Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka jest producentem materiałów izolacyjnych, a głównymi odbiorcami jej towarów są klienci hurtowi. Na podstawie umownych ustaleń, w odniesieniu do części asortymentu, swoim największym odbiorcom Spółka będzie udzielać upustów cenowych od wartości sprzedaży powyższych towarów w danym okresie. Upusty uzależnione są od osiągnięcia przez odbiorców określonego poziomu zakupów (upust będzie obejmował należność za wszystkie objęte umową towary sprzedane w danym okresie) oraz dokonywania terminowych płatności.Wysokość upustu ustalana jest procentowo od obrotów Spółki z danym kontrahentem w kwartale bądź w roku kalendarzowym; jest ona uzależniona od osiągnięcia przez kontrahenta kolejnych, uprzednio określonych poziomu zakupów przy zachowaniu terminów płatności. Konsekwentnie, ostateczne określenie kwoty upustu oraz obniżenie ceny może zostać dokonane dopiero w ostatnich dniach danego kwartału bądź roku kalendarzowego i dlatego podatnik nie ma możliwości przewidzieć wysokości upustu w momencie wystawiania faktury.
Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm.) podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży towarów, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Na podstawie art. 15 ust. 2 cytowanej ustawy obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, upustów, uznanych reklamacji i skont). Z punktu widzenia podstawy opodatkowania wyróżnić można dwa rodzaje rabatów: przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniu sprzedaży (tzw. rabat transakcyjny) oraz przyznane po sprzedaży. Rabaty udzielone przed ustaleniem ceny nie mają wpływu na podstawę opodatkowania, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy, a więc w takim przypadku pomniejszona już o rabat, którego nie ma potrzeby wykazywać na fakturze. Przepis art. 15 ust. 2 ustawy odnosi natomiast do tych rabatów, które przyznane zostały po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu. Rabat, aby obniżał podstawę opodatkowania musi być udokumentowany, co oznacza, że fakt jego udzielenia musi być potwierdzony dokumentem, np. w postaci aneksu do umowy lub faktury korekty. Rabaty pomniejszają obrót, gdy zostały przyznane w ciągu roku od dnia wydania towaru lub świadczenia usług. Zatem z powyższego przepisu wynika czasowe – jednoroczne – ograniczenie „skuteczności” udzielenia rabatu w zakresie obniżenia podstawy opodatkowania. Również w tym okresie musi być wystawiona faktura korygująca, potwierdzająca przyznanie w tym czasie rabatu. Obowiązek ten wynika z § 41 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27 poz. 268 ze zm.).
Wystawiona faktura powinna zawierać:

- numer kolejny oraz datę jej wystawienia,
- dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
- imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy,
- numery identyfikacji podatkowej albo numery tymczasowe sprzedawcy i nabywcy,
- dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako faktura VAT,
- nazwę towaru lub usługi objętej rabatem,
- kwotę i rodzaj udzielonego rabatu,
- kwotę zmniejszenia podatku należnego,
- czytelny podpis osoby uprawnionej do wystawienia faktury korygującej lub podpis oraz imię i nazwisko tej osoby.

Tak wystawiona faktura korygująca powinna zawierać wyraz „korekta” lub wyrazy „faktura korygująca”.
Odnosząc się do kwestii możliwości wystawiania zbiorczych faktur korygujących, uznać należy w świetle § 42 rozporządzenia Ministra Finansów, że takie rozwiązanie jest na tle aktualnie obowiązujących przepisów dopuszczalne. Pomimo, iż przepis ten dotyczy „korygowania faktury”, to jednak kierując się wykładnią celowościową stwierdzić należy, że korygowanie faktur za pomocą zbiorczej faktury korygującej, przy spełnieniu wszelkich wymogów w zakresie wystawiania faktury korygującej określonych w cytowanym wyżej § 42 jest w pełni zasadne.
Oznacza to, że na fakturze korygującej muszą być podane wszystkie elementy wymienione w przepisach rozporządzenia wykonawczego do ustawy o podatku od towarów i usług. Dopuszczalne jest zatem podanie tych kwot w wielkościach zbiorczych dla wszystkich towarów objętych rabatem z podziałem na poszczególne stawki tj. zbiorczych kwot: należnych netto i brutto, podatku należnego, rabatu oraz zmniejszenia podatku należnego.
Natomiast jeśli chodzi o wpisywanie w nazwie towaru „towarów cennikowych” w ocenie tutejszego Organu Podatkowego należy w taki sposób wskazać korygowaną pozycję faktury, aby możliwa była jej jednoznaczna identyfikacja. Może więc mieć miejsce zbiorcze zestawienie pozycji i kwot korygowanych, lecz w taki sposób, aby można było przyporządkować korektę do faktury pierwotnej.
Zgodnie z § 41 ust. 2 pkt 2 lit.b faktura korygująca winna zawierać w szczególności nazwę towaru objętego rabatem.
Stosownie do treści § 35 ust. 7 w związku z § 41 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w przypadku sprzedaży w kraju towarów lub usług objętych stawką niższą od określonej w art. 18 ust. 1ustawy obok nazwy towaru należy podać symbol towaru określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, chyba, że ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy nie powołują tego symbolu.
Wobec powyższego nie jest możliwe umieszczenie w zbiorczej fakturze korygującej jedynie pozycji „towary cennikowe”.
Należy pamiętać o tym również, że zgodnie z § 41 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o podatku od towarów i usług sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej stanowi podstawę do obniżenia podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to potwierdzenie.