Działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w związku ze złożoną prośbą z dnia 23.02.2004 r. (data wpływu do tut. Urzędu 1.03.2004 r.) o udzielenie informacji dotyczącej możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie wyjaśnia, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28 - 30 stanowi dochód po odliczeniu wydatków na cele rehabilitacyjne, ponoszonych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Za wydatki na cele rehabilitacyjne - w myśl art. 26 ust. 7a cyt. ustawy - uważa się między innymi:

1. wydatki poniesione na odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - karetką transportu sanitarnego lub innymi środkami transportu,
2. wydatki związane z używaniem samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu taką osobę lub niepełnosprawne dziecko do lat 16, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Podatnik mający na utrzymaniu osobę niepełnosprawną może skorzystać z przedmiotowej ulgi, jeśli dochody osoby niepełnosprawnej w roku podatkowym nie przekroczyły kwoty 9.120 zł.

Podstawą do odliczenia wydatków związanych z odpłatnym przewozem osoby niepełnosprawnej na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne jest posiadanie dowodu ich poniesienia (art. 26 ust. 7c cyt. ustawy), nie dotyczy to jednak wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej lub podatnika, mającego na utrzymaniu taką osobę lub niepełnosprawne dziecko do lat 16.

Warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne - zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy - jest posiadanie:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy albo rentę szkoleniową, albo
3. orzeczenia o rodzaju i stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 r. życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Z pisma pani wynika, iż ma pani na utrzymaniu półtoraroczne dziecko z orzeczoną niepełnosprawnością, jednak nie posiada pani własnego samochodu osobowego. Na dojazdy na niezbędne wizyty u lekarzy specjalistów i zabiegi rehabilitacyjne dziecka korzysta pani z samochodów pożyczanych od rodziny i znajomych. Mając na uwadze cyt. przepisy, nie przysługuje pani odliczenie z tyt. ponoszonych opłat za przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne dziecka, ponieważ nie ponosiła pani opłat ani odliczenie z tyt. używania własnego samochodu osobowego.

Reasumując, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie nie podziela pani stanowiska w tej sprawie.