W odpowiedzi na pismo z dnia 05 grudnia 2003 r. skierowane do Ministerstwa Finansów i przesłane do tut. Urzędu pismem z dnia 26 lutego 2004 r., nr VPI/052-10/04 (wpływ 27.02.2004 r.), uzupełnione w dniu 14 kwietnia 2004 r., a dotyczące stosowania przepisów prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa – Mokotów stosownie do dyspozycji wynikającej z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. nr 137, poz. 926 ze zm.) informuje, jak niżej:
Pani XX zwróciła się do Naczelnika tut. Urzędu z prośbą o informację o zakresie stosowania przepisów ustawy z dnia 08 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz.50 ze zm.) – zwanej dalej ustawą o VAT, w kontekście przedstawionego stanu faktycznego:
Pani XX prowadzi działalność gospodarczą polegającą na odpłatnym i kompleksowym organizowaniu (na zlecenie klientów): konferencji, kongresów, pikników, tzw. imprez integracyjnych, koncertów, inauguracji etc. na terenie całej Polski. W większości przypadków zlecenia obejmują także usługi gastronomiczne i noclegowe, przy czym usług tych pani XX nie świadczy osobiście, lecz pośredniczy w ich nabywaniu, tj. dokonuje weryfikacji i wyboru miejsc (hoteli, restauracji etc.), przeprowadza negocjacje, ustala wszystkie szczegóły, tworząc tym samym łańcuch: klient – pośrednik (tj. p. XX) – podwykonawca (np. hotel).Podstawę realizacji poszczególnych projektów (konferencji, spotkań etc) stanowią każdorazowo akceptowane przez klientów scenariusze oraz kosztorysy, w których określane są precyzyjnie wszystkie działania oraz koszty ich realizacji.Po zakończeniu danego projektu p. XX opracowuje tzw. kosztorys wynikowy, w którym wskazuje końcowe koszty zakupu poszczególnych towarów i usług uwzględniając przy tym także tzw. prowizję agencji.Wystawiając faktury za wykonanie swoich usług np. organizacji konferencji (...), Pani nalicza podatek VAT wg podstawowej stawki w wysokości 22% od podstawy stanowiącej należność brutto faktur otrzymywanych od podwykonawców. Taki sposób naliczania podatku VAT w ocenie podatnika powoduje, iż podatek VAT odprowadzany jest podwójnie – przez usługodawcę i przez klienta (za pośrednictwem p. XX). Mając na uwadze powyższe p. XX zapytuje, czy doliczanie podatku VAT w wysokości 22% do kwot brutto zawartych w fakturach otrzymywanych za usługi hotelowe (noclegi) itp. jest słuszne.W ocenie podatnika taki sposób naliczania podatku VAT, tj. naliczania podatku VAT od podatku VAT, pozostaje w sprzeczności z założeniami podatku od towarów i usług, jako podatku od wartości dodanej.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz mając na uwadze obowiązujący stan prawny, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa – Mokotów stwierdza, co następuje:
Przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług określony został w ramach przepisu art. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W ramach powyższego przepisu objęto opodatkowaniem podatkiem VAT wskazane w nim czynności obrotu prawnego i faktycznego dotyczące towarów i usług, będących przedmiotem obrotu cywilno – prawnego. Przedmiotem opodatkowania jest zatem obrót cywilno – prawny oparty na autonomii woli stron tj. swobodzie umów cywilno – prawnych np. umowy sprzedaży. Charakter umów cywilno – prawnych, w tym umowy sprzedaży wynika bezpośrednio z przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. 16, poz.93 ze zm.) – zwanej dalej ustawą Kodeks cywilny. Zgodnie z treścią przepisu art. 353./1/ ustawy Kodeks cywilny strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Z powyższych regulacji krystalizuje się czytelna przesłanka wskazująca dość istotną cechę umów cywilno – prawnych a mianowicie swobodę ich zawierania oraz ich bilateralność. Zasadą jest bowiem, iż strony transakcji układają sobie stosunek prawny w drodze dorozumienia, a wynikające z tego tytułu wzajemne zobowiązania stanowią odzwierciedlenie woli umawiających się stron. Art. 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem, z zastrzeżeniem art. 16 i 17, jest kwota należna z tytułu sprzedaży towarów, pomniejszona o kwotę należnego podatku. W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, o których mowa w art. 6 ust. 8, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Jeżeli należność określona jest w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość świadczenia obliczona na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, zmniejszonych o podatek. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Ustawa o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, nie wskazuje jednak sposobu określenia, czy też skalkulowania przez podatnika kwoty należnej z tytułu sprzedaży, stanowiącej wykazaną na fakturze VAT należność netto, a jednocześnie, co warto zaznaczyć, wspomniana wyżej ustawa, nie nakłada na podatnika obowiązku doliczenia do cenny netto sprzedawanych towarów i usług, podatku VAT naliczonego przy nabyciu sprzedawanych towarów i usług. Wysokość należności, z tytułu sprzedaży towarów, jak wspomniano wcześniej jest kształtowana przez strony umowy na zasadzie autonomii woli stron, stąd też pozostaje poza zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, a zatem nie normuje także sposobu ustalania ceny sprzedaży między stronami takiej umowy.
Uwzględniając powyższe, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa – Mokotów informuje, iż sposób naliczania podatku VAT przez Panią XX nie jest sprzeczny z zasadami ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.