W myśl art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) „w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadów oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będącymi środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił – w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. (...)

Jednakże, nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli:

1. w wyniku zmiany formy prawnej lub połączenia przedsiębiorstw składniki majątku objęte remanentem zostały wniesione w formie wkładu lub aportu do nowo powstałego lub istniejącego przedsiębiorcy,
2. nastąpiła całkowita lub częściowa zmiana branży
3. osoba fizyczna wniosła w formie wkładu lub aportu do spółki cywilnej albo spółki handlowej składniki majątku objęte remanentem,
4. nastąpiło przekształcenie spółki cywilnej w spółkę handlową lub osobowej spółki handlowej w inną osobową spółkę handlową albo w kapitałową spółkę handlową.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a – 16m.

Przyjęty do używania środek trwały należy wycenić, tj. ustalić jego wartość początkową, która będzie podstawą naliczenia odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych. Wartość początkową środka trwałego ustala się według jednej z następujących metod: ceny nabycia , kosztu wytworzenia albo według wartości rynkowej.

Gdy środki trwałe zostały wniesione w drodze aportu do spółki z o.o. lub akcyjnej, lub do spółdzielni w postaci udziału, wartość takich środków trwałych ustala podatnik (spółka , spółdzielnia) na dzień wniesienia wkładu lub udziału. Z tym, że wartość poszczególnych środków trwałych nie może być wyższa od ich wartości rynkowej – art. 16g ust. 1 pkt 4 lub ust. 10 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym dokonana wycena majątku przez rzeczoznawcę wyższa niż w ewidencji środków trwałych, nie może być przyjęta przez spółkę jako podstawa do odpisów amortyzacyjnych środków trwałych.