Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. – o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535) – zwanej dalej ustawą, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Przy czym w art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT zapisano, iż nabywcą towarów musi być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Ponadto zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 tej ustawy, który zgłosił zamiar dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i został zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Z załączonych do pisma dokumentów wynika, iż firma X (posiadająca nr identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem PL), zawarła z polską firmą Y (posiadającą nr identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem PL) - umowę na wykonanie określonego rodzaju wyrobów dziewiarskich, które firma Y dostarcza do odbiorcy z Hiszpanii (posiada nr identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem ES) i za wykonaną usługę firma Y pobiera prowizję, przy czym firma X wystawia fakturę na dostawę swoich produktów na rzecz firmy Y, a firma Y fakturę na rzecz firmy z Hiszpanii. W związku z wyżej przytoczonymi przepisami firma X nie dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lecz dostawy krajowej, dla której obowiązują właściwe stawki podatkowe w kraju. (zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem, a komisantem, jak i również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej).