INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2012 r. (data wpływu 10 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie zasad zaliczania zwrotu podatku od towarów i usług na poczet należności publicznoprawnych #61485; jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie zasad zaliczania zwrotu podatku od towarów i usług na poczet należności publicznoprawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w składanych miesięcznych deklaracjach VAT-7 wykazuje często nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy.

W związku z powyższymi deklaracjami, Spółka zamierza składać wnioski o zaliczenie kwoty zwrotu podatku od towarów i usług na poczet różnych zobowiązań podatkowych/należności publicznoprawnych, np. podatku od nieruchomości, opłat za korzystanie ze środowiska, opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów. Zdarzenia takie będą miały charakter powtarzalny, tzn. podatnik będzie stosował podobny sposób rozliczeń transakcji w następnych okresach rozliczeniowych.

Wnioskodawca odwołując się do art. 76 w związku z art. 76b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), wskazuje, iż co do zasady podatnik może złożyć wniosek o zaliczenie zwrotu podatku na poczet zobowiązań podatkowych.

Spółka podkreśla, że wraz z deklaracją VAT złoży stosowny wniosek do Naczelnika Urzędu Skarbowego o zaliczenie zwrotu podatku od towarów i usług na poczet zapłaty podatku od nieruchomości, w którym opisze charakter zobowiązania podatkowego (tj. podatek od nieruchomości za miesiąc) oraz organ podatkowy właściwy dla tego zobowiązania (Prezydent Miasta „L”). Opis będzie na tyle dokładny, aby organ podatkowy nie miał wątpliwości, komu, w jakiej wysokości i z jakiego tytułu przekazać zwrot, ponieważ - Spółka zdaje sobie sprawę - organ podatkowy sam z siebie nie ma obowiązku poszukiwania innych (niż istniejące w organie podatkowym) zaległości podatnika. Organ podatkowy z urzędu bada tylko stan zobowiązań podatnika jedynie w tym urzędzie, w którym nadpłata lub zwrot powstały.

Zaliczenie kwoty zwrotu podatku od towarów i usług na poczet innych zobowiązań spowoduje wygaśnięcie tych zobowiązań w momencie dokonania zaliczenia, pod datą złożenia wniosku o przerachowanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku, gdy Spółka nie posiada zaległości podatkowych, możliwe jest zaliczenie kwoty zwrotu podatku od towarów i usług lub jej części na poczet zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości oraz opłat za korzystanie ze środowiska...
2. W którym momencie następuje zaliczenie kwoty zwrotu podatku od towarów i usług na poczet powyższych zobowiązań...
3. Czy zaliczenie kwoty zwrotu podatku od towarów i usług na poczet innych zobowiązań skutkuje wygaśnięciem tych zobowiązań w momencie zaliczenia...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym Spółka będzie uprawniona do dokonania zaliczenia kwoty zwrotu podatku od towarów i usług lub jej części na poczet zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości oraz opłaty za korzystanie ze środowiska. Zaliczenie kwoty zwrotu podatku od towarów i usług na poczet innych zobowiązań następuje w momencie złożenia deklaracji VAT-7, w której wykazana zostanie kwota zwrotu podatku od towarów i usług wraz z wnioskiem o jego zaliczenie na poczet innych zobowiązań (w którym wskazane zostaną zobowiązania, na poczet których ma zostać dokonane zaliczenie). Zaliczenie kwoty zwrotu podatku od towarów i usług na poczet innych zobowiązań spowoduje wygaśnięcie tych zobowiązań w momencie dokonania zaliczenia.

Wnioskodawca wskazuje, iż na podstawie art. 76b ustawy Ordynacja podatkowa, przepisy art. 76, art. 76a, art. 77b i art. 80 stosuje się odpowiednio do zwrotu podatku. Zaliczenie, o którym mowa w art. 76a § 2 pkt 1 ww. ustawy, następuje z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku.

Stosownie natomiast do art. 59 § 1 pkt 4 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku. Z kolei, jak stanowi art. 76 § 1 tej ustawy, nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2.

W ocenie Wnioskodawcy, dyspozycja art. 76 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa dotyczy ogólnie zaległości podatkowych i bieżących zobowiązań. Żaden przepis prawa nie ogranicza możliwości dokonania zaliczenia w przypadku zaistnienia przesłanek z art. 76 ustawy Ordynacja podatkowa. Przepis ten nakłada na organy obowiązek zaliczenia znanej mu nadpłaty na znaną mu zaległość, nie nakłada natomiast obowiązku poszukiwania innych istniejących zaległości. Z art. 76b ustawy Ordynacja podatkowa nie wynika, że do zaliczenia nadpłaty w podatku od towarów i usług, jest inny niż właściwy dla podatnika, organ podatkowy.

