Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 roku, Nr 14, poz. 176 ze zm), w brzmieniu obowiązującym w 2004, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12. 1 tej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 13, poz. 93 ze zm.) stanowi, iż poprzez umowę pożyczki, pożyczkodawca zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę (pożyczkobiorcy) określoną ilość pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Wskutek tego pożyczkobiorca uzyskuje prawo swobodnego dysponowania pożyczonymi środkami. Dopiero w terminie oznaczonym w umowie powstaje po jego stronie obowiązek zwrotu.

Zatem na tle powołanego wyżej przepisu należy stwierdzić, iż umowa pożyczki, zawarta pomiędzy zakładem pracy i pracownikiem nakłada na pożyczającego pracownika obowiązek zwrotu, w oznaczonym w umowie terminie, tej samej ilości pieniędzy. Zatem samo udzielenie pożyczki przez zakład pracy pracownikowi nie stanowi dla niego przychodu.

Natomiast, jeżeli chodzi o opodatkowanie kwot stanowiących różnicę pomiędzy oprocentowaniem pożyczki, określonym w zawartej z pracownikiem umowie pożyczki, a oprocentowaniem kredytu zaciągniętego przez Nadleśnictwo w banku, to w przypadku, gdy Nadleśnictwo nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek oraz udzielanie pożyczek dla wszystkich pracowników Nadleśnictwa odbywa się według tych samych zasad i przy zawieraniu umów pożyczek stosowana jest ta sama stopa procentowa, zdaniem tut. Organu, brak podstaw do uznania iż po stronie pracowników powstaje przychód, w rozumieniu art. 12 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.