Zgodnie z art. 22⁴ ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm.) radca prawny jest uprawniony do dodatkowego wynagrodzenia w wysokości nie niższej niż 65% kosztów zastępstwa sądowego zasądzonych na rzecz strony przez niego zastępowanej lub jej przyznanych w ugodzie, postępowaniu polubownym, arbitrażu zagranicznym lub w postępowaniu egzekucyjnym, jeżeli koszty te zostały ściągnięte od strony przeciwnej. W państwowych jednostkach sfery budżetowej wysokość i termin wypłaty wynagrodzenia określa umowa cywilnoprawna.

Wspomniane dodatkowe wynagrodzenie radcy prawnego stanowi szczególnego rodzaju premię uzyskową, wyrażającą się udziałem radcy prawnego w korzyściach pracodawcy, polegających na „zrealizowaniu” przez niego zwrotu kosztów tego zastępstwa, zasądzonych przez sąd lub przyjętych w ugodzie. Tak ukształtowana premia, która ma charakter wspomnianej korzyści upodobnia się też do prowizji, zakłada niejako „z natury rzeczy”, że zwrot kosztów jest źródłem pokrycia świadczenia należnego pracownikowi. Radca prawny ponosi więc ryzyko uzyskania tego wynagrodzenia, ale nie budzi to zastrzeżeń, gdyż chodzi tu o dodatkowe wynagrodzenie (premię), niezależnie od wynagrodzenia podstawowego, które jest gwarantowane.

Ponieważ wynagrodzenie to traktowane jest jako przychód ze stosunku pracy, podatek płaci się według skali określonej w art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)

Mając powyższe na uwadze tutejszy organ podatkowy uznaje za prawidłowe stanowisko jednostki przedstawione w powołanym powyżej piśmie.

Niniejszej odpowiedzi udzielono w oparciu o aktualny stan prawny oraz stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu.