Spółka z o.o. w 2001 r. zaciągnęła w banku kredyt obrotowy we frankach szwajcarskich na potrzeby związane z bieżącą działalnością gospodarczą. Ponieważ w latach 2002 - 2003 kurs wymiany franka szwajcarskiego w stosunku do złotego znacznie wzrósł Spółka aneksem do umowy kredytowej w maju 2003 r. zmieniła walutę zawartego kredytu z franków szwajcarskich na złote.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), zaś w myśl art. 16 ust. pkt 11 tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Z literalnego brzmienia powyższych przepisów wynika jednoznacznie, że kwota kredytu zarówno w dacie jego zaciągnięcia jaki i jego spłaty nie stanowi kosztów uzyskania przychodów.Do podatkowej kategorii kosztów uzyskania przychodów zaliczają się jedynie faktycznie zapłacone odsetki od kredytów, jeżeli kredyt ten został zaciągnięty w celu osiągnięcia przychodów, gdyż jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl też tego przepisu (zdanie drugie), jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Jak wynika z przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego Spółka zawarła umowę kredytu obrotowego wyrażonego we frankach szwajcarskich ale nominowanego w złotych. Na skutek przewalutowania kredytu na walutę krajową, przy uwzględnieniu obowiązującego w danym dniu kursu franka szwajcarskiego do złotego, określono wyższą wysokość kredytu do spłaty w złotych. Wobec tego sama spłata tego kredytu zarówno w dacie, kiedy był to kredyt dewizowy nominowany w złotych, jak i po przewalutowaniu na złote nie stanowi z mocy powołanego art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992r. kosztu uzyskania przychodów.