Odpowiadając na pismo z dnia 30.03.2004 r. uzupełnione pismem z dnia 21.04.2004 r. w sprawie opodatkowania dochodu ze sprzedaży składnika majątku spółki będącego środkiem trwałym wykorzystywanym w działalności gospodarczej, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Tarnobrzegu, działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), informuje:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wspólnicy nabyli w 2000 r. koparkę z przeznaczeniem na działalność gospodarczą. Koparka została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. W dniu 1.03.2001 r. spółka zawiesiła działalność. Zakupiona koparka została umieszczona na posesji jednego ze wspólników, który w roku 2003 sprzedał ją bez wiedzy i powiadomienia drugiego wspólnika. Pytanie brzmi, czy wspólnik może bez zgody drugiego współwłaściciela dokonywać sprzedaży środków trwałych, które stanowią wspólny majątek spółki oraz w jaki sposób opodatkować sprzedaż środka trwałego.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdza się, co następuje:

Odpowiedź na pierwsze pytanie wynika z przedłożonej przez pana umowy spółki zawartej w dniu 14.09.1999 r. Z § 6 tej umowy wynika, że „prowadzenie spraw spółki powierzają wspólnicy wszystkim wspólnikom łącznie. Każdy wspólnik uprawniony jest do prowadzenia samodzielnie spraw, które nie przekraczają zakresu zwykłych czynności spółki. Zobowiązania lub wydatki na kwotę ponad 2.000 zł nie należą do zwykłych czynności spółki”. Ponadto według § 21 umowy spółki „wszelkie spory wynikające z umowy spółki rozstrzygać będzie właściwy Sąd Rejonowy”. Z powyższego wynika, że wspólniczka nie miała prawa sama decydować o sprzedaży środka trwałego o wartości transakcji ponad 2.000 zł. W przypadku naruszenia warunków umowy spółki przez wspólnika sprawę winien rozstrzygać właściwy Sąd Rejonowy, a nie urząd skarbowy.

Odpowiedź na drugie pytanie określa ustawa z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2003 r., przychodem z działalności gospodarczej są m.in. przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej. W celu ustalenia wielkości przychodu każdego ze wspólników należy kierować się treścią m.in. art. 8 ustawy o podatku dochodowym, zgodnie z którym przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną i ze wspólnej własności u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Określone zatem przez wspólników w umowie udziały w zysku osiąganym przez spółkę stanowią podstawę do określenia wielkości przychodu każdego z nich uzyskanego ze zbycia składników majątku. Dochodem (lub stratą) ze sprzedaży składnika majątku trwałego związanego z prowadzoną działalnością, zgodnie z art. 24 ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym, jest różnica między przychodem uzyskanym z jego odpłatnego zbycia a wartością wykazaną w ewidencji środków trwałych (wartość początkowa) prowadzonej dla celów stosowania odpisów amortyzacyjnych, powiększona o wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Dochód ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej winien być rozliczony w deklaracji PIT-5 i VAT-7 w miesiącu uzyskania przychodu, a następnie uwzględniony w zeznaniu rocznym. Zatem stanowisko pana zawarte w zapytaniu jest prawidłowe.