INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28.06.2012 r. (data wpływu 02.07.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 21 ust. 1 oraz art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm.) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dnu 02.07.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 21 ust. 1 oraz art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka”) należy do międzynarodowej grupy A (dalej jako: „Grupa A”), prowadzącej na całym świecie działalność w zakresie produkcji i sprzedaży bezpośredniej środków myjących i pielęgnacyjnych, produktów kosmetycznych i toaletowych oraz innych produktów upiększających opatrzonych znakiem towarowym A.

Spółka jest producentem produktów marki A, w tym miedzy innymi: wód toaletowych, kremów, balsamów i szamponów. Sprzedaż wytwarzanych produktów odbywa się do podmiotów dystrybucyjnych należących do Grupy A, które następnie sprzedają nabyte od Spółki towary na terytoriach objętych ich działaniem (dalej jako: „Rynki zbytu”) konsultantkom A (pełniących rolę przedstawicieli handlowych; dalej jako: „Konsultantki”), podmiotom dystrybucyjnym spoza Grupy A (dalej jako: „Dystrybutor”) oraz ostatecznym nabywcom (konsumentom) na ich Rynkach zbytu. Spółka oraz inne spółki dystrybucyjne z Grupy A (dalej jako: ”Licencjobiorca”) zawarły umowę licencyjną (dalej jako: „Umowa licencyjna”) z M. z siedzibą w Holandii (dalej jako: „M”, „Licencjodawca”).

Na podstawie Umowy licencyjnej, spółkom z Grupy A w zamian za ustalone wynagrodzenie (dalej jako: „Należność licencyjna”) udzielona została licencja do korzystania, we wskazanym w Umowie licencyjnej zakresie, z będącego własnością M znaku towarowego „B”, logo i obrazków związanych ze znakiem towarowym „B”. Podstawowym przedmiotem Umowy licencyjnej jest udzielenie Licencjobiorcom licencji na korzystanie ze znaku towarowego „B” w celach handlowych.

Umowa licencyjna określając pola eksploatacji licencji wskazuje na prawo do wykorzystywania znaku w zakresie (i) projektowania produktów Licencjobiorców(dalej: „Produktów”), (ii) produkcji oraz oznakowania Produktów, (iii) reklamy i promocji Produktów, a także (iv) wprowadzania Produktów na Rynki zbytu w celu sprzedaży i dystrybucji gotowych Produktów do ostatecznych konsumentów, Dystrybutorów i Konsultantek, w każdym przypadku, w którym Produkty trafiają do ostatecznych konsumentów.

Umowa licencyjna zawiera także szczegółowe postanowienia dotyczące Należności licencyjnych należnych M za korzystanie ze znaku towarowego „B” przez Licencjobiorcę, zarówno, w zakresie sposobu kalkulacji ich wysokości jak również powstania obowiązku jej zapłaty (miejsca powstawania należności licencyjnej).

Zgodnie z tymi postanowieniami Licencjobiorca jest zobowiązany do zapłaty:

(i) Należności licencyjnej z tytułu sprzedaży bezpośrednio do konsumentów, którą stanowi kwota wynosząca określony procent ceny ze sprzedaży detalicznej netto określanej, jako kwota, którą aktualnie Licencjobiorca obciąża konsumenta, oraz

(ii) Standardowej Należności licencyjnej, którą stanowi kwota wynosząca określony procent ceny ze sprzedaży netto określonej, jako kwota, którą aktualnie Licencjobiorca obciąża Konsultantki oraz Dystrybutorów.

Z kolei, w zakresie momentu powstania obowiązku zapłaty Należności Licencyjnej Umowa licencyjna wskazuje, że Licencjobiorca jest zobowiązany do jej zapłaty, w sytuacji sprzedaży Produktów wyprodukowanych z użyciem znaku towarowego „B”. Przy czym, przez sprzedaż Produktów, zgodnie z Umową licencyjną uważa się wystąpienie jednej z trzech sytuacji związanych z jakimkolwiek wykorzystaniem Produktu:

1. wystawienia Konsultantce, Dystrybutorowi lub ostatecznemu konsumentowi faktury VAT,
2. dostarczenia Produktów Konsultantce, Dystrybutorowi lub ostatecznemu konsumentowi, lub c) otrzymania przez Licencjobiorcę zapłaty za Produkty.
   
   

Zgodnie z Umową licencyjną, Należności licencyjne są przekazywane na rzecz M za pośrednictwem A, z siedzibą w Wielkiej Brytanii (dalej jako: „A ”).

W celu ułatwienia procesu przekazywania należności licencyjnych, A zamierza zawrzeć ze Spółką umowę (dalej jako: „Umowa pośrednictwa”), na podstawie której Spółka będzie pobierać i przekazywać do A kwoty Należności licencyjnych należnych od wszystkich Licencjobiorców (tj. spółek z Grupy A) z tytułu korzystania ze znaku towarowego „B”.

