W odpowiedzi na zapytanie z dnia 4.02.2004 r. uzupełnione w dniu 5.03.2004 r. w sprawie zasad opodatkowania zasądzonej przez sąd na rzecz powoda renty uzupełniającej, której podstawę przyznania stanowiły przepisy kodeksu cywilnego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jaśle, działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), informuje:

Z treści przedmiotowego zapytania oraz załączonego wyroku Sądu Okręgowego wynika, że Gmina została zobowiązana do wypłaty co miesiąc na rzecz powoda renty uzupełniającej płatnej do dnia 5-go każdego miesiąca. Podstawę zasądzonego roszczenia stanowiły powołane przez Sąd w uzasadnieniu wyroku przepisy kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w stanie prawnym obowiązującym w 2004 r., wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Z przedłożonych przez jednostkę dokumentów wynika, iż Sąd, stosownie do przepisów kodeksu cywilnego (art. 444 § 1 i § 2), przyznał powodowi rentę uzupełniającą, bowiem powód utracił całkowicie zdolność do pracy zarobkowej. Wysokość przyznanej renty stanowi różnicę między zarobkami powoda, jakie uzyskiwał przed wypadkiem, a obecnymi dochodami, tj. rentą inwalidzką. Powołany powyżej art. 444 kodeksu cywilnego stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Paragraf 2 ww. art. 444 k.c. stanowi również, iż jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Reasumując powyższe wypłacane przez jednostkę powodowi odszkodowanie w postaci renty, o której mowa w art. 444 § 2 k.c. korzysta w aktualnym stanie prawnym ze zwolnienia przedmiotowego od opodatkowania określonego w powołanym na wstępie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.