Interpretacja Departament Systemu PodatkowegoPublikatorStrona Internetowa Ministrastwa Finansów
SP2-366/033-73/590/04/AK
z 22 kwietnia 2004 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
wyjaśnienie Ministerstwa Finansów
Sygnatura
SP2-366/033-73/590/04/AK
Data
2004.04.22
Referencje
Autor
Departament Systemu Podatkowego
Publikator
Strona Internetowa Ministerstwa Finansów
Temat
Egzekucja administracyjna --> Egzekucja należności pieniężnych --> Egzekucja z ruchomości
Słowa kluczowe
depozyty
egzekucja z ruchomości
likwidacja
W związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16.03.2004 r. Sygn. akt K 22/03 (Dz. U. Nr 51, poz. 514) dotyczącym dekretu z dnia 18 września 1954 r. o likwidacji nie podjętych depozytów i nie odebranych rzeczy (Dz. U. Nr 41, poz. 184, z późn. zm.), oraz wydanego na jego podstawie rozporządzenia Rady Ministrów dnia 16 marca 1971 r. w sprawie orzekania o przejściu depozytów na własność Państwa (Dz. U. Nr 7, poz. 78, ze zm.) Ministerstwo Finansów informuje, co następuje. Dekret o likwidacji nie podjętych depozytów i nie odebranych rzeczy reguluje przejście na własność Państwa depozytów niepodjętych przez osoby uprawnione do ich odbioru. W art. 6 Dekretu upoważniono Radę Ministrów do określenia w drodze rozporządzenia organów właściwych do orzekania o przejściu depozytów na własność Państwa oraz zasady likwidacji i tryb postępowania tych organów z depozytami. W dniu 16.03.2004 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że artykuł 6 Dekretu i rozporządzenie wydane na podstawie wyżej powołanego art. 6 są niezgodne z Konstytucją z 1997 r. Zdaniem TK własność należy do konstytucyjnie chronionych praw człowieka, które mogą być ograniczone jedynie w drodze ustawowej. TK uznał także, że kwestia przejścia depozytu na rzecz Państwa wymaga dopuszczenia w każdym przypadku możliwości kontroli sądowej orzeczeń o takim przejściu. Podkreślenia wymaga fakt, że niekonstytucyjność ww. aktów nastąpiła z datą ogłoszenia wyroku, w związku z czym powstała luka prawna uniemożliwiająca orzekanie o losie niepodjętych depozytów, a w konsekwencji ich likwidację. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że organy likwidacyjne mogą przyjmować do likwidacji i likwidować wyłącznie ruchomości, w zakresie których przejście na rzecz Skarbu Państwa nastąpiło z mocy ustawy lub orzeczenia wydanego na podstawie przepisu rangi ustawowej i przeniesienie własności mogło podlegać kontroli sądu. W pozostałych natomiast przypadkach winny odmawiać przyjęcia depozytów. Urzędy skarbowe i celne będące już w posiadaniu niezlikwidowanych depozytów, których orzeczenie na rzecz Skarbu Państwa zostało wydane na podstawie Dekretu przez inny organ, winny zwrócić depozyty tym organom. Referencje
|
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.