu, o którym mowa w pkt 1, podatnicy nie wykazali dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej albo wykazali dochód w wysokości nieprzekraczającej kwoty nie powodującej obowiązku zapłaty podatku wynikającej z pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1; jeżeli również w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej albo wykazali dochód z tego źródła w wysokości nieprzekraczającej kwoty niepowodującej obowiązku zapłaty podatku wynikającej z pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.”Wnioskodawca zwraca uwagę, że metoda ustalenia przez Niego zaliczek pozostaje zupełnie bez wpływu na przedmiot interpretacji indywidulanej, której celem jest odpowiedź na pytanie czy Wnioskodawca ma prawo do zwrotu nadpłaconego podatku w przypadku gdy w trakcie roku podatkowego utraci on całkowicie prawo do udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej, czyli na koniec roku podatkowego nie będzie miał prawa do udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej, a tym samym nie będzie On zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego. W związku z faktem, iż wybrał On metodę uproszczonych zaliczek, jest On obowiązany wpłacać zaliczki w ustalonej wysokości niezależnie od faktu, czy uzyskuje dochód w trakcie roku podatkowego czy też nie. Przedmiotem wniosku jest odpowiedź na pytanie czy dla Wnioskodawcy po zakończeniu roku podatkowego powstaje nadpłata w podatku dochodowym od osób fizycznych z powodu wpłaty w trakcie roku podatkowego nienależnych zaliczek na podatek dochodowy. Wniosek złożony przez Niego nie dotyczy kwestii rozliczenia przez Niego transakcji zbycia akcji w spółce komandytowo-akcyjnej, gdyż rozliczy On tą transakcję zgodnie z przepisami Ustawy PIT.
3. zdarzenia przedstawione przez Niego (sprzedaż akcji, aport akcji, wprowadzenie do spółki nowego akcjonariusza), będą zawsze powodowały pozbawienie Jego prawa do udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej w trakcie roku podatkowego. Nie jest istotne Jego zdaniem czy zdarzenia te wystąpią jednocześnie czy osobno, gdyż skutek ich zaistnienia będzie taki sam (pozbawienie prawa do udziału w zysku).Celem interpretacji indywidualnej jest ocena prawnopodatkowa tych zdarzeń podatkowych, z których wynikają dla podatnika skutki podatkowe. Zdaniem Wnioskodawcy zdarzeniem tym będzie właśnie pozbawienie prawa do udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej w trakcie roku podatkowego, a nie sprzedaż akcji, aport akcji lub wprowadzenie do spółki nowego akcjonariusza. Zdarzenie przedstawione przez Niego we wniosku o udzielenie interpretacji mają zobrazować Organowi w jaki sposób może dojść do zaistnienia zdarzenia przyszłego, czyli pozbawienia Wnioskodawcy prawa do udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej w trakcie roku podatkowego.
4. w odpowiedzi na pytanie Organu nr 3, wskazał, że przedmiotem Jego Wniosku jest jedno zdarzenie przyszłe, a mianowicie pozbawienie prawa do udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej w trakcie roku podatkowego. W związku z tym wnioskuje On o wydanie jednej interpretacji, w której Organ oceni stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego we Wniosku pytania czy ma on prawo do nadpłaty zaliczek na podatek dochodowy uiszczanych w trakcie roku podatkowego w związku z pozbawieniem go na koniec roku podatkowego prawa do udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej pozbawienia go prawa do udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej w trakcie roku podatkowego.