W przypadku zatem, gdy z prośbą o zaliczenie zwraca się podatnik i przedstawia dane dotyczące wysokości zobowiązania i dane organu podatkowego, w którym ono widnieje, występują przesłanki do zaliczenia tej nadpłaty (zwrotu podatku) na poczet przedmiotowych zobowiązań. Jeżeli fakt istnienia zaległości zostanie potwierdzony, to należy uznać, że brak jest przeszkód prawnych do zaliczenia zwrotu podatku od towarów i usług na poczet wskazanych zaległości.

Wnioskodawca zauważa, iż Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 20 stycznia 2012 r., sygn. akt I FSK 577/11, potwierdził stanowisko wnioskodawcy i uznał, że w świetle przepisów Ordynacji podatkowej istnieje możliwość zaliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na poczet zobowiązań podatkowych, dla których właściwy jest inny organ podatkowy, aniżeli organ właściwy dla rozliczeń podatku od towarów i usług. W takim przypadku, podatnik winien złożyć wraz z deklaracją VAT-7 wykazującą podatek od towarów i usług do zwrotu, stosowny wniosek, opisujący charakter zobowiązania podatkowego oraz organ podatkowy właściwy dla tego zobowiązania. Organ podatkowy z urzędu bada tylko stan zobowiązań podatnika tylko w tym urzędzie, w którym nadpłata lub zwrot powstał.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Spółka Akcyjna, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w składanych miesięcznych deklaracjach VAT-7 wykazuje często nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy.

W związku z powyższymi deklaracjami, Spółka zamierza składać wnioski o zaliczenie kwoty zwrotu podatku od towarów i usług na poczet różnych zobowiązań podatkowych/należności publicznoprawnych, np. podatku od nieruchomości, opłat za korzystanie ze środowiska, opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów. Zdarzenia takie będą miały charakter powtarzalny, tzn. podatnik będzie stosował podobny sposób rozliczeń transakcji w następnych okresach rozliczeniowych.

Wnioskodawca podkreśla, że wraz z deklaracją VAT złoży stosowny wniosek do Naczelnika Urzędu Skarbowego o zaliczenie zwrotu podatku od towarów i usług na poczet zapłaty podatku od nieruchomości, w którym opisze charakter zobowiązania podatkowego (tj. podatek od nieruchomości za miesiąc) oraz organ podatkowy właściwy dla tego zobowiązania (Prezydent Miasta „L”). Opis będzie na tyle dokładny, aby organ podatkowy nie miał wątpliwości, komu, w jakiej wysokości i z jakiego tytułu przekazać zwrot.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości dokonania przez organ ww. zaliczenia i doprowadzenia w ten sposób do wygaśnięcia przedmiotowych zobowiązań.

Należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Stosownie natomiast do art. 6 ww. ustawy, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Podatkami, w rozumieniu ustawy Ordynacja podatkowa, są również: zaliczki na podatki, raty podatków, jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują płatność podatku w ratach, opłaty oraz niepodatkowe należności budżetowe (art. 3 pkt 3 tej ustawy).

Katalog czynności i zdarzeń skutkujących wygaśnięciem w całości lub w części zobowiązania podatkowego został zawarty w art. 59 ustawy Ordynacja podatkowa. Należy do nich m.in. zaliczenie nadpłaty lub zaliczenie zwrotu podatku (art. 59 § 1 pkt 4 ww. ustawy).

Pojęcie nadpłaty zostało wyjaśnione w art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Zwrot podatku zdefiniowano natomiast w art. 3 pkt 7 tej ustawy jako zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a także inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego.

Na mocy art. 76 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2 (tj. z zastrzeżeniem nadpłat, których wysokość nie przekracza wysokości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym).

W sprawach zaliczenia nadpłaty na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie. W przypadku zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych, przepisy art. 55 § 2 i art. 62 § 1 stosuje się odpowiednio (art. 76a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

W myśl art. 76a § 2 ww. ustawy, zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych następuje z dniem:

1. powstania nadpłaty - w przypadkach, o których mowa w art. 73 § 1 pkt 1-3 i 5 oraz § 2 ww. ustawy,
2. złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.
   
