Na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) udzielam informacji na pisemne zapytanie.

OPIS ZAGADNIENIA

Wnioskodawca nie odebrał zezwolenia na prowadzenie działalności kantorowej wydanego na jego wniosek. Wnioskodawca poinformował jednak Organ wydający zezwolenie o rezygnacji z prowadzenia tej działalności. Bank stoi jednak na stanowisku, że od odebranego czy nie zezwolenia, opłatę skarbowa wnieść trzeba.Wnioskodawca nie odebrał zezwolenia na prowadzenie działalności kantorowej wydanego na jego wniosek. Wnioskodawca poinformował jednak Organ wydający zezwolenie o rezygnacji z prowadzenia tej działalności. Bank stoi jednak na stanowisku, że od odebranego czy nie zezwolenia, opłatę skarbowa wnieść trzeba.

TREŚĆ PYTANIA

Czy istnieje obowiązek wniesienia opłaty skarbowej od wydanego, a nie odebranego przez wnioskodawcę zezwolenia (tu: na prowadzenie działalności kantorowej - przyp. wł.)?

WSTĘP

Na samym początku należy wyjaśnić kwestię prawną udzielanej informacji. Otóż, art. 14a Ordynacji podatkowej, na podstawie którego Bank wniósł zapytanie, stanowi, że obowiązek udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnych sprawach służy na zapytanie podatnika, płatnika lub inkasenta. Bank w przedmiotowej sprawie nie występuje w żadnej z przytoczonych kategorii osób. Należy jednak stwierdzić, że pytanie zostało skierowane w sprawie indywidualnej podatnika, który zdaniem Banku jest obowiązany do zapłaty opłaty skarbowej. W związku z faktem, że Prezydent m.st. Warszawy jest właściwy w sprawach opłaty skarbowej ze względu na siedzibę organu wydającego zezwolenia dewizowe, uznać należało, że w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego, ciąży na organie podatkowym obowiązek udzielenia pisemnej informacji w trybie art. 14 a Ordynacji podatkowej.

AKTY PRAWNE UDZIELONEJ INFORMACJI

• ustawa z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178 ze zm.),
• ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178 ze zm.),
• ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego,
• ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.),
• ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960 ze zm.),
• Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 grudnia 2000 r. w sprawie sposobu pobierania, zapłaty i zwrotu opłaty skarbowej oraz sposobu prowadzenia rejestrów tej opłaty

TREŚĆ PRZEPISÓW

Zgodnie z art. 27 ust. 1 Prawa działalności gospodarczej, uzyskania zezwolenia wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie określonym w przepisach odrębnych ustaw.

Taką właśnie ustawą jest Prawo dewizowe, zgodnie z art. 2 ust. pkt 19) którego, działalność kantorowa jest działalnością gospodarczą prowadzoną na podstawie zezwolenia. Sprawy związane z udzieleniem zezwoleń na prowadzenie działalności kantorowej są rozstrzygane przez Prezesa Banku w drodze decyzji administracyjnej (art. 11 ust. 2).

W myśl art. 110 Kodeksu postępowania administracyjnego Organ administracji publicznej, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia, o ile kodeks nie stanowi inaczej.

Na podstawie art. 34 ust. 1 i 2 Prawo działalności gospodarczej za wydanie zezwolenia oraz za wydanie promesy zezwolenia pobiera się opłatę skarbową, chyba że przepisy odrębnych ustaw stanowią inaczej. Wysokość opłaty skarbowej za wydanie zezwolenia oraz za wydanie promesy zezwolenia określają przepisy o opłacie skarbowej.

Na mocy art. 2 § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa, do opłaty skarbowej stosuje się przepisy tejże ustawy. W związku z tym należy przytoczyć definicję podatnika, którym zgodnie z art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu, którym (art. 4) jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

I teraz: na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit d) ustawy o opłacie skarbowej, opłacie tej podlegają zezwolenia (pozwolenia, koncesje) wydawane na wniosek zainteresowanego. Ustawa ta w art. 4 ust. 1 precyzuje, że obowiązek zapłaty opłaty skarbowej ciąży na osobach Fizycznych, osobach prawnych i jednostkach organizacyjnych nie mających osobowości prawnej (jeżeli dobrze została zapamiętana treść art. 7 Ordynacji podatkowej - jest to definicja podatnika), jeżeli wystawiają (sporządzają) dokumenty, składają podania i załączniki do podań albo jeżeli na ich wniosek dokonuje się czynności urzędowych Lub wydaje zaświadczenia lub zezwolenia. Z treści art. 6 pkt 3 wynika, że obowiązek zapłaty opłaty skarbowej powstaje od zezwoleń z chwilą wydania zezwolenia. W myśl art. 7 ust. 1 opłatę skarbową do zezwoleń wpłaca się z chwilą powstania obowiązku jej zapłaty.

Zgodnie z § 7 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Finansów znaki opłaty skarbowej od zezwolenia nakleja się z chwilą wydania zezwolenia w przypadku, w którym zapłata opłaty skarbowej od :zezwolenia następuje gotówką lub bezgotówkowo, odpis dowodu wpłaty lub wydruk dowodu wpłaty w formie elektronicznej dołącza się do akt sprawy. Na wydanym zezwoleniu zamieszcza się adnotację, w której stwierdza się wysokość i datę wpłaty oraz numer pokwitowania lub numer rachunku bankowego urzędu gminy (miasta).