5. aby wystąpiło zdarzenie przyszłe, o którym mowa w punkcie 3 musi zbyć wszystkie posiadane przez siebie akcje spółki komandytowo-akcyjnej w trakcie roku podatkowego. Może to zrobić np. sprzedając je osobie trzeciej po cenie rynkowej, w konsekwencji czego nastąpi wprowadzenie do spółki komandytowo-akcyjnej nowego akcjonariusza, a także przekazać je w formie darowizny bądź wnieść w formie aportu do innej spółki. Zbycie akcji może zostać dokonane odpłatnie lub nieodpłatnie. W Jego ocenie sposób zbycia akcji w spółce komandytowo-akcyjnej nie ma żadnego znaczenia dla przedstawionego zdarzenia, którego skutki podatkowe ma rozstrzygnąć Organ. Zdarzeniem tym jest bowiem utrata przez Niego statusu akcjonariusza w spółce komandytowo-akcyjnej w trakcie roku podatkowego, w związku z czym na koniec roku podatkowego traci on również prawo do udziału w zysku. Tym samym nie ma On obowiązku zapłaty podatku po zakończeniu roku podatkowego, gdyż bezpowrotnie straci prawo do udziału w zysku (zysk ten bowiem zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych, należy Jemu dopiero po zakończeniu roku podatkowego). Ze względu na wybór formy uproszczonych zaliczek, był On zobowiązany do wpłaty w trakcie roku podatkowego zaliczek w odpowiedniej wysokości na podatek dochodowy bez względu na fakt osiągania dochodu. W efekcie w trakcie roku podatkowego zapłaci nienależnie zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych od zysku ze spółki komandytowo-akcyjnej, którego nigdy nie uzyska (przed nabyciem do niego prawa utraci to prawo w wyniku zbycia akcji spółki komandytowo-akcyjnej).W ocenie Wnioskodawcy sposób zbycia akcji spółki komandytowo-akcyjnej jest zupełnie bez znaczenia dla odpowiedzi na zadane we Wniosku pytanie. Potwierdza to Interpretacja Ogólna Ministra Finansów z dnia 11 maja 2012 r. (sygn. DD5/033/1/12/KSM/DD-125): „Stosownie więc do przepisów obu tych ustaw - kwota przyznanej przez walne zgromadzenie SKA akcjonariuszowi (osobie fizycznej, osobie prawnej) dywidendy, na podstawie uchwały o podziale zysku tej spółki, stanowi przychód z działalności gospodarczej, od którego należy odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, stosownie do art. 25 updop oraz art. 44 ust. 1 pkt 1 updof za miesiąc, w którym go uzyskano.” Zbieżna ze stanowiskiem Wnioskodawcy jest także Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 stycznia 2012 r. (sygn. II FPS 1/11), w której Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: „Dla zastosowania powyższych przepisów istotne jest, że obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych powstaje wówczas, gdy u akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej powstał przychód (dochód) z podziału zysku. Skoro u akcjonariusza w trakcie roku obrotowego przychód (dochód) nie powstał, nie powstał także obowiązek podatkowy obejmujący ten przychód (dochód). (...) W tym stanie rzeczy odprowadzanie zaliczek na podatek dochodowy w ciągu roku podatkowego z tytułu udziału w zysku, który nie został osiągnięty przez akcjonariusza, nie znajduje usprawiedliwionych podstaw faktycznych i prawnych.” Wnioskodawca ponownie pragnie podkreślić, że jedynym zdarzeniem przyszłym mającym skutek podatkowy jest utrata przez Niego prawa do udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej w trakcie roku podatkowego, dlatego w Jego ocenie odpowiedzi na powyższe pytania w żaden sposób nie wpływają na uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego.
6. osiągnie przychód z tytułu odpłatnego zbycia akcji spółki komandytowo-akcyjnej. Jeżeli jednakże dokona On ich nieodpłatnego zbycia to przychód taki nie powstanie.Odpowiedź na powyższe pytanie pozostaje jednakże zupełnie bez znaczenia na opis zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Gdyż transakcja zbycia akcji spółki komandytowo-akcyjnej nie stanowi przedmiotu wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej. Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej jest nadpłata podatku w związku z nienależnie zapłaconymi przez Niego zaliczkami na podatek dochodowy od osób fizycznych, w przypadku gdy bezpowrotnie w wyniku zbycia akcji spółki komandytowo-akcyjnej traci on prawo do udziału w jej zysku przed zakończeniem roku podatkowego.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt. I SA/Łd 228/12 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm. – dalej K.s.h.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 125 K.s.h., spółką komandytowo-akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem. Komplementariusz oraz akcjonariusz uczestniczą w zysku spółki proporcjonalnie do ich wkładów wniesionych do spółki, chyba że statut stanowi inaczej (art. 147 § 1 K.s.h.).

