Ustawa z dnia 31.01.1989 r. o opłacie skarbowej obowiązująca do dnia 31.12.2000 r. obejmuje swym zakresem przedmiotowym między innymi umowy sprzedaży. Stosownie do dyspozycji art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a tejże ustawy, nie podlegają opłacie skarbowej umowy sprzedaży zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 8.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), umowy sprzedaży objęte zwolnieniami na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy (od 4.09.2000 r. objęte zwolnieniem na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 i 7 – zmiana wprowadzona przez art. 2 ustawy z dnia 20.07.2000 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 68, poz. 805), a także umowy sprzedaży zawierane przez podatników, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z uchwałą NSA z dnia 19.05.1997 r. powyższe wyłączenia mają różny zakres, a zatem nabycie prawa do zwolnienia z opłaty skarbowej może wystąpić tylko na jednej z podstaw wymienionych w art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a.

W ocenie tut. organu podatkowego, w przedmiotowej sprawie nie może mieć zastosowania żadne z powyższych wyłączeń. Jak wynika z przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego, wątpliwości podatnika budzi pierwsze z opisanych wyżej wyłączeń jako, że kupujący jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W świetle art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, podatnikami tego podatku są podmioty, które wykonują we własnym imieniu i na własny rachunek sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo. Ogólną definicję podatnika zawiera art. 7 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) i tak podatnikiem jest podmiot podlegający, na mocy ustaw podatkowych, obowiązkowi podatkowemu.

Jak wynika z powyższego, warunkiem niezbędnym do skorzystania z wyłączenia od opłaty skarbowej na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a cytowanej wyżej ustawy jest dokonywanie sprzedaży przez podatnika podatku od towarów i usług, jako że tylko sprzedający (a nie kupujący) może być podatnikiem VAT z tytułu dokonanej sprzedaży, a więc osobą rozliczającą obrót z tytułu tej sprzedaż, jako podlegający opodatkowaniu jedną ze stawek VAT, tj. 0 %, 7 % lub 22 % i zobowiązaną do wystawienia faktury VAT potwierdzającej tą okoliczność.

Konkludując stwierdzić należy, że spółka jako płatnik opłaty skarbowej, uiszczając opłatę skarbową z tytułu zawieranych przez nią w okresie od 1999 r. do 2000 r. umów sprzedaży na zakup złomu od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i niebędących podatnikami VAT działała w sposób prawidłowy, zgodny z dyspozycją zawartą w art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o opłacie skarbowej, w myśl której do obliczania i pobierania opłaty skarbowej oraz wpłacania jej na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązani są – jako płatnicy – nabywcy rzeczy, od umów sprzedaży, jeżeli nabywca kupuje te rzeczy do przerobu lub odprzedaży.

Ponadto zauważyć należy, że bez znaczenia dla przedmiotowej sprawy jest fakt, iż w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych, która od 1.01.2001 r. zastąpiła ustawę o opłacie skarbowej ustawodawca w art. 9 pkt 6 zwolnił od podatku sprzedaż rzeczy ruchomych przy podstawie opodatkowania nieprzekraczającej 1.000,00 zł. W interesującym spółkę okresie, tj. od 1999 r. do 2000 r. obowiązywało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 9.12.1994 r. w sprawie opłaty skarbowej (Dz. U. Nr 136, poz. 705 ze zm.), gdzie zgodnie z § 63 pkt 7 zwolnieniu od opłaty skarbowej podlegała sprzedaż rzeczy ruchomych, jeżeli przedmiot transakcji nie przekraczał 50,00 zł.