Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, że Spółka ponosi koszty badań wstępnych, okresowych i kontrolnych oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej dla pracowników biurowych świadczonych przez przychodnię MEDICOVER. Zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych przez Spółkę reguluje ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2004r. (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 65 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych do których zobowiązują pracodawcę przepisy kodeksu pracy oraz innych ustaw. Zakres i warunki finansowania świadczeń zdrowotnych obowiązujących pracodawcę, zostały określone w przepisach rozdziału VI Kodeksu Pracy (w tym art. 229 § 6), w powiązaniu z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30.05.1996r. (Dz. U. Nr 69, poz. 332 ze zm.), które w § 2 pkt 1 traktują o badaniach profilaktycznych.

Jeśli zatem finansowane przez Spółkę świadczenia zdrowotne odpowiadają kryteriom zawartym w tych przepisach to wydatki związane z tymi świadczeniami będą stanowiły koszty uzyskania przychodu.

Natomiast zasady zaliczania do przychodów świadczeń pieniężnych związanych z usługami medycznymi ponoszonych przez Spółkę na rzecz pracownika, określa ustawa z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Stosownie do postanowień art. 11 ww. ustawy, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji w roku kalendarzowym pieniądze, wartości pieniężne, oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy za przychód ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartości pieniężne w naturze bądź ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powołanych przepisów wynika zatem jednoznacznie, iż pracodawca jest obowiązany do doliczenia do przychodu pracownika wartości faktycznie otrzymanych przez pracownika świadczeń, w tym usług medycznych.

W przypadku gdy pracodawca wykupuje ryczałtowo usługi medyczne w sposób zryczałtowany (bez względu na rzeczywistą wartość wykonanych usług) albo w sposób uniemożliwiający identyfikację ceny konkretnej usługi ponoszonej na rzecz konkretnego pracownika, wówczas wydatki pracodawcy nie stanowią przychodów pracowników i nie podlegają opodatkowaniu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje bowiem doliczania do dochodu pracownika wartości świadczeń w sytuacji, gdy nie można określić wartości świadczenia, z jakiego podatnik faktycznie skorzystał.

Powyższe jest zgodne ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów w powołanym piśmie z dnia 24.11.1995r. nr PO 5/I-760/01640/95.