Wątpliwości podatnika związane są ze stosowaniem § 52 i § 60 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.03.2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 268 ze zm.) uprawniających do zastosowania stawki podatku 0 %. Zdaniem podatnika usługi jakie będzie świadczył dla kontrahenta zagranicznego związane z przechowywaniem towarów w składzie celnym oraz przygotowaniem dokumentów związanych z odprawą celną towarów na Ukrainę mogą korzystać z preferencyjnej stawki podatku VAT 0 %.

Zgodnie z § 52 cyt. rozporządzenia przez usługi związane bezpośrednio z eksportem towarów rozumie się usługi:

1. dotyczące towarów eksportowych, polegające na ich pakowaniu, przewozie do miejsc formowania przesyłek zbiorowych, składowaniu, przeładunku, ważeniu, kontrolowaniu, nadzorowaniu bezpieczeństwa przewozu;
2. świadczone na podstawie umowy maklerskiej, agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa i komisu, dotyczące towarów eksportowanych.

W świetle zaś § 60 ust. 1 pkt 10 cyt. rozporządzenia opodatkowaniu obniżoną do wysokości 0 % stawką podatku podlegają usługi polegające na wykonywaniu czynności bezpośrednio związanych z organizacją eksportu towarów, a w szczególności wystawianiu dokumentów spedytorskich, konosamentów i załatwianiu formalności celnych.

Urząd po zapoznaniu się i przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego w zapytaniu informuje, iż według jego oceny nie dochodzi do eksportu towarów, albowiem przez eksport towarów – zgodnie z art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 8.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993 r. Nr 11, poz. 50 ze zm.) – rozumie się potwierdzony przez graniczny urząd celny wywóz towarów z polskiego obszaru celnego w wykonaniu czynności określonych w art. 2 ust. 1 i 3 ustawy.

Zgodnie zaś z art. 4b ustawy o podatku od towarów i usług – w przypadku sprzedaży dokonywanej w składzie celnym i dotyczącej towarów sprowadzonych tam z zagranicy, w stosunku do których nie powstał jeszcze obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów, uznaje się, że sprzedaż dokonana jest poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Należy nadmienić, że obowiązek podatkowy z tytułu importu powstaje z chwilą powstania długu celnego (art. 6 ust. 7 ustawy VAT). Dług celny zaś w przywozie (w sytuacji gdy dług ten nie powstaje wskutek naruszenia przepisów celnych) powstaje z chwilą:

1. dopuszczenia do obrotu towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym,
2. objęcia towaru podlegającego należnościom celnym przywozowym procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od cła - art. 209 § 1 ustawy z dnia 9.01.1997 r. Kodeks celny (Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802 ze zm.)

Jeżeli więc nie powstanie dług celny w przywozie danego towaru i nie powstanie obowiązek z tytułu importu przedmiotowego towaru, a sprzedaż dokonana jest w składzie celnym, istnieją podstawy by na potrzeby podatku od towarów i usług przyjąć fikcję prawną, że sprzedaż została dokonana poza granicą Rzeczypospolitej.

W takiej sytuacji nie ma miejsca eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem brak jest podstaw do przyjęcia, że usługi świadczone przez podatnika w składzie celnym dotyczą towarów eksportowanych lub są związane bezpośrednio z eksportem towarów – jak wymagają tego przepisy § 52 i § 60 ust. 1 pkt 10 cyt. rozporządzenia – dające podstawę do stosowania stawki podatkowej 0 %.

Wskazane przez podatnika okoliczności świadczą o tym, iż wykonywane usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki określonej w art. 18 ust. 1 cyt. ustawy tj. stawki 22 %.

Zagadnienie dotyczące wystawiania faktur zostało uregulowane w § 35 i § 47 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.03.2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.). Niemniej jednak przepisy te nie precyzują w jakim języku powinna być wystawiana faktura oraz w jakiej walucie należy określić kwoty należności. Dlatego też trzeba przyjąć zasadę, że na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej używa się języka polskiego i waluty polskiej w obrocie prawnym między podmiotami oraz gdy jedną ze stron jest podmiot polski.