Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Jak wynika z dyspozycji powyższego przepisu, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć jedynie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów. Podatnik prowadzący działalność gospodarczą powinien wykazać związek między wydatkiem a przychodem, działając w przekonaniu, że poniesienie kosztu po uwzględnieniu związków przyczynowo-skutkowych doprowadzi do osiągnięcia przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że mimo iż nie doszło do zawarcia umowy sprzedaży wyrobów produkowanych przez podatnika do huty, to wydatek poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów i dlatego zgodnie z art. 22 cyt. wyżej ustawy stanowi koszt uzyskania przychodów.