INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19.07.2012 r. (data wpływu 27.07.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• kwalifikacji do kosztów reprezentacji Wnioskodawcy kosztów noclegów ponoszonych przez Wnioskodawcę za pracowników zleceniobiorcy w związku z nabyciem przez Spółkę usług outsourcingu – jest prawidłowe,
• kwalifikacji przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27.07.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej kosztów noclegów ponoszonych przez Wnioskodawcę za pracowników zleceniobiorcy w związku z nabyciem przez Spółkę usług outsourcingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest działalność w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oraz w zakresie prowadzenia salonów gier.

CZĘŚĆ I

Spółka zawarła umowę współpracy z innym podmiotem na świadczenie stałych usług outsourcingu. Zleceniobiorca będzie świadczył na rzecz zleceniodawcy m. in. usługi: prawne, kadrowo - płacowe, prowadzenia ksiąg rachunkowych, zarządzania infrastrukturą IT, zarządzania aplikacjami internetowymi, w zakresie obsługi administracyjnej oraz nadzoru nad salonami gier i pubami, w zakresie gospodarki magazynowej i logistyki automatów oraz części. W związku z charakterem prowadzonej działalności przez zleceniodawcę pracownicy zleceniobiorcy zobowiązani są do wykonywania usług i obsługi obiektów zlokalizowanych na terenie całej Polski. W świetle łączącej obie strony umowy współpracy koszty delegacji związane z noclegami może pokrywać zleceniodawca. Pracownicy zleceniobiorcy upoważnieni są do korzystania ze środków transportu należących do zleceniodawcy, w przypadku wykonywania czynności mających związek z realizacją zadań zawartych w umowie. Z tego względu podczas wyjazdów służbowych trwających niejednokrotnie kilka dni poza siedzibą Spółki pracownicy zleceniobiorcy swoje wydatki (nocleg) udokumentowane fakturami i rachunkami wystawionymi na zleceniodawcę przedstawiają do rozliczenia zleceniodawcy po powrocie. Tym samym koszty związane z wyjazdem służbowym pracowników zleceniobiorcy omijają zleceniobiorcę. Tak więc Spółka (zleceniodawca) pokrywa koszty noclegów pracowników swojego kontrahenta (zleceniobiorcy) w ramach łączącej ich umowy.

CZĘŚĆ II

Spółka współpracuje również z osobami fizycznymi prowadzącymi własną działalność gospodarczą którzy wykonują usługi dla i w imieniu Spółki. W ramach świadczonych usług i w tym przypadku Spółka pokrywa koszty noclegów tym osobom, gdy jest to niezbędne. Współpraca, o której mowa niejednokrotnie nie jest określona żądną umową, tak jak to miało miejsce w poprzednio opisanej sytuacji Koszty noclegów osób fizycznych prowadzących własną działalność gospodarczą Spółka traktuje jak wydatki na reprezentację, a te zostały wyłączone przez ustawodawcę z kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy nocleg opisany w części I to koszt reprezentacji dla Spółki (zleceniodawcy)...
2. Czy opisany w części I wydatek w postaci noclegu jest przychodem dla Spółki (zleceniobiorcy), która zatrudnia takiego pracownika, a nie pokryła jego wydatków i w związki, z powyższym powinna otrzymać PIT- 8C od zleceniodawcy...
3. Czy opisane w części II wydatki poniesione przez Spółkę zobowiązują ją do wystawienia PIT-8C na rzecz tych osób tytułem przychodów z innych źródeł...
   
   

Przedmiotem interpretacji jest dopowiedź na pytanie pierwsze dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej kosztów noclegów ponoszonych przez Wnioskodawcę za pracowników zleceniobiorcy w związku z nabyciem przez Spółkę usług outsourcingu. Odnośnie pytania drugiego i trzeciego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego kosztów noclegów nie można traktować jako reprezentacji, która zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. znalazła się w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „reprezentacji” należy - zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa - odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie to zostało zdefiniowane następująco: reprezentacja to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, za reprezentację uznaje się występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi.

Odnosząc zatem powyższe do przedstawionych we wniosku okoliczności należy zdaniem Wnioskodawcy zauważyć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest ocena, czy ponoszone przez Spółkę wydatki na pokrycie kosztów noclegów dla pracowników zleceniobiorcy ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), czy też mają na celu zapewnienie wykonywania usług prowadzących do osiągnięcia przychodu. W ocenie Spółki zapewnienie pracownikom zleceniobiorcy noclegu nie mieści się w kategorii reprezentacji nie ma bowiem związku z wystawnością, okazałością czy kreowaniem, dobrego wizerunku firmy, a jest jedynie techniczną działalnością związaną z wykonaniem usługi określonej w umowie między stronami.

