W odpowiedzi na pismo z dnia 30.03.2004 r. (z datą wpływu 5.04.2004 r., bez znaku), w oparciu o art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego informuje:

Zgodnie z art. 2 ust. 3 pkt 1 ustawy z 8.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega świadczenie usług oraz przekazanie lub zużycie towarów na potrzeby reprezentacji albo reklamy. Ponieważ przepisy tej ustawy nie zawierają definicji pojęcia „reklama”, dlatego należy posiłkować się definicją zawartą np. w „Słowniku języka polskiego” opracowanego pod red. M. Szymczaka, tom III, zgodnie z którą reklama to „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi”. Podobne stanowisko zawarł w wyroku z dnia 10.06.1999 r., sygn. akt I SA/Po 1947/98, Naczelny Sąd Administracyjny, który stwierdził, że „reklamę stanowią zawsze informacje o konkretnych towarach, o ich zaletach, wartościach i możliwościach nabycia, przekazywane bliżej nieokreślonemu kontrahentowi, mające na celu zachęcenie do kupna potencjalnego klienta”. Reklama więc to w istocie zachęta do kupna, zawierająca dodatnią ocenę (osąd) wartości czegoś, zwykle pełna treści pozytywnych, aprobująca daną rzecz jako towar oraz wskazująca na korzyści jakie płyną z jego zakupu.

W odróżnieniu od reklamy, „informacja” to zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” pod red. W. Doroszewskiego „powiadomienie o czymś, zakomunikowanie czegoś”. W odróżnieniu od reklamy informacja jest więc pozbawiona wszelkich elementów zachęty do kupna, aprobaty i chwalenia. Informacja zbliża się do stwierdzenia faktów i w odróżnieniu od reklamy nie zawiera żadnych elementów mających zwrócić uwagę przyszłego klienta. Aby więc można było informator rozprowadzany przez jednostkę uznać za informację handlową, musiałaby zostać spełniony powyższy warunek.

Zdaniem tut. organu podatkowego przedstawiony w załączeniu do pisma informator należy uznać za reklamę z uwagi na fakt, iż zawiera elementy zachęcające klienta do zakupu oferowanych towarów, wskazując ich nową, niższą a co za tym idzie korzystniejszą cenę. W związku z powyższym czynność wydawania takich informatorów potencjalnym klientom podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z cyt. art. 2 ust. 3 pkt 1 i rodzi obowiązek wynikający z przepisu art. 32 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.