W wyniku przeprowadzonej weryfikacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził nieprawidłowości w udzielonych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego odpowiedziach na pytanie pierwsze i trzecie. Prostuje natomiast odpowiedź na pytanie drugie.

ad 1) Podstawą do wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług najmu powinna być umowa zawarta pomiędzy wynajmującym a najemcą. Jeżeli z zawartej umowy wynika, że najemca lokalu niezależnie od samego czynszu obciążony jest dodatkowo kosztami związanymi z najmem (np. kosztami dostawy mediów), to przy tak zawartej umowie – odrębne fakturowanie powyższych kosztów (wg faktycznego zużycia mediów) jest dopuszczalne. Przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zabraniają bowiem dokonywania tzw. czynności przenoszenia kosztów.

ad 3) Dokonując odsprzedaży danej usługi bez doliczania jakiejkolwiek marży (tzn. zarówno cena netto, jak i stawka podatku VAT w fakturze dokumentującej odsprzedaż usług dla użytkownika są takie same jak w fakturze zakupu usługodawcy), wynajmujący ma prawo zastosować taką stawkę podatku VAT, z jaką usługę zakupił. Odsprzedający usługę dokonuje wówczas tzw. refakturowania zakupionych wcześniej przez siebie usług. Sprzedający może przyjąć jako podstawę opodatkowania podatkiem VAT cenę brutto zakupionych uprzednio usług (wskazaną w pierwotnej fakturze zakupu), tylko wówczas gdy nie odliczył wynikającego z tej transakcji podatku naliczonego.

Organ podatkowy nie może natomiast ustosunkować się do zapytania Podatnika w zakresie, czy wydatek związany z zakupem energii można uznać za koszt uzyskania przychodów u nabywcy, ponieważ pytanie w tej części nie dotyczy samego Podatnika, lecz osoby trzeciej.

ad 2) Zasady wystawiania faktury VAT zostały szczegółowo uregulowane w Rozdziale 10. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2002 r. Nr 27, poz. 268 ze zm.). Przepis § 35 cyt. rozporządzenia zawiera minimalne wymagania jakim powinna odpowiadać treść faktury. Wymienia między innymi dane służące oznaczeniu nabywcy, takie jak: imię i nazwisko lub jego nazwę bądź nazwę skróconą, adres nabywcy oraz jego NIP. Powyższe dane należy podać w fakturze wg stanu faktycznego istniejącego w okresie wykonania usługi dostawy mediów, a nie w dniu wystawienia faktury. W przedmiotowym zapytaniu będą to więc dane kontrahenta (najemcy) aktualne w miesiącu styczniu br., kiedy to występował on jeszcze w obrocie prawnym jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zwraca natomiast uwagę na fakt, iż kwestia następstwa prawnego w przypadku przekształcenia formy organizacyjno-prawnej kontrahenta jest zagadnieniem zupełnie odrębnym i nie ma wpływu na zasady wystawiania faktur, które wyczerpująco są uregulowane w cyt. rozporządzeniu.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z art. 93a § 2 pkt 2) Ordynacji podatkowej spółka osobowa, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanego podmiotu.

Niniejszej odpowiedzi udzielono w oparciu o stan prawny, który obowiązywałw okresie przedstawionym w zapytaniu (miesiące styczeń – luty 2004r.) oraz w odniesieniu do stanu faktycznego wynikającego z treści zapytania.