Zgodnie z Umową pośrednictwa, rolą Spółki będzie przekazywanie A kwoty Należności licencyjnych, którą obciążone zostaną podmioty dystrybucyjne należące do Grupy A (Licencjobiorcy) sprzedające Produkty na Rynkach zbytu na rzecz Konsultantek, Dystrybutorów lub ostatecznych konsumentów. Kwota Należności licencyjnej należna od podmiotów dystrybucyjnych należących do Grupy A z tytułu sprzedaży produktów wytwarzanych przez Spółkę i opatrzonych znakiem towarowym „B”, dla celów ułatwienia sposobu przekazywania należności licencyjnych dodawana będzie do ceny sprzedaży Produktów z logo B, które następnie będą sprzedawane poszczególnym spółkom dystrybucyjnym należącym do Grupy A.

Tym samym, zgodnie z Umową pośrednictwa Spółka będzie pełnić rolę podmiotu pośredniczącego w przekazywaniu kwot Należności Licencyjnych należnych od poszczególnych spółek z Grupy A.

W końcu podkreślić należy, że Spółka nie prowadzi sprzedaży wyprodukowanych przez siebie Produktów opatrzonych znakiem towarowym „B” bezpośrednio na rzecz Konsultantek, Dystrybutorów czy też ostatecznych konsumentów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy biorąc pod uwagę uregulowania zawarte w Umowie licencyjnej jak również w Umowie pośrednictwa, Spółka będzie zobowiązana do pobierania i przekazywania podatku dochodowego z tytułu uzyskiwanych przez M. należności licencyjnych,w związku z przekazywaniem do A Należności licencyjnych od podmiotów dystrybucyjnych należących do Grupy A...

Zdaniem Wnioskodawcy

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka nie będzie zobowiązana do pobierania i przekazywania podatku dochodowego z tytułu uzyskanych przez M należności licencyjnych w związku z przekazywaniem do A Należności licencyjnych od podmiotów dystrybucyjnych należących do Grupy A.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa o pdop) podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 (będących nierezydentami) przychodów m.in. z praw autorskich lub praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych ustala się w wysokości 20% przychodów. Ponadto, jak wynika z art. 26 ust. 1 ustawy o pdop, osoby prawne dokonujące wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Ustawa o pdop nie posługuje się wprost określeniem „należności licencyjne jednakże w art. 21 ust. 1 wymienia prawa, które składają się na to pojęcie. Przez licencję zwykło się bowiem uważać ogólne zezwolenie na korzystanie z praw na dobrach niemateriałnych (np. z utworu, wynalazku), które może mieć swoje źródło w ustawie, decyzji określonego organu państwa lub w umowie. (por. Kalina-Prasznic U. (red.), Encyklopedia prawa, Warszawa 1999, str.304). Należy zatem uznać, że na gruncie ustawy o pdop przychody z tytułu praw do znaków towarowych należy utożsamiać z należnościami licencyjnymi wypłacanymi w zamian za prawo do korzystania ze znaku towarowego.

Zgodnie z postanowieniami Umowy licencyjnej zawartej przez podmioty z Grupy A (w tym Spółkę) z M, spółki z Grupy A (w tym Spółka) nabyły prawo do wykorzystywania znaku towarowego B” należącego do M. Zakres licencji na wykorzystywanie znaku towarowego „B” został w Umowie licencyjnej określony szeroko i obejmuje prawo do eksploatacji znaku na etapach projektowania, produkcji, oznakowania, reklamy i promocji Produktów, a także wprowadzania Produktów na Rynki zbytu w celu sprzedaży i dystrybucji gotowych Produktów do ostatecznych konsumentów, Dystrybutorów i Konsultantek, w każdym przypadku, w którym Produkty trafiają do ostatecznego konsumenta.

W zamian za korzystanie ze znaku towarowego we wskazanym powyżej zakresie, Umowa licencyjna przewiduje zapłatę na rzecz M Należności licencyjnej w odpowiedniej wysokości.

Zgodnie ze szczegółowymi postanowieniami Umowy licencyjnej, zobowiązanie do zapłaty Należności licencyjnej powstaje w momencie sprzedaży Produktów. Przy czym, przez sprzedaż Produktów, zgodnie z Umową licencyjną uważa się - wystąpienie jednej z trzech sytuacji związanych z jakimkolwiek wykorzystaniem Produktu:

1. wystawienia Konsultantce A, Dystrybutorowi lub ostatecznemu konsumentowi faktury VAT, b) dostarczenia Produktów Konsultantce A, Dystrybutorowi lub ostatecznemu konsumentowi, lub
2. otrzymania przez Licencjobiorcę zapłaty za Produkty.
   
