Ad 1) Podatnik, który nie dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia czy dostawy towarów i nie nabywa usług określonych przepisami art. 28 ust. 3, 4, 6, 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) nie ma obowiązku zarejestrowania się jako podatnik VAT UE, a tym samym posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej z kodem PL w obrocie z kontrahentami unijnymi. Przepis art. 97 cyt. ustawy nie nakłada na polskich podatników VAT świadczących usługi na terytorium państw wspólnoty europejskiej obowiązku rejestracji jako podatnik VAT UE.

Ad 2) Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. usługi opodatkowane są w kraju, w którym świadczący je posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi. Od zasady tej istnieje szereg wyjątków zawartych w przepisach art. 27 ust. 2-6 i art. 28, gdzie w zależności od rodzaju usługi – mogą podlegać one opodatkowaniu w kraju, w którym faktycznie są wykonywane, w kraju siedziby usługobiorcy lub w kraju, w którym następuje faktyczne ich wykorzystanie. W przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym (art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28 ustawy. Z powyższego wynika, że usługi na ruchomym majątku rzeczowym świadczone przez polski podmiot poza granicami kraju nie podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem VAT. W takiej sytuacji usługodawca musi zarejestrować się w kraju, w którym przyjmuje się, że usługa jest świadczona lub podatek należny z tytułu wykonanej usługi uiści jej nabywca zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej.

Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej nadmienia, że w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami – miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości (art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy). Pamiętać należy także o tym, że zarówno pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., jak i nowej z dnia 11 marca 2004 r., każdy podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania z zastosowaniem klasyfikacji statystycznych obowiązujących dla potrzeb podatkowych na dzień 19 kwietnia 2004 r., tj. na dzień przed wejściem w życie nowej ustawy o VAT.

W celu udokumentowania świadczonych usług, z tytułu których należny podatek będzie zobowiązany odprowadzić ich usługobiorca, należy wystawiać w myśl przepisów § 30 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 90, poz. 971) fakturę, na której nie należy wykazywać stawek i kwot podatku VAT oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Faktura taka może również nie zawierać numerów identyfikacji sprzedawcy i nabywcy. Otrzymanie zaliczki na poczet usługi będącej poza zakresem opodatkowania VAT w Polsce, również nie będzie podlegać opodatkowaniu. Należy jednakże wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie zaliczki.

Faktury dokumentujące wykonanie usług nie podlegających opodatkowaniu VAT w kraju należy wprowadzić do rejestru czynności nie podlegających VAT, w stosunku do których przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego związanego z wykonaną usługą. Wartości tych usług nie wykazuje się w deklaracji VAT-7 po stronie sprzedaży.

Ad 3) Zgodnie z przepisami art. 86 ust. 8 pkt 1 podatnikowi, który dokonuje zakupów związanych z usługami wykonywanymi poza granicami kraju przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.