Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto, działając na podstawie art. 14 a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.), w odpowiedzi na Pani wniosek o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego uprzejmie informuje:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona. W myśl przepisów art. 20 ust. 2 cyt. ustawy za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:
1) postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2) postanowieniem sądu o:
a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a lub
c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
3) protokołem sporządzonym przez podatnika stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Z przedstawionego przez Panią opisu stanu faktycznego wynika, że Sąd Rejonowy dla Krakowa Śródmieścia ogłosił upadłość spółki, w stosunku do której ma Pani wierzytelność, która powstała na skutek nie zapłacenia przez dłużnika całości należności (faktur). Należność ta została uprzednio zaliczona do przychodów podatkowych. Wierzytelność ta została następnie zgłoszona wyznaczonemu przez Sąd syndykowi masy upadłości.

W związku z powyższym, mając na względzie treść powołanych przepisów art. 23 ust. 1 pkt 20 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, brak jest podstaw do zaliczenia przedmiotowej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. Zaliczenie tej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów będzie możliwe po ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku upadłego jeżeli w wyniku postępowania upadłościowego wierzytelność lub jej część nie zostanie zaspokojona z majątku upadłego.

Jednocześnie tut. Urząd informuje, że powołany w Pani wniosku przepis art. 23 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r., odnosi się do innej sytuacji niż przedstawiona w Pani wniosku.