Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 poz. 176 z 2000 r. ze zm.) w brzmieniu obowiazujacym w 2003 r. odliczeniu od dochodu podlegają wydatki na cele rehabilitacyjne poniesione w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne oraz warunki i zasady ich odliczania określa art. 26 ust. 7 a - 7 g ww. ustawy. Za wydatki te uważa się między innymi wydatki poniesione na:

• adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
• zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definuje takich pojeć jak "sprzęt, "wyposażenie" czy "łóżko" wobec czego należy odwołąć sie do definicji tych pojęć zamieszczonych w słowniku języka polskiego PWN. Za słownikiem języka polskiego PWN można przyjąć, że łóżko rehabilitacyjne jest sprzętem, który stanowi wyposażenie mieszkania.

W cyt. wyżej przepisie art. 26 ust.7a pkt 3 ww. ustawy ustawodawca wymienia jedynie zakup i naprawę indywidualnego sprzętu do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Natomiast przez wydatki na wyposażenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt. 1 ustawy należy rozumieć wydatki na zakup wyposażenia stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności .

A zatem skoro ustawodawca nie wymienia usługi wypożyczenia sprzętu rehabilitacyjnego, jako wydatku podlegającego odliczeniu, to należy uznać, że prawo do ulgi w tym zakresie nie przysługuje.

W związku z powyższym wydatek poniesiony przez podatnika na wypożyczenie łóżka rehabilitacyjnego dla osoby niepełnosprawnej bedącej na jego utrzymaniu nie będzie podlegać odliczeniu od jego dochodu przed opodatkowaniem.<