Ponoszone wydatki, zdaniem Wnioskodawcy, mają charakter delegacji służbowych i co za tym idzie rozliczenia diet, kosztów przejazdu, noclegów i innych udokumentowanych wydatków z tą różnicą, iż w omawianej sytuacji mamy do czynienia tylko z noclegami bezpośrednio nie swoich pracowników. W przedstawionej sprawie dochodzi do relacji pracodawca - pracownik, a nie firma - kontrahent bądź potencjalny kontrahent przy których można by było mówić o wydatkach wykraczających poza poziom gościnności zwyczajowo przyjętej w tego typu kontaktach służących budowaniu określonego wrażenia w odbiorze firmy. Spółka nie musi się starać by wypaść jak najlepiej przed pracownikami zleceniobiorcy jak i przed samym zleceniobiorcą, których do wykonania usługi zobowiązuje umowa, a wręcz przeciwnie to pracownicy muszą należycie wykonać usługę, z której są rozliczani. Spółka jedynie wspomaga wykonywanie usług zawartych w umowie. Podniesiono, że niektórych usług nie da się wykonać bez zapewnienia noclegu odpowiedzialnym za to osobą.

Według Wnioskodawcy niewątpliwie usługi świadczone przez zleceniobiorcę jak i nieoderwalnie z nimi związane wydatki na noclegi są kosztami uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 u.o.p.d.o.p. Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W ocenie Spółki wydatki, o których mowa we wniosku nie stanowią przychodów z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 u.o.p.d.o.f dla zleceniobiorcy pomimo, iż nie pokrywa on wydatków swoich pracowników. Wszystkie przysługujące zleceniobiorcy należności i związane z tym prawa i obowiązki zostały ściśle określone w umowie między stronami, a zwrot wydatków następuje bezpośrednio pracownikom kontrahenta bądź jest regulowany przez Spółkę bezpośrednio. Przychody z innych źródeł czyli takie, które nie są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie dotyczą zaprezentowanego stanu faktycznego, w którym świadczenia te są przedstawione jako nieoderwalnie związane z działalnością gospodarczą. PIT-8C jest informacją o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych przychodach z kapitałów pieniężnych, a więc mając na uwadze powyższe należy uznać, iż podatnik nie ma obowiązku sporządzania informacji PIT-8C zarówno w części I, jak i w części II przedstawionego problemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje w zakresie:

• kwalifikacji do kosztów reprezentacji Wnioskodawcy kosztów noclegów ponoszonych przez Wnioskodawcę za pracowników zleceniobiorcy w związku z nabyciem przez Spółkę usług outsourcingu – za prawidłowe;
• kwalifikacji przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – za nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Obejmują one również wydatki w postaci wypłaconych diet oraz zwrotów kosztów podróży służbowych, gdyż są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia podróży służbowej, należy odnieść się do definicji zawartej w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

Zgodnie z art. 775 § 1 Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Stosownie do § 3 tego artykułu, warunki wypłacania tych należności pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż państwowa lub samorządowa jednostka sfery budżetowej określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania.

W myśl § 4 ww. artykułu postanowienia układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub umowy o pracę nie mogą ustalać diety za dobę podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju w wysokości niższej niż dieta z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju określona dla pracownika państwowej lub samorządowej jednostki sfery budżetowej. Zgodnie z § 5 cytowanego artykułu w przypadku gdy układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania lub umowa o pracę nie zawiera postanowień, o których mowa w § 3, pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży służbowej odpowiednio według przepisów, o których mowa w § 2.

Podróży służbowej dotyczy również:

• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.),
• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r Nr 236, poz. 1991 ze zm.) – art. 775 § 2 Kodeksu pracy.
  
  

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie podróży krajowych dieta nie przysługuje jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie. Analogiczne regulacje przewiduje rozporządzenie w sprawie podróży zagranicznych zgodnie z którym pracownikowi, który otrzymuje za granicą ekwiwalent pieniężny na wyżywienie, dieta nie przysługuje (§ 5 ust. 3 tego rozporządzenia). W tym miejscu należy jednakże podkreślić, że pojęcie „podróż służbowa pracownika” należy do zakresu prawa pracy, w związku z czym rozstrzygnięcie kwestii dotyczących obowiązku czy zasadności wypłacenia diet i innych należności za czas podróży nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Podkreślenia jednakże wymaga, iż w przypadku tzw. „kosztów pracowniczych” podatnika ponoszącego ww. koszty i pracownika musi łączyć stosunek pracy, stosunek służbowy. Powyższe koszty nie mogą dotyczyć jakiegokolwiek pracownika, np. pracownika podwykonawcy.

