Uznając, iż Podatnik przedstawiając w sposób wyczerpujący stan faktyczny oraz własne stanowisko w sprawie uczynił zadość wymogom określonym przepisem art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, działając na podstawie przepisu art. 14a § 1 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa udzielam niniejszym pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 ze zm.) zwanej dalej ustawą oraz przepisów Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego. (Dz. U. Nr 27, poz. 269) zwanego dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z przepisem § 19 ust. 1 rozporządzenia: W przypadku gdy eksportowany wyrób akcyzowy został nabyty po cenach zawierających podatek akcyzowy, kwota tego podatku zwiększa u eksportera podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy; dotyczy to również podatku akcyzowego zawartego w cenach surowców i materiałów zużytych do wytworzenia wyeksportowanych towarów. Przepis § 25 rozporządzenia stanowi natomiast, iż W przypadkach określonych w § 14 ust. 2, § 15-17 i 19-20 podatnik może obniżyć należny podatek akcyzowy lub zwiększyć podatek naliczony, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i 2 ustawy, pod warunkiem że posiada dowód, iż zapłacił kwoty podatku akcyzowego, wynikające z faktur i faktur korygujących, a w przypadku dokumentów celnych - kwoty podatku akcyzowego wynikające z tych dokumentów. Warunkiem zatem powiększenia kwoty podatku naliczonego, o której mowa w przepisie art. 19 ust. 1 i 2 ustawy o podatek akcyzowy zawarty w cenach surowców i materiałów zużytych do wytworzenia wyeksportowanych towarów jest zapłata kwoty podatku akcyzowego potwierdzona będącym w posiadaniu podatnika dowodem.

W myśl przepisu art. 21 ust. 1 i 2 ustawy w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 19 ust. 2 i 2a, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 2-9, do obniżenia o tę różnicę podatku należnego za następne okresy, a podatnikom dokonującym sprzedaży towarów opodatkowanych w całości lub w części, stawką niższą niż określona w art. 18 ust. 1, przysługuje prawo do zwrotu z urzędu skarbowego różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 2a i 4.

Przepis art. 21 ust. 2a ustawy stanowi zaś, iż kwota zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, nie może być wyższa od kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur, z których należności zostały w całości uregulowane, oraz z dokumentów celnych, jeżeli podatek z nich wynikający został zapłacony.

Jak zatem z powyższych przepisów wynika kwota podatku akcyzowego przy spełnieniu warunku, o którym mowa w § 25 rozporządzenia zwiększająca kwotę podatku naliczonego w rozumieniu przepisu art. 19 ust. 1 ustawy jako kwota stanowiąca element tego podatku podlega tym samym uprawnieniom i rygorom co kwota podatku naliczonego wynikająca z tytułu zakupu towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Spełnienie wszystkich warunków, o których mowa w przepisie art. 21 ust. 2a ustawy w odniesieniu do kwoty podatku akcyzowego uprawnia do uwzględnienia tejże kwoty przy ustaleniu limitu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, którą podatnik ma prawo zadysponować do zwrotu na rachunek bankowy.

Jak wyżej wskazano w świetle przepisu art. 21 ust. 1 ustawy w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 19 ust. 2 i 2a, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 2-9, do obniżenia o tę różnicę podatku należnego za następne okresy, Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 2 ustawy podatnikom dokonującym sprzedaży towarów opodatkowanych w całości lub w części, stawką niższą niż określona w art. 18 ust. 1, przysługuje prawo do zwrotu z urzędu skarbowego różnicy podatku, o której mowa w ust. 1.Jednakże w myśl przepisu art. 21 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług kwota zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, nie może być wyższa od kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur, z których należności zostały w całości uregulowane, oraz z dokumentów celnych, jeżeli podatek z nich wynikający został zapłacony.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż podatnikowi przysługuje prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym (po uwzględnieniu zapisu art. 21 ust. 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług) do wysokości odpowiadającej kwocie podatku naliczonego wynikającej z faktur, z których należności zostały w całości uregulowane do dnia złożenia deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy.