Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. ) w brzmieniu obowiązujacym w 2002 r., małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Natomiast ust. 2 cytowanego artykułu stanowi, że małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów. Zeznanie roczne, o którym mowa powyżej, należy złożyć do 30 kwietnia następnego po roku podatkowym - art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z zacytowanych przepisów jednoznacznie wynika, iż zasadą jest odrębne opodatkowanie małżonków. Jednakże małżonkowie mogą być opodatkowani łącznie pod warunkiem złożenia wniosku zamieszczonego we wspólnym zeznaniu rocznym. Sam fakt wystąpienia przesłanek warunkujących w/w uprawnienia do wspólnego opodatkowania tj. małżeństwo trwające cały rok podatkowy, wspólność majątkowa małżonków, nie wyłącza zasady odrębnego opodatkowania. Umożliwia jedynie skorzystanie z prawa do preferencyjnego sposobu rozliczenia osiągniętego dochodu rocznego, który to sposób nie powstaje z mocy prawa, lecz wskutek wniosku małżonków, wyrażonego we wspólnym zeznaniu rocznym składanym w terminie określonym w art. 45 ust. 1 cyt. ustawy. W terminie tym podatniczka wybrała formę indywidualnego opodatkowania.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują wycofania złożonej deklaracji podatkowej i dokonywania wyboru innego sposobu opodatkowania po upływie w/w terminu do składania zeznań podatkowych. Nie można tego terminu przywracać (jest to bowiem przepis prawa materialnego).

Aby skorzystać z możliwości preferencyjnego opodatkowania dochodu osiągniętego w 2002 roku, podatniczka powinna złozyć wspólnie z małżonkiem stosowny wniosek zawarty w zeznaniu rocznym w określonym przez przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych terminie, który - jak już wyżej wykazano - jest terminem nieprzywracalnym.

Z dniem 01.01.2003 r. ustawodawca dodając ust. 10 w art. 6 w/w ustawy, zgodnie z którym sposób opodatkowania, o którym mowa w ust.2 nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust.2, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1, doprecyzował jedynie obowiązujące przepisy. Zatem opisana wyżej zasada obowiązywała również przed 01.01.2003 r.