Działając na podstawie art. 14 b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu zmienia udzieloną przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, pismem z dnia 9 kwietnia 2004 r. nr PDI-415-22-04 informację o zakresie stosowania przepisów prawa dot. odliczenia od dochodu wydatków rehabilitacyjnych, z uwagi na to, że jest ona nieprawidłowa.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2003 r., odliczeniu od dochodu przed opodatkowaniem podlegają m.in. wydatki na cele rehabilitacyjne poniesione przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną /.../.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 3 i 6 powyższej ustawy, za wydatki rehabilitacyjne podlegające odliczeniu od dochodu uważa się m.in. wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, a także odpłatność m.in. za zabiegi rehabilitacyjno – usprawniające.

Warunkiem odliczenia powyższych wydatków, zgodnie z art. 26 ust. 7d, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek :
- orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
- decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
- orzeczenia o rodzaju i stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Odliczenie wydatków rehabilitacyjnych może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących przed 31 sierpnia 1997 r. (art. 26 ust. 7g).

Jak wynika z Pana pisma oraz załączonych dokumentów – przebył Pan zabieg operacyjny wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego, a także poniósł wydatek w kwocie 7.150 zł na zakup implantu i na procedurę endoprotetyczną, co zostało potwierdzone fakturą VAT nr 45 /ZM/P/2003 z 12 listopada 2003 r. Ponadto przedłożył Pan zaświadczenie lekarskie z dnia 27 lutego 2004 r., wystawione przez Opolskie Centrum Rehabilitacji w K., z którego wynika, iż z uwagi na stan zdrowia związany z chorobą stawów oraz wiekiem prezentuje Pan znaczny stopień ograniczenia sprawności odpowiadający pierwszej grupie inwalidztwa.
Z powyższego wynika, iż wprawdzie wydatek poniesiony na zakup implantu i procedurę endoprotetyczną mieści się w ramach wydatków rehabilitacyjnych, to jednak nie posiada Pan wymaganego powołanymi wyżej przepisami prawa dokumentu orzekającego o niepełnosprawności. Jak już nadmieniono warunkiem niezbędnym do dokonania odliczenia z wymienionego tytułu jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek dokumentu, o którym mowa w ust. 7 d, powołanego art. 26 ustawy stwierdzającego niepełnosprawność, wydanego przez odpowiedni organ. Przedstawione przez Pana zaświadczenie lekarskie takiego dowodu nie stanowi.

Stąd mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji nie zostały spełnione ustawowe wymogi uprawniające do zastosowania ulgi z tytułu wydatków rehabilitacyjnych.