Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się, w razie nabycia w drodze kupna, cenę ich nabycia,

Natomiast zgodnie ust. 3 tego artykułu za cenę nabycia uważa kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zagadnienie określania terminów wynikających z przepisów podatkowych unormowane jest art. 12 § 1 wymienionej na wstępie ustawy Ordynacja podatkowa. Przepis ten stanowi :

• jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu.

Zgodnie z tym przepisem, za ostatni dzień, w którym zgodnie z przepisami prawa podatkowego należy cenę nabycia powiększyć o koszty związane z zakupem przyjmuje się dzień, w którym dokonano przekazania środka trwałego do używania.

Zatem wydatki, które poniosła Pani w dniu przekazania środka trwałego do użytkowania stanowią, łącznie z kwotą należną zbywcy, wartość początkową środka trwałego.