   

Zgodnie z art. 76b ustawy Ordynacja podatkowa, przepisy art. 76, art. 76a, art. 77b i art. 80 stosuje się odpowiednio do zwrotu podatku. Zaliczenie, o którym mowa w art. 76a § 2 pkt 1 ww. ustawy, następuje z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, dzień złożenia deklaracji należy rozumieć jako dzień jej fizycznego wpływu do urzędu skarbowego.

Jak wynika z powołanych przepisów, w przypadku powstania prawa do zwrotu podatku, którego wysokość przekracza wysokość kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym, organ podatkowy jest obowiązany do dokonania następujących czynności:

1. zaliczyć zwrot podatku z urzędu na zaległe zobowiązania podatkowe, odsetki za zwłokę, odsetki za zwłokę określone w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżące zobowiązania podatkowe,
2. w braku zobowiązań, na które można by zaliczyć z urzędu zwrot podatku – dokonać z urzędu zwrotu podatku albo na wniosek podatnika zaliczyć kwotę zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.
   
   

Zwrot podatku może zatem służyć uregulowaniu:

1. zaległości podatkowych – tj. podatku niezapłaconego w terminie płatności, a także niezapłaconej w terminie płatności zaliczki na podatek, w tym również zaliczki, o której mowa w art. 23a ustawy Ordynacja podatkowa, lub raty podatku (art. 51 § 1 - 2 tej ustawy). Zaliczenie zwrotu podatku na zaległości podatkowe jest dokonywane z urzędu i dotyczy tych zaległości, o których wiadomo organowi podatkowemu.
2. bieżących zobowiązań podatkowych – tj. istniejących zobowiązań podatkowych, których termin płatności jeszcze nie upłynął (podatku, a także zaliczki na podatek, w tym również zaliczki, o której mowa w art. 23a ustawy Ordynacja podatkowa, lub raty podatku, których termin zapłaty jeszcze nie upłynął). Zaliczenie zwrotu podatku na bieżące zobowiązania podatkowe jest dokonywane z urzędu, przy czym może ono dotyczyć wyłącznie takich bieżących zobowiązań podatnika, o których wiadomo organowi podatkowemu.
3. przyszłych zobowiązań podatkowych – tj. zobowiązań, które na moment złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku, jeszcze nie powstały. Zaliczenie zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań jest dokonywane na wniosek podatnika, przy czym wygaśnięcie zobowiązań wskutek takiego zaliczenia zwrotu podatku nie nastąpi wcześniej niż powstanie tych zobowiązań.
   
   

Należy przy tym podkreślić, że samo zaliczenie zwrotu podatku na zobowiązania podatkowe podatnika jest czynnością materialnotechniczną. Warunkiem formalnym tego zaliczenia jest natomiast wydanie stosownego postanowienia. Wydając ww. postanowienie organ podatkowy stwierdza, że na dzień dokonania zaliczenia kwoty zwrotu przestaje istnieć określona zaległość lub bieżące zobowiązanie podatkowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 15 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Stosownie do § 2 tego artykułu, właściwość rzeczowa i miejscowa jest ustalana z uwzględnieniem również zakresu zadań i terytorialnego zasięgu działania organów podatkowych, określonych na podstawie odrębnych przepisów, w szczególności przepisów o wprowadzeniu programów pilotażowych, o których mowa w art. 5 ust. 1a i 1b ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1267 ze zm.).

W myśl natomiast art. 5 ust. 6 pkt 1 ustawy o urzędach i izbach skarbowych, do zakresu działania naczelników urzędów skarbowych należy ustalanie lub określanie i pobór podatków oraz niepodatkowych należności budżetowych, jak również innych należności, na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem podatków i należności budżetowych, których ustalanie lub określanie i pobór należy do innych organów.

Właściwość rzeczową organów podatkowych ustala się według przepisów określających zakres ich działania (art. 16 ustawy Ordynacja podatkowa).

Właściwość rzeczowa naczelników urzędów skarbowych obejmuje m.in. podatek dochodowy od osób prawnych, podatek dochodowy od osób fizycznych oraz podatek od towarów i usług.

Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 9 ustawy o urzędach i izbach skarbowych, właściwość miejscową naczelników urzędów skarbowych i dyrektorów izb skarbowych określa się według terytorialnego zasięgu działania odpowiednio urzędu skarbowego i izby skarbowej, z uwzględnieniem ust. 9a, a także z uwzględnieniem zadań i terytorialnego zasięgu działania tych organów określonych w programach pilotażowych, o których mowa w ust. 1a i 1b. Terytorialny zasięg działania określonego urzędu skarbowego wyłącznie w zakresie: niektórych kategorii podatników, wykonywania niektórych zadań określonych w ust. 6 - może obejmować terytorialny zasięg działania innych urzędów skarbowych (art. 5 ust. 9a ww. ustawy). Zasięg działania oraz siedziby ww. organów podatkowych określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 19 listopada 2003 r. w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib naczelników urzędów skarbowych i dyrektorów izb skarbowych (Dz. U. Nr 209, poz. 2027 ze zm.), wydanym na podstawie art. 5 ust. 9c ustawy o urzędach i izbach skarbowych.

W myśl art. 17 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli ustawy podatkowe nie stanowią inaczej, właściwość miejscową organów podatkowych ustala się według miejsca zamieszkania albo adresu siedziby podatnika, płatnika, inkasenta lub podmiotu wymienionego w art. 133 § 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może przy tym określić, w drodze rozporządzenia, właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych lub poszczególnych kategorii podatników, płatników lub inkasentów w sposób odmienny niż określony w § 1, uwzględniając w szczególności posiadanie miejsca zamieszkania lub siedziby za granicą, miejsce uzyskiwania dochodów oraz miejsce położenia przedmiotu opodatkowania (art. 17 § 2 tej ustawy). Postanowienia w powyższym zakresie zawiera rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 165, poz. 1371 ze zm.).

Mając na względzie powyższe, należy podkreślić, że organ podatkowy może dokonywać zaliczenia zwrotu podatku:

1. z urzędu - na poczet zaległości podatkowych oraz bieżących zobowiązań podatkowych,
2. w razie braku zaległości podatkowych oraz bieżących zobowiązań podatkowych, na wniosek podatnika - na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych,

-wyłącznie w zakresie podatków, których ustalanie lub określanie i pobór pozostaje w jego właściwości rzeczowej. Co więcej, czynność ta może zostać dokonana wyłącznie w odniesieniu do podatników tych podatków, podlegających właściwości miejscowej tego organu.

Czynność zaliczenia zwrotu podatku na zobowiązania podatkowe podatnika nie może bowiem zostać dokonana z naruszeniem właściwości organu podatkowego. W szczególności, organ podatkowy nie może wydać postanowienia w sprawie takiego zaliczenia, które skutkowałoby wygaśnięciem zobowiązania z tytułu podatku, którego ustalanie lub określanie i pobór pozostaje we właściwości innego organu podatkowego.

W analizowanym przypadku, Wnioskodawcy przysługuje zwrot podatku od towarów i usług. Organem podatkowym właściwym dla Spółki w zakresie tego podatku jest Naczelnik Urzędu Skarbowego. W konsekwencji, przedmiotowy zwrot podatku może zostać zaliczony przez ten organ podatkowy na zobowiązania podatkowe Spółki pozostające w jego właściwości.

Odnosząc się więc do należności wymienionych we wniosku Spółki, należy wskazać, że stosownie do art. 1c ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.), organem podatkowym właściwym w sprawach podatków i opłat unormowanych w tej ustawie – w tym w sprawie podatku od nieruchomości – jest wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 80, poz. 526 ze zm.), wpływy z podatku od nieruchomości stanowią źródło dochodów własnych gminy.

W myśl art. 277 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm.), opłaty za korzystanie ze środowiska podmiot korzystający ze środowiska wnosi na rachunek urzędu marszałkowskiego właściwego ze względu na miejsce korzystania ze środowiska. Wpływy z tytułu tych opłat stanowią przychody Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej oraz dochody budżetów powiatów i budżetów gmin (art. 277 ust. 4 powołanej ustawy). Na podstawie art. 281 ust. 1 tej ustawy, do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska oraz administracyjnych kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III Ordynacji podatkowej, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa albo wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

Zgodnie natomiast z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) podatek od towarów i usług stanowi dochód budżetu państwa.

Wobec powyższego, skoro Naczelnik Urzędu Skarbowego nie jest organem właściwym w sprawach należności Wnioskodawcy z tytułu podatku od nieruchomości i opłat za korzystanie ze środowiska, nie może dokonywać zaliczenia zwrotu podatku od towarów i usług na te zobowiązania publicznoprawne. Czynność taka naruszałaby bowiem zasadę działania organów władzy publicznej na podstawie i w granicach prawa.

Ponadto należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa należy stwierdzić, iż nie stanowi ono źródła prawa i nie jest wiążące dla tutejszego Organu, dotyczy bowiem indywidualnej sprawy innego podmiotu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.