Na podstawie przepisu art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) w odpowiedzi na pismo złożone w dniu 06.04.2004 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zamościu informuje, iż co do zasady, wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Stanowi o tym art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jedn. tekst Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Wyjątek stanowią wierzytelności zarachowane jako przychody należne w momencie ich powstania i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Możliwość zaliczenia tych wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodów jest uzależniona od spełnienia warunków zawartych w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z zakresu udokumentowania wierzytelności, tj.:
1) postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2) postanowieniem sądu o:
a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub
c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
3) protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.
Załączone do wniosku zaświadczenie syndyka masy upadłości nie spełnia żadnego z tych warunków.

Kwestia możliwości uznania wierzytelności za koszt uzyskania przychodu w związku z uprawdopodobnieniem jej nieściągalności jako wyjątek od reguły zawartej w art. 23 ust. 1 pkt 20 w/w ustawy nie powinna podlegać rozszerzającej interpretacji.
Wspomnieć należy, iż przepis art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi katalog zamknięty przesłanek uprawdopodobniających nieściągalność wierzytelności i nie może być ona uprawdopodobniona na podstawie innych dowodów.
Żaden z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera delegacji ustawowej do rozstrzygania w tej kwestii na podstawie innych przepisów, w tym ustawy z dnia 28 lutego 2003 Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. Nr 60, poz. 535 z późn. zm.). Pana ogólne powołanie się na przepisy tej ustawy utożsamiające fakt ogłoszenia upadłości dłużnika z bezskutecznością egzekucji, wydaje się nieuprawnione w związku z brzmieniem art. 61 tej ustawy, według którego z dniem ogłoszenia upadłości majątek upadłego staje się masą upadłości, która służy zaspokojeniu wierzycieli upadłego.
W opinii organu podatkowego wobec przedstawionego przez Pana stanu faktycznego, kwota wierzytelności nie może więc stanowić kosztów uzyskania przychodu.