ANALIZA TREŚCI PRZEPISÓW

Aby odpowiedzieć na postawione pytanie przez organ wydający zezwolenie, należy w pierwszej kolejności przeanalizować, jakie to zdarzenie musi zaistnieć, aby zainteresowany był zobowiązany do wpłaty opłaty skarbowej od zezwolenia, jako uchylenia ogólnego zakazu prowadzenia danego rodzaju działalności gospodarczej w stosunku do podmiotu, które je uzyskał.

Z przytoczonego art. 34 - Prawo działalności gospodarczej należy domniemać, że podmiot gospodarczy składając wniosek o wydanie zezwolenia jest świadom obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej za wydanie zezwolenia. Przepis ten jednak nie nakazuje uiszczenia opłaty skarbowej przed złożeniem wniosku o zezwolenie, on jedynie informuje, że powstanie zobowiązanie podatkowe wskutek wydania zezwolenia i odsyła przy tym do przepisów ustawy o opłacie skarbowej. Ustawa o opłacie skarbowej, precyzuje zaś, że obowiązek zapłaty tej opłaty powstaje z chwilą wydania zezwolenia.

Co oznacza zapis „z chwilą wydania” - czy moment złożenia podpisu przez organ bądź osobę pełnomocną czy też moment odbioru zezwolenia przez zainteresowanego? Otóż, gdyby przyjąć pierwszą ewentualność, narażałaby ona podmiot a równocześnie podatnika, nieświadomego pozytywnie rozpatrzonego wniosku, na odsetki za zwłokę od następnego dnia od dnia złożenia przez organ podpisu na zezwoleniu albowiem opłatę skarbową wpłaca się z chwilą powstania obowiązku jej zapłaty. Należy zatem stwierdzić, że zwrot „z chwilą wydania” oznacza moment odbioru. Za drugą ewentualnością przemawia również fakt zapisu art. 110 kodeksu postępowania administracyjnego, że organ związany jest decyzją skutecznie doręczoną. Z treści zapytania wynika, że Bank nie jest związany zezwoleniem na prowadzenie działalności kantorowej z uwagi na fakt, że nie dostarczono przedmiotowego zezwolenia skutecznie albowiem zezwolenie to nie tylko numer, data i treść - czyli przyznanie przedsiębiorcy przez organ administracji publicznej uprawnień do podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej w formie, kierunkach i rozmiarach ustalonych w sposób możliwy do przyjęcia ze względu na interes publiczny, ale także moc obowiązywania wskutek wejścia zezwolenia do obrotu prawnego poprzez skuteczne doręczenie. Opłata skarbowa oprócz publicznoprawnego, przymusowego oraz bezzwrotnego charakteru ma charakter ekwiwalentny. Oznacza to więc, że nie może być pobrana opłata skarbowa od decyzji domawiającej udzielenia zezwolenia lub od decyzji w sprawie jego cofnięcia lub ograniczenia. Możliwe jest natomiast pobranie opłaty skarbowej od Dodania w sprawie zezwolenia, które w ostatecznym rezultacie zostało ułatwione odmownie.

Może się przy tej okazji zrodzić pytanie, jak pogodzić zapis art. 6 pkt 3 ustawy o opłacie skarbowej z § 7 ust. 2 Rozporządzenia Ministra finansów, tj. powstanie obowiązku zapłaty opłaty skarbowej wskutek wydania zezwolenia z obowiązkiem dołączenia odpisu dowodu wpłaty do akt sprawy i zamieszczenia adnotacji. Oba przepisy można pogodzić poprzez zawiadomienie wnioskodawcy o zakończonym postępowaniu i możliwości odbioru zezwolenia z przypomnieniem o obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej we właściwej wysokości, której uiszczenia dowód organ prosi o okazanie w momencie odbioru zezwolenia.

Samo zawiadomienie nie rodzi jednak obowiązku zapłaty opłaty skarbowej jeśli podmiot nie chce odebrać zezwolenia. Pozamerytorycznym jest bowiem, że podmiot występujący o zezwolenie na działalność kantorową rozmyślił się i nie chce go odebrać. Zgodnie z art. 5 Prawa działalności gospodarczej, działalność gospodarcza opiera się na wolności; trudno zatem zmusić podmiot do odebrania zezwolenia, skoro uznał on, że nie chce już prowadzić działalności kantorowej, bo uznał na przykład, że nie przyniesie mu ona satysfakcjonującego dochodu. Nie istnieje żaden przepis obligujący do odbioru zezwolenia przez zainteresowanego. Organ winien uchylić decyzję, zwłaszcza że strona nie nabyła prawa. Organ podatkowy może wskazać jedynie tryb Rozdziału 13 Kodeksu postępowania administracyjnego, co należy jednak do kompetencji organu wydającego zezwolenie.

ODPOWIEDŹ

Nie ciąży obowiązek zapłaty opłaty skarbowej od zezwolenia nieskutecznie doręczonego, jeśli strona nie nabyła prawa, a organ wydający je nie jest nim związany.