W odpowiedzi na pismo z dnia 18.02.2004 r. dotyczące zaliczenia do przychodów i kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizacyjnych wierzytelności nieściągalnych, których wcześniej Spółka nie uznała za koszty uzyskania przychodów na podstawie art.16 ust.1 pkt 26 lit. a (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2002 roku) Naczelnik Urzędu Skarbowego informuje, że:

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2002 r. stanowił, że przychodem jest wartość zwróconych wierzytelności, w tym pożyczek (kredytów), które zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 zostały odpisane jako nieściągalne lub zaliczone do straconych albo na które utworzono rezerwy zaliczone uprzednio do kosztów uzyskania przychodów. Od 1 stycznia 2003 r. na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) do przychodów podatkowych zalicza się, równowartość odpisów aktualizujących wartość należności, uprzednio zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku ustania przyczyn, dla których dokonano tych odpisów. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego w pisemnym zapytaniu podatnika, Spółka w latach 1999 - 2002 utworzyła rezerwy na należności wątpliwe i dochodzone na drodze sądowej, które po zmianie ustawy o rachunkowości w 2002 r. przekształciła w odpisy aktualizujące te należności. Jednakże odpisów tych (rezerw) Spółka nie uznała za koszty uzyskania przychodów. Uwzględniając powyżej cytowane przepisy należy stwierdzić, że w przypadku rozwiązania tych odpisów w 2003 r. nie będą one stanowiły przychodu, gdyż nie były uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 26a cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizacyjnych, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1. Zaistnienie więc którejś z przesłanek określonej w art. 16 ust. 2a pkt 1 w/cytowanej ustawy stanowi podstawę do zwiększenia kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowym w którym okoliczności te zaistniały. Równocześnie art. 16 ust. 1 pkt 25 stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że uznanie za koszt uzyskania przychodów wierzytelności o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy dotyczy wierzytelności nie objętych odpisami aktualizacyjnymi o których mowa w pkt. 26a w/cytowanego artykułu.