Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedsiębiorstwo posiada liczny tabor samochodów zarejestrowanych jako ciężarowe o dopuszczalnej ładowności większej niż wynika ze wzoru zawartego w art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz.535/ oraz samochody zarejestrowane jako specjalne. Podatnik nie dysponuje jednak w stosunku do wszystkich tych pojazdów odpisem świadectwa homologacji lub odpisem decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji.

W myśl art. 86 ust 1,3 i 5 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz.535/. podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych z tym, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:DŁ = 357 kg + n x 68 kggdzie:DŁ- oznacza dopuszczalną ładownośćn- oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy,- kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca- nie więcej jednak niż 5000 zł.

Dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc określana jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji.

Przepis art. 86 ust 3 cyt. ustawy nie dotyczy pojazdów specjalnych – jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika, że jest to pojazd specjalny.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 w/w ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust 3 i 5.

Zatem, ustawa z dnia 11 marca 2004r. precyzyjnie określa na podstawie, jakich dokumentów należy ustalać dopuszczalną ładowność oraz ilość miejsc (siedzeń) w pojeździe samochodowym użytkowanym przez podatnika. Brak powyższych dokumentów powoduje, niemożność jednoznacznego określenia, wg wzoru zawartego w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług,dopuszczalnej ładowności pojazdu a co za tym idzie brak prawa, zgodnie z art. 88 ust.1, pkt 3 w/w ustawy, do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu w/w pojazdów.