W tym miejscu należy także podkreślić, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszów reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja”, wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, a nie „wystawność, okazałość, wytworność”. Powyższe odnosi się także do terminu „reprezentacja” użytego w cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Norma ww. art. 16 ust. 1 pkt 28 nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności. Rozróżnienie wydatków zwianych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe, nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że koszt uzyskania przychodów stanowić mogą wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest działalność w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oraz w zakresie prowadzenia salonów gier. Spółka zawarła umowę współpracy z innym podmiotem na świadczenie stałych usług outsourcingu. Zleceniobiorca będzie świadczył na rzecz zleceniodawcy m. in. usługi: prawne, kadrowo - płacowe, prowadzenia ksiąg rachunkowych, zarządzania infrastrukturą IT, zarządzania aplikacjami internetowymi, w zakresie obsługi administracyjnej oraz nadzoru nad salonami gier i pubami, w zakresie gospodarki magazynowej i logistyki automatów oraz części. W związku z charakterem prowadzonej działalności przez zleceniodawcę pracownicy zleceniobiorcy zobowiązani są do wykonywania usług i obsługi obiektów zlokalizowanych na terenie całej Polski. W świetle łączącej obie strony umowy współpracy koszty delegacji związane z noclegami może pokrywać zleceniodawca Z tego względu podczas wyjazdów służbowych trwających niejednokrotnie kilka dni poza siedzibą Spółki pracownicy zleceniobiorcy swoje wydatki (nocleg) udokumentowane fakturami i rachunkami wystawionymi na zleceniodawcę przedstawiają do rozliczenia zleceniodawcy po powrocie. Tak więc Spółka (zleceniodawca) pokrywa koszty noclegów pracowników swojego kontrahenta (zleceniobiorcy) w ramach łączącej ich umowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwalifikacja podatkowa kosztów noclegów ponoszonych przez Spółkę za pracowników zleceniobiorcy w związku z nabyciem przez Spółkę usług outsourcingu, tzn. czy dla Spółki (zleceniodawcy) ww. wydatki nie będą stanowiły kosztów reprezentacji oraz czy Wnioskodawca może je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W uzasadnieniu własnego stanowiska Wnioskodawca podnosi, iż ww. „wydatki mają charakter delegacji służbowych” oraz iż „w przedstawionej sprawie dochodzi do relacji pracodawca-pracownik, a nie firma-kontrahent”. Tym samym przedmiotowe wydatki, według Wnioskodawcy, mogą stanowić dla Spółki – zleceniodawcy – koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Dokonując oceny charakteru przedmiotowych wydatków związanych z organizacją ww. spotkań należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów (zabezpieczenia źródła).

Należy zauważyć, że wydatki poniesione na noclegi na rzecz pracowników zleceniobiorcy niebędących pracownikami Spółki, na podstawie zawartej umowy o świadczenie usług outsourcingu nie zostały wprost wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym przedmiotowe wydatki nie będą stanowiły dla Wnioskodawcy kosztów reprezentacji, o których mowa w cyt. wyżej art. 16 ust 1 pkt 28 ww. ustawy.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednakże mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego należy podkreślić, że wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy koszty noclegów ponoszonych przez Spółkę za pracowników zleceniobiorcy w związku z nabyciem przez Spółkę usług outsourcingu nie będą stanowiły dla Wnioskodawcy także tzw. „kosztów pracowniczych”.

Jak wskazano powyżej kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze” do których można zaliczyć również diety czy wydatki związane z podróżą służbową. Jednakże powyższe odnosi się wyłącznie do kosztów powstałych w relacjach pracownik – pracodawca, z tym że nie jakikolwiek pracownik ale taki, którego z pracodawcą łączy stosunek pracy (stosunek służbowy). W przedmiotowej sprawie umowa o współpracy łączy Wnioskodawcę z pracodawcą danego pracownika, nie zaś z pracownikiem wykonującym zadania powierzone mu do wykonania na podstawie ww. umowy.

Ponadto fakt, iż dane wydatki ponoszone przez podatnika nie zostały wprost wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie upoważnia podatnika do zaliczenia ich w ciężar kosztów uzyskania przychodów własnej działalności gospodarczej, bowiem między tymi kosztami a przychodem (w tym zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów) musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Wydatki te muszą również dotyczyć określonego źródła przychodów, którym w przypadku będącym przedmiotem wniosku jest działalność gospodarcza Spółki.

Mając powyższe na względzie oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, a w szczególności to, że Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej wydatki ponoszone za firmę zewnętrzną (związane z zapewnieniem noclegów jej pracownikom), stwierdzić należy, że wydatki te jako ponoszone przez Spółkę w celu zapewnienia funkcjonowania innego podmiotu gospodarczego (za inny podmiot gospodarczy), a więc nie dotyczące Wnioskodawcy, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Tego rodzaju wydatki są bowiem kosztami innego podmiotu, gdyż wiążą się, co do zasady, z prowadzoną przez ten podmiot działalnością gospodarczą, a nie z działalnością Spółki.

W tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty noclegów ponoszone przez Spółkę na rzecz pracowników zleceniobiorcy nie stanowią dla Wnioskodawcy zarówno kosztów reprezentacji o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jak i kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.