W stanie prawnym obowiązującym do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. usługobiorcom użytkującym samochody osobowe lub inne samochody o ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy w sytuacji gdy dany pojazd posiadał homologację producenta lub importera kwalifikującą go do grupy samochodów ciężarowych. W stanie prawnym jaki obowiązuje od 1 maja 2004 r., w myśl art. 86 ust. 7, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody o dopuszczalnej ładowności niższej niż określona według wzoru wskazanego w art. 86 ust. 3 ustawy lub samochody, dla których z pewnych względów nie można określić dopuszczalnej ładowności (art. 86 ust. 5) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowić będzie 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Jednocześnie jak wskazano w dalszej części przepisu suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu, dotycząca jednego pojazdu, nie może przekroczyć kwoty 5.000zł.
Zgodnie z art. 154 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., przepisu art. 86 ust. 7 nie stosuje się do samochodów będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których dotychczas przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu lub innych płatności wynikających z takiej umowy, pod warunkiem, że umowa dotycząca użytkowania pojazdu został zawarta przed dniem wejścia w życie nowej ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedmiotowa umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 14 maja 2004 r.
W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującej od 1 maja 2004 r. w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W sytuacji gdy podatnik w oparciu o art. 154 ustawy dokona rejestracji umowy leasingowej stanowiącej podstawę do użytkowania pojazdu wykorzystywanego do wykonywania przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności opodatkowanych, będzie mógł w sposób pełny - nie ograniczony przepisami sformuowanymi w art. 86 ust. 7 - korzystać z przysługującego mu prawa określonego w art. 86 ust. 1.
Mając na uwadze powyższe uregulowania należy podkreślić, iż kwestia rejestracji umów leasingowych będących podstawą dla użytkowania samochodów, wobec których może zachodzić przypuszczenie, iż nie spełnią narzuconych nową ustawą warunków pozwalających na traktowanie ich jako pojazdy inne niż osobowe dotyczy wyłącznie użytkowników przedmiotowych pojazdów. Wynika to przede wszystkim z tego, że nie dopełnienie obowiązku rejestracji umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, na podstawie której podatnicy użytkują w ramach prowadzonej działalności gospodarczej samochód lub samochody skutkować będzie prawem do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości niższej, niż w oparciu o przepisy obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004 r. lub rakiem takiego prawa. Zatem zarejestrowaniem umów do dnia 14 maja 2004 r. zainteresowani mogą być leasingobiorcy, gdyż rejestracja posiadanych umów daje im wymierne korzyści na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r.
Generalnie kwestię rejestracji umów leasingowych omówioną w art. 154 ust. 2 pkt 2 należy rozpatrywać pod kątem przysługujących podatnikom praw, a nie nałożonych ustawą obowiązków. Z treści powołanego przepisu nie wynika bezwzględny obowiązek rejestracji umów najmu, dzierżawy, leasingu lub umów o podobnym charakterze, a jedynie prawo dokonania takich czynności. Jak wykazano powyżej zagadnienie rejestracji umów, z uwagi na skutki jakie ono rodzi, dotyczy i dotyczyć może jedynie podmiotów użytkujących samochody na podstawie przedmiotowych umów we właściwym urzędzie skarbowym.
Należy zatem stwierdzić, mając na uwadze przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz skutki jakie rodzi dokonanie rejestracji umów leasingowych, iż po stronie Podatnika nie ciąży obowiązek rejestracji umów zawartych przez niego jako leasingodawcę. Jedynie leasingobiorcy użytkujący samochody przyjęte w leasing od wnoszącego zapytanie mogą skorzystać z przysługującego im prawa i zarejestrować posiadane umowy.
Równocześnie tutejszy organ podatkowy wskazuje, że jeżeli wolą Podatnika jest zarejestrowanie zawartych z usługobiorcami umów leasingowych nie ma prawnych przeszkód uniemożliwiających dokonanie tej czynności. Należy jednak podkreślić, że w art. 154 ust. 2 pkt 2 wskazano, iż umowy podlegają rejestracji we właściwym urzędzie skarbowym.
Analizując treść art. 154 oraz biorąc pod uwagę fakt, iż rejestracja umów lesaingowych rodzi określone skutki dla podatnika użytkującego samochody na podstawie tego typu umów, pojęcie właściwego urzędu skarbowego należy rozumieć jako urząd właściwy dla leasingobiorcy. Tym samym aby rejestracja umowy leasingowej została dokonana prawidłowo i rodziła oczekiwane dla leasingobiorcy skutki winna być zarejestrowana w urzędzie skarbowym właściwym dla użytkownika pojazdu. Zatem jeżeli Podatnik potrafi określić urzędy skarbowe właściwe dla rejestracji umów zawartych z poszczególnymi leasingobiorcami może dokonać rejestracji tych umów.
Jednocześnie jak wskazano w art. 154 ust. 2 pkt rejestracja dotyczy umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy, bez uwzględnienia zmian tych umówy dokonanych po wejściu w życie ustawy. Tym samym podatnik rejestrujący określone umowy we właściwym urzędzie skarbowym, aby spełnić opisany warunek powinien przedłożyć oryginały zawartych umów leasingowych. Powyższy warunek wynika także z faktu, iż każda umowa leasingowa jest zawierana z konkretnie zidentyfikowanym dla jej potrzeb podmiotem i dotyczy określonego co do gatunku i rodzaju towaru. Zmiana któregokolwiek elementu określonej i przedłożonej do rejestracji umowy skutkować będzie tym, że wobec podmiotu użytkującego na jej podstawie samochód będzie miał zastosowanie przepis art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.