Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że poza pracą na pełny etat prowadzi Pani od 1998 r. indywidualną działalność gospodarczą (praktykę lekarską). Do prowadzenia działalności gospodarczej używa Pani samochodu osobowego, który po zakupieniu w dniu 13.10.2003 r., wprowadziła do ewidencji środków trwałych firmy, celem użytkowania go w ramach praktyki. Pani zdaniem można użytkować samochód zarówno do celów prywatnych jak i do celów działalności gospodarczej, a odpisy amortyzacyjne winne być dokonywane albo od całości wartości samochodu albo od jego części.

W myśl art. 22 a ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22 c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - między innymi - maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22 h cytowanej ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22 k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 22 e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Za wartość początkową środków trwałych zgodnie z art. 22 g ustawy uważa się w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia.

Powyższe przepisy nie przewidują amortyzacji samochodu w części i wskazują, że wprowadzony do ewidencji środków trwałych składnik majątku nie może być wykorzystywany do innych celów niż do celów działalności gospodarczej.

Może Pani jednak podjąć decyzję o wykreśleniu samochodu z ewidencji środków trwałych i przeznaczeniu go na potrzeby osobiste.

Jeżeli bowiem indywidualny przedsiębiorca jest właścicielem jednego samochodu osobowego, nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, może zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej poniesione wydatki w części nie przekraczającej kwoty wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. W celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Zgodnie z art. 23 ust. 5 ustawy przebieg pojazdu powinien być udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazd, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu, kwotę wynikająca z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika i jego dane (art. 23 ust. 7 ww. ustawy).