W odpowiedzi na pismo z dnia 2.06.2004 r. (z datą wpływu do tut. Urzędu 14.06.2004 r.) w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, w myśl przepisu art. 14a § 1 - 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie uprzejmie informuje:

Od 1.05.2004 r. ustawa o podatku od towarów i usług nie posługuje się pojęciem „eksportu usług”. Dla określenia, czy dana usługa jest opodatkowana w Polsce należy ustalić, jakie (w świetle przepisów) jest miejsce świadczenia tej usługi. Stosownie do postanowień art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 27 ust. 1 ustawy w przypadku świadczenia usług, zasadą jest, że miejscem ich opodatkowania jest kraj, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadanego stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności-miejsce stałego zamieszkania. Od powyższej reguły ogólnej ustanowiono szereg wyjątków:

I tak, w ustępie 2 pkt 3 lit. a tegoż artykułu miejscem świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji lub rozrywki jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone. Z powyższego wynika, iż dla części usług świadczonych przez polskich przedsiębiorców poza granicami Polski nie powstaje w naszym kraju obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. W związku z tym podatnik powinien się zarejestrować w państwie, w którym świadczona jest usługa, gdzie zobowiązany będzie do rozliczenia się w zakresie podatku od wartości dodanej według zasad podatkowych obowiązujących w danym kraju. W tej sytuacji nie będą mały zastosowania przepisy wynikające z art. 100 cyt. ustawy. Równocześnie zgodnie z art. 106 ust. 2 do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze, podatnicy są obowiązani wystawić fakturę. W ustępie 4 tegoż artykułu zaznaczono, iż podatnicy ci nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury. Mimo iż w przypadku takich usług nie powstaje podatek należny, usługodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Uprawnienie to wynika z treści art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT. Podatnik ma bowiem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą świadczenia usług poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.