Podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą podpisał z Biurem Obrotu Wie-rzytelnościami umowę, na podstawie której zbył wierzytelności uprzednio zaksięgowane jako przy-chody należne.

Ocena prawna stanu faktycznego:

W myśl art. 509 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobo-wiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szcze-gólności roszczenie o zaległe odsetki. Umowa sprzedaży (...) zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły (art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z po-szczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosz-tów wymienionych w art. 23 ustawy. Jak wynika zaś z treści art. 23 ust. 1 pkt 34 tej ustawy nie uwa-ża się za koszty uzyskania przychodów strat z odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytel-ność ta uprzednio na podstawie art. 14 została zarachowana jako przychód należny.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991r. za przychód z pozarolniczej działal-ności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłącze-niu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód należny z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z postanowień art. 23 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. wynika, że co do zasady straty z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. Jeżeli jednak Po-datnik uprzednio zarachował wierzytelność jako przychód należny w rozumieniu art. 14 ustawy z 26 lipca 1991r., to ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów straty poniesione z tytułu sprzedaży tej wierzytelności. Należy zauważyć, że stratą z odpłatnego zbycia wierzytelności jest różnica pomiędzy kwotą wierzytelności zarachowanej jako przychód należny (bez podatku od towa-rów i usług) a ceną uzyskaną z jej zbycia.

Jeżeli zatem Podatnik z tytułu sprzedaży wierzytelności uprzednio zaliczonej do przychodów należ-nych (w kwocie netto) poniósł stratę, to w świetle wyżej przytoczonych przepisów może tą stratą obciążyć koszty uzyskania przychodów.