Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych – do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W świetle powyższego wartość biletu wstępu, karnetu na imprezy kulturalne i sportowe (do teatru, kina, na basen) korzysta ze zwolnienia z opodatkowania w ramach określonego limitu jako świadczenie rzeczowe, jeżeli zostało sfinansowane w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Zgodnie z art. 21 ust.1 pkt 78 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo – sanatoryjnych, rehabilitacyjno – szkoleniowych i leczniczo – opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu – dzieci i młodzieży do lat 18. z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra – niezależnie od ich wysokości.

Powołany wyżej przepis nie rozstrzyga kwestii w jakiej części dofinansowanie z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania a w jakiej nie. W konsekwencji takiego zapisu zarówno dofinansowanie w 50% kosztu wypoczynku jak i w 100% korzysta ze zwolnienia, pod warunkiem spełnienia pozostałych wymogów określonych tym przepisem.

Ustawodawca natomiast jednoznacznie określa katalog zwolnień a także wymóg dla organizatorów tego wypoczynku powodując, że tylko dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa wyżej.

Poprzez zorganizowany wypoczynek należy rozumieć wszelkie formy wypoczynku zorganizowanego z wyjątkiem wczasów pod gruszą czy np. u rodziny na wsi. Agroturystyka to rodzaj turystyki (wypoczynku) polegającej na wyjazdach na wieś, do specjalnie przygotowanych na przyjęcie wczasowiczów gospodarstw wiejskich. Dofinansowanie wyjazdów, wczasów agroturystycznych jako jednej z form wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na postawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia pozostaje fakt czy rachunek za ten pobyt obejmuje zakwaterowanie i wyżywienie łącznie czy też osobno.

Podatnicy prowadzący działalność w zakresie organizacji wypoczynku, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi (art. 87 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa; Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Rachunek ten stanowi dowód potwierdzający korzystanie z formy wypoczynku zorganizowanego.

W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, gdy z dowodu wpłaty lub rachunku nie wynika jasno, że wypoczynek był zorganizowany przez profesjonalne firmy zajmujące się działalnością turystyczną należałoby zwrócić się z zapytaniem do tegoż podmiotu o potwierdzenie prowadzenia działalności w tym zakresie.

Z analizy treści ww. przepisu wynika, iż ustawodawca nie określił w jakiej formie ma prowadzić swoją działalność podmiot zajmujący się wypoczynkiem. Oznacza to, że zaliczyć do nich należy zarówno te podmioty, które świadczą usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jak również i te, które zajmują się statutowo tego typu działalnością.

Z treści art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 7.09.1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. nr 67, poz.329 ze zm.) wynika, iż w czasie wolnym od zajęć szkolnych dla uczniów mogą być organizowane kolonie, obozy i inne formy wypoczynku.

Art. 92a ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określa, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasady jego organizowania i nadzorowania.

Rozporządzeniem z dnia 21.01.1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. z 1997 r. nr 12, poz. 67 ze zm.), Minister Edukacji Narodowej zarządził co następuje:

• organizatorami wypoczynku mogą być szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne,

a także jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej - § 2 rozporządzenia,

• wypoczynek może być organizowany w formach wypoczynku wyjazdowego (np. kolonie, obozy, zimowiska) i formach wypoczynku w miejscu zamieszkania (np. półkolonie, wczasy w mieście), zwanych dalej „placówkami wypoczynku” - § 3 ust. 1 rozporządzenia.

Zgodnie z art. 39 pkt 6) ustawy z dnia 17.05.1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1989 r. nr 29, poz. 154 ze zm.) działalność charytatywno – opiekuńcza Kościoła obejmuje w szczególności udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującej się w potrzebie.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, iż zarówno szkoły, jak i kościoły są podmiotami prowadzącymi działalność w zakresie wypoczynku zorganizowanego w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, wobec czego dofinansowanie z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do organizowanego przez te jednostki wypoczynku dzieci do lat 18. pracowników zwolnione jest z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ przepis powyższy nie precyzuje, jakim dowodem ma być potwierdzone poniesienie wydatku z tytułu dofinansowania do wypoczynku dzieci do lat 18, zatem mogą to być zarówno faktury, rachunki, jak i dowody wpłaty do kasy danego podmiotu – np. KP.