INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2012r. (data wpływu 29 czerwca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odsprzedaży usługi cateringowej z zachowaniem podatku VAT w wysokości 8% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2012r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odsprzedaży usługi cateringowej z zachowaniem podatku VAT w wysokości 8%.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się wynajmem sal szkoleniowych. W ramach świadczonych usług:

1. wynajmuje sale szkoleniowe,
2. organizuje obsługę przerwy kawowej (wystawienie serwisu kawowego, obsługa).
   
   

Obie te usługi Wnioskodawca sprzedaje z przepisowym podatkiem VAT w wysokości 23%.

W ramach działalności Wnioskodawcy, współpracuje on również z zewnętrzną firmą cateringową, która zapewnia ciepłe posiłki na odbywające się u Wnioskodawcy szkolenia. Firma cateringowa sprzedaje Wnioskodawcy obiady z przepisowym 8% podatkiem VAT. Następnie Wnioskodawca odsprzedaje te obiady bez narzucania własnej marży klientowi uwidaczniając to na fakturze zbiorczej za wynajem sali, obsługę i usługi gastronomiczne.

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy zasad refakturowania usługi cateringowej realizowanej przez zewnętrzną firmę gastronomiczną w ramach wynajmu nieruchomości na cele szkoleniowe. Dzieje się tak w przypadku, gdy klient rezerwujący u Wnioskodawcy sale – w świetle wymagań dotyczących np. szkoleń dofinansowywanych z Unii Europejskiej – wymaga, aby wszystkie świadczone mu usługi znalazły się na jednej fakturze (wynajem sali + przerwa kawowa + obiady zapewniane przez zewnętrzną firmę cateringową).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odsprzedawać (refakturować) te usługi (usługa gastronomiczna) zachowując podatek VAT w wysokości 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy, może on refakturować usługi gastronomiczne w ramach świadczonych przez siebie usług zachowując 8% podatek VAT, gdyż:

1. przedmiotem refakturowania są usługi gastronomiczne, z których nie korzysta firma Wnioskodawcy, tylko podmioty obce,
2. Wnioskodawca nie dolicza żadnej marży do refakturowanych usług,
3. wystawiane przez Wnioskodawcę faktury zawierają te same wartości, co faktura pierwotna,
4. kontrahent (zewnętrzna firma cateringowa) zgadza się na refakturowanie przez firmę Wnioskodawcy wystawianych przez niego faktur.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 5a cyt. ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W świetle art. 8 ust. 2a tej ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 powyższej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ponadto, stosownie do postanowień art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.), w przypadku kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot „refakturujący” daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Z dniem 1 grudnia 2008r. wprowadzony został do ustawy o podatku od towarów i usług art. 30 ust. 3. Zgodnie z tym przepisem w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Jak podano w opisie zaistniałego stanu faktycznego, Wnioskodawca zajmuje się wynajmem sal szkoleniowych. W ramach świadczonych usług:

1. wynajmuje sale szkoleniowe,
2. organizuje obsługę przerwy kawowej (wystawienie serwisu kawowego, obsługa).
   
   

Obie te usługi Wnioskodawca sprzedaje z przepisowym podatkiem VAT w wysokości 23%.

W ramach działalności Wnioskodawcy, współpracuje on również z zewnętrzną firmą cateringową, która zapewnia ciepłe posiłki na odbywające się u Wnioskodawcy szkolenia. Firma cateringowa sprzedaje Wnioskodawcy obiady z przepisowym 8% podatkiem VAT. Następnie Wnioskodawca odsprzedaje te obiady bez narzucania własnej marży klientowi uwidaczniając to na fakturze zbiorczej za wynajem sali, obsługę i usługi gastronomiczne.

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy zasad refakturowania usługi cateringowej realizowanej przez zewnętrzną firmę gastronomiczną w ramach wynajmu nieruchomości na cele szkoleniowe. Dzieje się tak w przypadku, gdy klient rezerwujący u Wnioskodawcy sale – w świetle wymagań dotyczących np. szkoleń dofinansowywanych z Unii Europejskiej – wymaga, aby wszystkie świadczone mu usługi znalazły się na jednej fakturze (wynajem sali + przerwa kawowa + obiady zapewniane przez zewnętrzną firmę cateringową).

