Działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w odpowiedzi na pismo jednostki z dnia 13.05.2004 r. (bez znaku, z datą wpływu 17.05.2004 r.) w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie uprzejmie informuje jak niżej:

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), zwanej dalej ustawą, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 0 %. Zastosowanie przez podatnika stawki podatku od towarów i usług w tej wysokości jest jednak uzależnione od spełnienia przez niego szeregu warunków, którym między innymi jest wymóg posiadania w prowadzonej dokumentacji dowodów świadczących o tym, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Podatnik winien posiadać te dokumenty przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. W myśl art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy dowodami tymi są następujące dokumenty:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi lub spedytorowi),
2. kopia faktury dostawy,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Dokumenty powyższe muszą łącznie potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, dlatego konieczne jest posiadanie przez podatnika wszystkich wymienionych w tym artykule dowodów.

W odniesieniu do treści zapytania, stwierdzić należy, iż dokument dołączony przez podatnika do zapytania, zawierający między innymi dane dotyczące towaru, miejsca jego przeznaczenia, dane dotyczące odbiorcy oraz oświadczenie odbiorcy potwierdzające fakt odbioru dostarczonego towaru można uznać za dowód wewnątrzwspólnotowej dostawy w rozumieniu przepisu art. 42 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Podkreślić jednak należy, iż przedmiotowy dokument musi stwierdzać dostawę na terytorium państwa członkowskiego, dlatego sam fakt potwierdzenia na tym dokumencie odbioru towaru na terenie RP (np. z magazynu firmy) nie będzie dostatecznym dowodem wewnątrzwspólnotowej dostawy, konieczne jest w takim wypadku uzyskanie od kontrahenta dodatkowego dokumentu potwierdzającego fizyczny wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego.

Jednocześnie ustawodawca w art. 42 ust. 11 ustawy wskazuje dokumenty, które mogą dokumentować wewnątrzwspólnotową dostawę, w przypadku, gdy dowody mające świadczyć o tym, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego określone w art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy w sposób jednoznaczny (a więc niebudzący wątpliwości) nie potwierdzają dostarczenia towaru nabywcy. Dowodami tymi mogą być w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia, kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar,
4. w przypadku gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Zaznaczyć należy, że przepis art. 42 ust. 11 ustawy ma charakter subsydiarny i nie zwalnia podatnika od obowiązków przewidzianych w art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 ustawy, z kolei użyty przez ustawodawcę zwrot w „szczególności” oznacza, iż nie jest to katalog zamknięty, dlatego podatnik ma prawo udokumentować (w odniesieniu do sytuacji określonej w art. 42 ust. 11 ustawy) wywiezienie towarów z terytorium kraju oraz dostarczenie ich nabywcy na terytorium państwa członkowskiego w sposób przez siebie przewidziany, mając oczywiście na uwadze udowodnienie faktu jego zaistnienia.

Powyższej odpowiedzi udzielono na podstawie stanu faktycznego przedstawionego w zapytaniu oraz w oparciu o stan prawny obowiązujący na dzień wydania interpretacji.