Po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz.535) art. 5 ust. 1 pkt 4 stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju. Art. 9 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ten stosuje się pod warunkiem, że nabywcą i dostawcą towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć nabywcy czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika – art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy. Art. 17 ust. 1 pkt 3 stanowi, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 20 ust. 5, powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9. Ustęp 6 tegoż artykułu stanowi, iż w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu – art. 25 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 97 ust. 1 podatnicy VAT czynni przed dokonaniem pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów są obowiązani do zawiadomienia naczelnika właściwego urzędu skarbowego o tym zamiarze. Zawiadomienie to będzie podstawą do zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE. Ustęp 10 zaś stanowi, iż podmioty, o których mowa w ust. 1, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL.

Z przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego oraz załączonych dokumentów, tj. faktur zakupu wynika, iż faktura nr 0075 zawiera cenę 926,00 euro bez podatku VAT, natomiast faktura nr 17/135/01128 zawiera cenę 70 euro i podatek VAT w wysokości 16%, tj. 11,20, łącznie 81,20 euro.

Obie faktury zawierają Numery VAT Unii Europejskiej: sprzedawców z Niemiec Nr DE + 9 cyfr i nabywcy polskiego zarejestrowanego w kraju podatnika VAT dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowej, tj. Pana XXX z przedrostkiem PL + 10 cyfr. Oznacza to, iż nabycie powyższych towarów uważa się za nabycie wewnątrzwspólnotowe podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów na terytorium Polski mamy co do zasady do czynienia wówczas, gdy nabywcą towarów jest podatnik podatku od towarów i usług i nabywane towary mają służyć nabywcy czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest zobowiązany zapłacić. Kwota należnego podatku wyliczona z tego tytułu przez podatnika, stanowi – co do zasady – podatek naliczony, zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy. Podatnik powinien wystawić tzw. wewnętrzną fakturę VAT (art. 106 ust. 7 ustawy). Zasady wystawiania faktur wewnętrznych określa §28 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie m.in. zasad wystawiania faktur (Dz. U. z 2004 r. Nr 97, poz. 971).

Reasumując, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstanie w dniu wystawienia faktury przez dostawcę, gdy była ona wystawiona tego samego dnia co odbiór towaru. Od nabycia towarów winien Pan naliczyć podatek należny wg stawek właściwych dla dostawy takich samych towarów na terytorium kraju oraz może Pan odliczyć podatek naliczony zgodnie z warunkami określonymi w ustawie o podatku od towarów i usług. O zwrot podatku zapłaconego w kraju Unii Europejskiej może się Pan zwrócić do właściwych tam organów podatkowych.