Z treści wystąpienia Komornika wynika, iż prowadzi egzekucje nieruchomości dłużnika z zabudową w postaci hali przemysłowej zapleczem piwnicy i odrębnym budynkiem byłego szybu kopalni. Dłużnik oświadczył komornikowi, że nabył przedmiotową nieruchomość w 1999 r., na co zostały wystawione:

- faktura obejmująca zabudowę,
- rachunek w zakresie nabytego gruntu.

Z informacji wynika również, że dłużnik dokonał odliczenia podatku VAT.
Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535) organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. W konsekwencji powyższego uregulowania, przepisem § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 poz. 971) nałożono na organy egzekucyjne, określone w art. 19 i 20 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz komorników sądowych, o których mowa w art. 758 Kodeksu postępowania cywilnego dokonujących na podstawie przepisów tego Kodeksu sprzedaży towarów, obowiązek wystawienia faktur potwierdzających dokonanie sprzedaży tych towarów. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży – w myśl ust. 3 wskazanego § 27 rozporządzenia – powinna spełniać warunki, o których mowa w § 12 i § 14 ust. 1 to jest zawierać, co najmniej:

1) imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2) numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy – w przypadku faktur wystawionych na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej lub prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych mogą one nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej nabywcy;
3) dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4) nazwę towaru lub usługi;
5) jednostkę miary i ilości sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług;
6) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
7) wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
8) stawki podatku;
9) sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
10) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
11) wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto) z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lub zwolnionych, lub nie podlegających opodatkowaniu;
12) kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie,
jak również zawierać nazwę i adresy organów egzekucyjnych, przy czym jako sprzedawcę wpisuje się w fakturze nazwę i adres dłużnika, zaś za podpisy osób uprawnionych do wystawienia faktury uważa się podpisy kierowników organów egzekucyjnych (lub osób przez nich upoważnionych).

Jedną z dwóch kopii faktury wystawionej przez komornika otrzymuje podatnik (dłużnik), który na jej podstawie winien zarejestrować dokonaną w jego imieniu sprzedaż w ewidencji sprzedaży VAT drugą organ egzekucyjny zachowuje w swojej ewidencji (§ 27 ust. 4 rozporządzenia).
Z analizy ww. przepisów wynika, że komornik dokonując sprzedaży winien zachować się tak jakby w czynności tej zastępował podatnika – właściciela towarów tj. winien wystawić fakturę na zasadach ogólnych, z zachowaniem zasad opodatkowania wynikających z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a mających odniesienie w sytuacji prawnopodatkowej podatnika.
W opisanym przypadku przedmiotem sprzedaży jest grunt wraz z zabudową tj. halą produkcyjna oraz budynkiem byłego szybu kopalni przy zakupie których to nieruchomości podatnik odliczył podatek naliczony.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Podstawą opodatkowania, z wyjątkami określonymi w ustawie – zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy – jest obrót tj. kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku, przy czym kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.
Ustawodawca w sposób szczególny określił podstawę opodatkowania w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli – ust. 5 wskazanego wyżej art. 29 ustawy - w sytuacji takiej z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
Reasumując sprzedaż zarówno nieruchomości jak i gruntu, także w drodze licytacji, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Towary te, jako nie wymienione wśród towarów i usług, które opodatkowane są stawkami preferencyjnymi, opodatkowane są zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawową stawką podatku w wysokości 22%. Podstawą opodatkowania przy sprzedaży będzie cała kwota uzyskana w drodze licytacji od nabywcy pomniejszona o kwotę podatku, przy czym jeżeli sprzedawane budynki lub budowle są trwale związane z gruntem z podstawy nie wyodrębnia się wartości gruntu. Dla udokumentowania tej sprzedaży komornik sądowy winien wystawić w imieniu podatnika fakturę VAT z naliczonym podatkiem oraz jako płatnik winien również w imieniu podatnika odprowadzić pobrany od nabywcy podatek VAT na konto właściwego dla podatnika Urzędu Skarbowego.