   

Mając na uwadze powyższe, a także fakt, iż kalkulacja Należności licencyjnej dotyczy wyłącznie przypadków sprzedaży Produktów na rzecz Konsultantek, Dystrybutorów lub ostatecznych konsumentów, wskazać należy, iż Należność licencyjna powstaje dopiero na etapie sprzedaży Produktów opatrzonych znakiem towarowym „B” na rynkach zbytu podmiotom niebędącym Licencjobiorcami, tj. Konsultantkom, Dystrybutorom lub ostatecznym konsumentom.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że działalnością prowadzoną przez Spółkę jest wytwarzanie wszelkiego rodzaju produktów znajdujących się w asortymencie A. Spółka dokonuje sprzedaży wytworzonych przez siebie Produktów wyłącznie na rzecz podmiotów należących do Grupy A, które następnie dokonują dystrybucji Produktów na rzecz ostatecznego konsumenta, Konsultantek lub Dystrybutorów.

Spółka nie dokonuje natomiast sprzedaży Produktów na rzecz Konsultantek, Dystrybutorów ani ostatecznych konsumentów, a tym samym nie wystawia na ich rzecz faktur VAT oraz nie otrzymuje od nich płatności z tytułu sprzedaży Produktów. Jedynymi podmiotami, którym Spółka sprzedaje swoje produkty, są inne podmioty z Grupy A, które nie należą do żadnej z kategorii podmiotów na rzecz których sprzedaż, powodować będzie powstanie należności licencyjnej. W związku z powyższym, Spółki nie można uznać za podmiot dokonujący sprzedaży Produktów opatrzonych znakiem towarowym B” na Rynkach zbytu. Po wytworzeniu Produktów opatrzonych znakami towarowymi „B”, Spółka sprzedaje je podmiotom dystrybucyjnym należącym do Grupy A, które prowadzą sprzedaż na Rynkach zbytu. Tym samym, Spółka nie jest podmiotem dokonującym sprzedaży w świetle Umowy licencyjnej. W związku z tym, że w stosunku do Spółki nie zachodzi żadna z wyżej wskazanych okoliczności determinujących powstanie sprzedaży (a tym samym uiszczenia Należności licencyjnej), na Spółce nie będzie ciążył obowiązek poboru i przekazania podatku dochodowego od przekazywanych na rzecz A należności.

Zauważyć dodatkowo należy, że Należność licencyjna, od której Spółka musiałaby pobierać i odprowadzać podatek powstawałaby, gdyby Spółka dokonywała sprzedaży Produktów np. na rzecz Dystrybutorów, tj. podmiotów nienależących do Grupy A. W takiej sytuacji w świetle Umowy licencyjnej Spółka byłaby podmiotem wprowadzającym Produkty na Rynki zbytu, na których operują niezależni dystrybutorzy (niebędący biorcami licencji),w związku z czym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej powstawałaby należność licencyjna stanowiąca przychód M podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o pdop.

Z kolei wskazać należy, iż korzystanie ze znaku towarowego dla celów produkcji i oznaczenia produktów znakiem towarowym „B”, nie wiąże się z obowiązkiem uiszczenia przez Spółkę Należności licencyjnej.

Na uwadze również należy mieć, iż przedmiotowe zgodne jest z praktyka rynkową, zgodnie z którą powstanie należności licencyjnych związane jest z wprowadzaniem towarów na rynek. W przeciwnym wypadku, kalkulacja i płatność należności licencyjnych odnosiłaby się do każdego etapu produkcji (kończącego się sprzedażą towarów), co znajdowałoby odzwierciedlenie w zawieranych umowach licencyjnych. W takiej sytuacji jednakże, sprzedaż jednego produktu wiązać musiałaby się z wielokrotnym uiszczeniem należności licencyjne) na rzecz licencjodawcy.

W tym miejscu wskazać należy, iż na przedmiotowe rozumienie przepisów Umowy licencyjnej wskazują również uregulowania Umowy Pośrednictwa, która stanowi podstawę do przekazywania należności licencyjnych przez Spółkę na rzecz A. Przedmiotowa umowa wskazuje bowiem, że Spółka zobowiązuje się jedynie do pobierania i przekazywania do A kwot Należności licencyjnych należnych M od każdej ze spółek z Grupy A dokonujących sprzedaży produktów ze znakiem towarowym „B” na rzecz ostatecznych konsumentów oraz Konsultantek. Tym samym oznacza to, że Spółka działa jedynie jako podmiot pośredniczący w przekazywaniu kwot Należności licencyjnych, którą stanowi suma należności licencyjnych należnych od poszczególnych spółek dystrybucyjnych z Grupy A. Kwoty pobierane I przekazywane przez Spółkę na rzecz A nie są kwotami Należności licencyjnej należnej od samej Spółki.

Podsumowując, w ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym na Spółce nie będzie ciążyć obowiązek poboru podatku u źródła na mocy art. 26 ust. 1 ustawy o pdop, w związku z art. 21 ust. 1 tejże ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –– tekst jednolity Dz.U.2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.