Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie art.14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w odpowiedzi na pismo z dnia 02.12..2003 r. w sprawie opodatkowania renty wyrównawczej wypłacanej na podstawie wyroku informuje, że w związku z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opublikowaną w Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1182, zmienił się zapis dotyczący zwolnienia z opodatkowania wypłaconych odszkodowań.

Od 01.01.2003 r. zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z 2000 r. ze zm.) wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku sądowego do wysokości określonej w tym wyroku, z wyjątkiem odszkodowań:
a) otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
b) dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Na mocy załączonego wyroku Sądu Rejonowego w K., Wydział I Cywilny Sygn. akt. IC 477/02 z dnia 25 lipca 2003 r. zmienia się wysokość renty wyrównawczej orzeczonej wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w K. w sprawie I C 63/85 należnej Zbigniewowi K. od Kieleckiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Kielcach z kwoty 0,9234 zł. do kwoty 692,39 zł. począwszy od 28 czerwca 2001 r. płatną do 5-go dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w zapłacie.

Z uzasadnienia Wyroku Sądu Wojewódzkiego w Kielcach z dnia 28 maja 1986, sygn. akt I C 63/85 wynika, że przed wypadkiem powód zatrudniony był w Rejonowym Kierownictwie Robót Telekomunikacyjnych w K. jako elektromonter instalacji i uzyskiwał średnie zarobki w kwocie 22.624 (starych zł). Zatem wysokość renty wyrównawczej należna powodowi stanowi różnicę między kwotą renty otrzymanej z ZUS, a wysokością zarobków, które powód otrzymywałby gdyby nadal pracował. Brak jest zaś podstaw, aby przyjąć, iż zarobki powoda byłyby mniejsze niż osiągane przed wypadkiem. Podstawą zasądzenia renty wyrównawczej była treść art. 444 §2 k. c., z którego wynika, że jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo, jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Renta wyrównawcza jest to doprowadzenie do wyrównania sytuacji finansowej poszkodowanego z sytuacją hipoteczną, w jakiej znalazłby się gdyby nie uszczerbek na zdrowiu, celowe jest porównanie i urealnienie do zarobków, jakie osiągają pracownicy na porównywalnym z poszkodowanym stanowisku pracy.

Renta wyrównawcza przyznana na podstawie art. 444 §2 k. c. ma charakter odszkodowawczy za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym w następstwie, czego poszkodowany doznał uszkodzeń ciała lub rozstroju zdrowia i utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej.

Tego rodzaju świadczenia (renty) otrzymane na podstawie wyroku sądowego tak jak w przedmiotowej sprawie będą, więc korzystały ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy w/w art. 21 ust. 1 pkt 3b powołanej ustawy podatkowej, stanowiącego, że zwolnieniu podlegają inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku sądowego, do wysokości określonej w tym wyroku.