Kodeks spółek handlowych reguluje, w jaki sposób prawo do zysku poszczególnych kategorii wspólników może zostać zrealizowane.

Zgodnie z art. 52 § 1 K.s.h., w związku z art. 126 § 1 pkt 1 tego kodeksu, komplementariusz może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

Różni się natomiast sytuacja akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej, do którego stosuje się odpowiednio przepisy K.s.h. dotyczące spółki akcyjnej. Otóż na mocy art. 347 § 1 K.s.h., w zw. z art. 126 § 1 pkt 2 tego kodeksu, prawo do udziału w zysku spółki powstaje dopiero z chwilą wykazania tego zysku w sprawozdaniu finansowym spółki, zbadanym przez biegłego rewidenta i jego przeznaczenia, przez zgromadzenie wspólników, do wypłaty akcjonariuszom.

Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, nie są zatem podatnikami podatków dochodowych, a dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej.

Ponadto podkreślić należy, że na gruncie prawa podatkowego obowiązki akcjonariusza w spółce komandytowo-akcyjnej kształtowane są odrębnie od obowiązków akcjonariusza w spółce akcyjnej. Spółkę komandytowo-akcyjną pomimo zbieżności w wielu elementach ze spółką akcyjną odróżnia od niej brak osobowości prawnej. Wynika to bezpośrednio z wyżej przytoczonego art. 4 § 1 pkt 1 oraz art. 125 K.s.h. Spółka komandytowo-akcyjna, jako spółka osobowa nie podlega także podatkowi dochodowemu od osób prawnych - zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem (w tym akcjonariuszem) spółki komandytowo-akcyjnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

Przepis art. 8 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału), oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegają opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub po spełnieniu przez podatnika warunków określonych przepisami art. 9a wskazanej ustawy, mogą być opodatkowane zgodnie z art. 30c ust. 1 tej ustawy, tj. 19% podatkiem, określanym potocznie jako podatek liniowy.

W odniesieniu do przychodów z działalności gospodarczej wskazać należy, iż w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z treści powołanego przepisu wynika, że w przypadku przychodów z działalności gospodarczej nie jest istotny moment otrzymania pieniędzy (wartości pieniężnych). Przychodem są bowiem kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane. Zasadnicze znaczenie ma zatem ustalenie pojęcia „kwota należna”, znaczenie tego pojęcia w zasadzie determinuje bowiem rozumienie przychodu z działalności gospodarczej. W przepisach podatkowych brak jest definicji pojęcia „kwota należna”, konieczne jest zatem odwołanie się do wykładni językowej. W myśl Słownika języka polskiego – „należny” to „przysługujący, należący się komuś”, z kolei czasownik „należeć się” oznacza tyle, co „przysługiwać komuś, stanowić dług, powinność, zapłatę”. Nie można zatem mówić o powstaniu przychodu, jeśli nie było podstawy prawnej, na mocy której podmiot (u którego ma powstać przychód) może się skutecznie domagać świadczenia od drugiego podmiotu. „Kwoty należne” są to te przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakie stanowi działalność gospodarcza, i które w następstwie prowadzenia tej działalności stają się wymagalną wierzytelnością, choćby faktycznie środków z tego tytułu jeszcze nie uzyskano. Termin „kwota należna” jest w tym ujęciu tożsamy z pojęciem „wymagalne świadczenie (wierzytelność)”.

Przychody należne, o których mowa w cyt. art. 14 ust. 1 ww. ustawy, to zatem wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia.

W przypadku akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej o przychodzie należnym, można mówić wtedy, gdy powstaje po jego stronie prawo do domagania się wypłaty przysługującego mu z tytułu udziału w spółce zysku, którym w przypadku akcjonariusza SKA jest dywidenda. Jak wskazano wyżej, zgodnie bowiem z art. 126 § 1 pkt 2 K.s.h., w zakresie stosunku prawnego akcjonariuszy w spółce komandytowo-akcyjnej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące spółki akcyjnej. Konsekwencją tej regulacji jest to, że na podstawie art. 347 § 1 w zw. z art. 126 § 1 pkt 2 K.s.h. prawo do udziału w zysku akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej powstaje dopiero z chwilą wykazania tego zysku w sprawozdaniu finansowym spółki, zbadanym przez biegłego rewidenta i jego przeznaczenia, przez zgromadzenie wspólników, do wypłaty akcjonariuszom. Przy czym, na mocy art. 348 § 2 K.s.h., uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są akcjonariusze, którym przysługiwały akcje w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku. Statut może upoważnić walne zgromadzenie do określenia dnia, według którego ustala się listę akcjonariuszy uprawnionych do dywidendy za dany rok obrotowy (dzień dywidendy). Dzień dywidendy nie może być wyznaczony później niż w terminie dwóch miesięcy, licząc od dnia powzięcia uchwały, o której mowa w art. 347 § 1. Uchwałę o przesunięciu dnia dywidendy podejmuje się na zwyczajnym walnym zgromadzeniu.

Zatem, z datą podjęcia uchwały przez walne zgromadzenie spółki komandytowo-akcyjnej o wypłacie dywidendy albo – jeżeli określony został dzień dywidendy – w tym dniu, przychód akcjonariusza z tytułu udziału w zysku takiej spółki staje się jego przychodem należnym, podlegającym z tą datą – stosownie do art. 5b ust. 2 i art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – połączeniu z pozostałymi przychodami, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Bez znaczenia, przy tym dla powstania przychodu należnego u akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej ze źródła przychodów jaki jest pozarolnicza działalność gospodarcza pozostaje moment faktycznej wypłaty tej dywidendy.

Zgodnie bowiem z art. 44 ust 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Przy czym, w myśl art. 44 ust. 3 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku,
2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b,
3. zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.
   
   

Zgodnie z art. 44 ust. 3f ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy naczelnik urzędu skarbowego, zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b.

Zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, wpłaca się w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczki kwartalne podatnicy wpłacają w terminie do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który wpłacana jest zaliczka. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 stycznia następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc lub odpowiednio kwartał, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 45 (art. 44 ust. 6 ww. ustawy).

W myśl art. 44 ust. 6b ww. ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 kwoty obliczonej, z zastrzeżeniem ust. 6h i 6i, przy zastosowaniu skali podatkowej obowiązującej w danym roku podatkowym określonej w art. 27 ust. 1, od dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej wykazanego w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), o którym mowa w art. 45 ust. 1, lub w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, złożonym:

1. w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy albo
2. w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata - jeżeli w zeznaniu, o którym mowa w pkt 1, podatnicy nie wykazali dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej albo wykazali dochód w wysokości nieprzekraczającej kwoty niepowodującej obowiązku zapłaty podatku wynikającej z pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1; jeżeli również w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej albo wykazali dochód z tego źródła w wysokości nienieprzekraczającej kwoty niepowodującej obowiązku zapłaty podatku wynikającej z pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.
   
   

Natomiast w art. 45 ust. 1 ww. ustawy został określony obowiązek składania zeznań o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu, zgodnie z którym podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. W terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c (art. 45 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy).

Przedstawiając zdarzenie przyszłe Wnioskodawca wskazał, iż jest akcjonariuszem spółki komandytowo-akcyjnej. Wnioskodawca w 2011 r. od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej uiszcza zaliczki na podatek dochodowy w uproszczonej formie, tj. zaliczki o których mowa w art. 44 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W następnych latach podatkowych Wnioskodawca planuje sprzedaż oraz aport akcji w spółce komandytowo-akcyjnej oraz wprowadzenie do spółki komandytowo-akcyjnej nowego akcjonariusza. Te trzy zdarzenia będą miały miejsce w 2011 r. lub w latach następnych i będą skutkowały pozbawieniem Wnioskodawcy statusu akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej i wskutek tego na koniec danego roku podatkowego, tj. roku w którym akcjonariusz utraci status akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej, prawo Wnioskodawcy jako akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej do udziału w zysku będzie równe zero.

Mając na względzie cytowane wyżej przepisy, nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż prawo do udziału w zysku oraz należny podatek dochodowy za dany rok należy oceniać według prawa wspólników do udziału w zysku spółki osobowej według stanu ostatecznego istniejącego na koniec roku podatkowego.

Jak już wskazano wyżej, zgodnie z art. 347 § 1 w zw. z art. 126 § 1 pkt 2 K.s.h. prawo do udziału w zysku akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej powstaje dopiero z chwilą wykazania tego zysku w sprawozdaniu finansowym spółki, zbadanym przez biegłego rewidenta i jego przeznaczenia, przez zgromadzenie wspólników, do wypłaty akcjonariuszom. Oznacza to, że dopóki nie zapadnie odpowiednia uchwała o podzieleniu zysku, akcjonariusz nie ma skutecznego roszczenia o jego wypłatę.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca – akcjonariusz spółki komandytowo-akcyjnej – zbędzie akcje przed dniem powzięcia uchwały o podziale zysku spółki komandytowo-akcyjnej, nie będzie miał prawa do domagania się wypłaty dywidendy, a skoro takie roszczenie w Jego przypadku nie powstanie, nie będzie mógł powstać również przychód należny w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, Wnioskodawca tracąc w trakcie roku podatkowego (przed dniem powzięcia uchwały o podziale zysku spółki komandytowo-akcyjnej) status akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej, nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego za ten rok, a tym samym będzie uprawniony do zwrotu uiszczonych zaliczek na podatek dochodowy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów upoważnionych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.