W odpowiedzi na pismo z dnia 11.05.2004 r. (data wpływu 12.05.2004 r.) w oparciu o art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego informuje:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Z przedstawionego w ww. piśmie stanu faktycznego wynika, iż podatnik świadczy usługę reklamową (ogłoszenie w prasie). Usługa ta świadczona jest na rzecz kontrahenta z kraju Wspólnoty. Stosownie do przepisu art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania. Zgodnie jednak z przepisem szczególnym – art. 27 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy w przypadku, gdy usługi reklamy są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę – miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony w piśmie jednostki stan faktyczny, tut. organ podatkowy uważa, iż w przypadku, gdy podatnik świadczy przedmiotowe usługi na rzecz kontrahentów wspólnotowych, będących podatnikami podatku od wartości dodanej, to usługi takie są opodatkowane w kraju siedziby usługobiorcy, czyli w kraju Wspólnoty innym niż Polska. Zobowiązany do rozliczenia podatku jest więc usługobiorca mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty. Polski podatnik nie wykazuje podatku z tego tytułu ani w Polsce, ani w innym kraju Wspólnoty. Jednakże powyższa zasada nie dotyczy świadczenia przedmiotowych usług na rzecz kontrahentów wspólnotowych, którzy nie są podatnikami podatku od wartości dodanej. W tym przypadku zastosowanie znajdzie przepis art. 27 ust. 1 ustawy będący ogólną regułą opodatkowania usług, tj. przedmiotowe usługi winny być opodatkowane według siedziby usługodawcy – w tym przypadku w Polsce wg stawki 22-procentowej.

Stanowisko zaprezentowane w przedmiotowej sprawie przez podatnika jest zgodne ze stanowiskiem tut. organu podatkowego. Powyższej odpowiedzi udzielono w oparciu o stan faktyczny zawarty w piśmie i stan prawny na dzień 12.07.2004 r.