Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych cyt.: „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).”

Opodatkowanie umów leasingu zostało wprost uregulowane w art. 17a-17l cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 17a pkt 1 ustawy przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W myśl art. 17 b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych cyt. :„Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 jeżeli umowa spełnia następujące warunki:
#61623; została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.”

Z opisanego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że zawarta przez Spółkę umowa jest umową leasingu operacyjnego co oznacza, że przedmiot leasingu zaliczany jest do składników majątku leasingodawcy. W takim przypadku cała kwota przychodów z tytułu umowy leasingu jest przychodem leasingodawcy i odpowiednio kosztem są odpisy amortyzacyjne, jeżeli przedmiot leasingu zaliczony został do środków trwałych leasingodawcy. W tej sytuacji leasingobiorca nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast cała kwota opłat (rat ) płaconych przez leasingobiorcę, stanowi jego koszty uzyskania przychodu bowiem zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty te są poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Z cytowanego przepisu wynika, że o możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskanym przychodem.

Brak przedmiotu leasingu (kasacja powypadkowa samochodu ciężarowego) jest przyczyną nie generowania przychodu przez Spółkę, dlatego też koszty z tytułu opłat manipulacyjnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.

Podatnik tracąc przedmiot leasingu, utracił przedmiot służący osiąganiu przychodu. Płacone więc od tego momentu raty leasingowe nie stanowiły już wydatków mogących być zaliczonymi do kosztów uzyskania przychodu, gdyż nie były ponoszone w celu osiągnięcia przychodu.

W przypadku utraty przedmiotu leasingu, leasingobiorca nie ma możliwości korzystania z przedmiotu leasingu, a zatem nie można uznać dokonywanych przez niego wpłat na rzecz leasingodawcy, za opłatę czynszu w ramach umowy leasingu operacyjnego.

Brzmienie art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie pozostawia wątpliwości, co do tego, że zasadą jest, iż podatnik może odliczyć od przychodów wszelkie koszty ich uzyskania, jednak pod warunkiem, że miały one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie miało wpływ na wysokość osiągniętego przychodu. W sytuacji więc, gdy dany wydatek nie ma związku z przychodem, o którym mowa w art. 15 ust.1 ustawy, to nie może obciążać rachunku kosztów.