W tak przedstawionym stanie faktycznym należy stwierdzić, że „refaktura” stanowi odsprzedaż zakupionej wcześniej usługi, a czynność taka podlega opodatkowaniu według stawki właściwej dla odsprzedawanej usługi. Z wniosku nie wynika, by catering wchodził w skład świadczonej przez Wnioskodawcę usługi wynajmowania sal szkoleniowych i był jej obligatoryjną częścią. Jak wskazał Wnioskodawca, współpracuje on z zewnętrzną firmą cateringową, która zapewnia ciepłe posiłki na odbywające się u Wnioskodawcy szkolenia. Firma cateringowa sprzedaje Wnioskodawcy obiady z przepisowym 8% podatkiem VAT. Następnie Wnioskodawca odsprzedaje te obiady bez narzucania własnej marży klientowi uwidaczniając to na fakturze zbiorczej za wynajem sali, obsługę i usługi gastronomiczne.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera własnej definicji usługi cateringu. W konsekwencji, zgodnie z zasadami podstawowej dla interpretacji tekstu prawnego wykładni językowej, uzasadnione jest odwołanie się do definicji słownikowej tego pojęcia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Języka Polskiego PWN, www.sjp.pwn.pl), catering to „usługa polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć”.

W świetle art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podkreślić zatem należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku VAT jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). Od dnia 1 stycznia 2011r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.). Powyższa Klasyfikacja Wyrobów i Usług zawiera Sekcję I – Usługi związane z zakwaterowaniem i usługi gastronomiczne wskazując, iż sekcja ta obejmuje m.in.:

• usługi gastronomiczne,
• usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering),
• usługi stołówkowe,
• usługi przygotowywania i podawania napojów.
  
  

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 sklasyfikował „Usługi związane z wyżywieniem”; w grupowaniu 56.10 – „Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych”, w ramach którego mieści się symbol 56.10.11.0 – „Usługi przygotowywania i podawania posiłków w restauracjach”, natomiast w grupowaniu 56.21 – „Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)”, w ramach którego mieści się symbol 56.21.19.0 – „Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)”.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W świetle art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Według art. 146a pkt 2 powołanej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Natomiast na mocy § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W poz. 7 załącznika nr 1 do ww. rozporządzenia, zawierającego listę towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 8%, wymienione zostały usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. kawy i herbaty (wraz z dodatkami),
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.
   
   

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy o VAT, przez „PKWiU ex” – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Zatem umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania obniżonej stawki podatku VAT tylko do towarów lub usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru / usługi”. Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT dotyczy więc wyłącznie danego towaru lub usługi z danego grupowania.

Jak wynika z wniosku, firma cateringowa sprzedaje Wnioskodawcy obiady z przepisowym 8% podatkiem VAT. Następnie Wnioskodawca odsprzedaje te obiady bez narzucania własnej marży klientowi. Jak wykazano powyżej, właściwą stawką podatku VAT dla usług cateringowych sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 56.21.19.0, jest stawka w wysokości 8%.

Wobec powyższego, możliwa jest odsprzedaż przez Wnioskodawcę (refakturowanie) usługi cateringowej z zastosowaniem 8% podatku VAT, o ile świadczone usługi cateringowe sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 56.21.19.0.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo podkreślić należy, iż ustawodawca nie upoważnił organów podatkowych do wydawania opinii klasyfikacyjnych i nie mogą one decydować o zaliczeniu określonych wyrobów lub usług do odpowiedniego grupowania PKWiU, do którego zalicza się określony wyrób lub usługę. Zaliczenie określonej usługi do właściwego grupowania PKWiU należy do obowiązków usługodawcy. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, do którego należy zaliczyć świadczoną usługę, usługodawca może zwrócić się o pomoc do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.