Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną.

Jednocześnie zgodnie z artykułem 21 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług..., w przypadku gdy kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę podatku należnego za następne okresy. Zgodnie natomiast z artykułem 21 ust. 2 ustawy - podatnikom dokonującym sprzedaży towarów opodatkowanych w całości lub części stawką niższą niż 22%, przysługuje prawo do zwrotu z urzędu skarbowego różnicy podatku, która w myśl art. 21 ust. 2a nie może być wyższa od kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur, z których należności zostały w całości uregulowane. Jednak, zgodnie z art. 21 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług..., w przypadku gdy kwota nadwyżki podatku naliczonego u podatnika dokonującego sprzedaży towarów opodatkowanych stawkami niższymi, niż stawka podstawowa, przekracza kwotę wynoszącą 22% całości obrotu opodatkowanego stawkami niższymi, zwrotowi na rachunek bankowy podlega nadwyżka do wysokości tej kwoty.

Konstrukcja oraz literalne brzmienie wyżej cytowanych przepisów mogłyby wskazywać, iż zwrot bezpośredni nadwyżki podatku naliczonego nad należnym przysługuje jedynie w stosunku do kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu ujętych w rejestrze zakupu oraz rozliczonych w bieżącym okresie rozliczeniowym, tzn. faktur otrzymanych przez podatnika w miesiącu rozliczenia lub w miesiącu poprzednim, z których należności zostały uregulowane (a w przypadku dokumentów celnych zapłacone). Jednakże przy zastosowaniu takiej interpretacji ww. przepisów, kwota podatku naliczonego wynikająca z niektórych faktur nigdy nie podlegałaby zwrotowi (np. w sytuacji, gdy podatnicy, którzy zgodnie z zasadą swobody umów ustalili, że należności między nimi regulowane są według przedłużonych terminów płatności lub w przypadku gdy podatnik nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym rozliczał w trybie art. 21 ust. 1 ustawy o VAT).

Zatem kierując się zasadą racjonalności ustawodawcy należy stwierdzić, iż podatnik, przy uwzględnieniu art. 21 ust. 2a Ustawy o VAT, może wykazać do zwrotu na rachunek bankowy zarówno kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur rozliczonych w deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 za bieżący okres rozliczeniowy, jak również podatek naliczony wynikający z faktur z poprzednich miesięcy, który został wykazany w deklaracji VAT-7 jako VAT do przeniesienia z poprzednich okresów (poz. 36 deklaracji), pod warunkiem, że zostały w całości uregulowane do dnia złożenia rozliczenia (deklaracji VAT-7) w urzędzie skarbowym.